Abd kardeşim.
Bizler (sizin tabirinizle kuran'cılar) ayetleri konularda çokça kullanırız. (Adımızdan da anlaşıldığı üzere...)
yorum yazarsak: hani kuran yeterliydi, hani anlaşılırdı. sadece ayet yazın o zaman....
ayet yazarsak: egolarını tatmin ediyorlar..
Evet bizler "KURAN" diyoruz... ve rabbimizin sözlerini yüksek sesle haykırıyoruz:
A'raf Suresi 204:
Kur'an okunduğu zaman onu dinleyin ve susun ki, size rahmet edilsin.
Enfal Suresi 2:
İnanmış olanlar ancak o kişilerdir ki, Allah anıldığında yürekleri ürperip titrer ve onlara Allah'ın ayetleri okunduğunda, bu onların imanlarını artırır. Ve onlar yalnız Rablerine güvenip dayanırlar.
İsra Suresi 46:
Kalpleri üzerine, onu anlamamaları için kabuklar geçiririz, kulaklarına da bir ağırlık koyarız. Rabbini yalnız kur'an'da andığın zaman, nefretle geriye dönüp kaçarlar.
Hac Suresi 72:
Onlara açık-seçik ayetlerimiz okunduğunda, o küfre sapanların yüzlerinde bir hoşnutsuzluk/yadsıma görürsün. Kendilerine ayetlerimizi okuyanlara saldıracak olurlar. De ki: "Size şu yaptığınızdan daha kötü bir şey haber vereyim mi: Ateş! Allah onu inkârcılara vaat etmiştir. Ne kötü dönüş yeridir o!"
Fussilet Suresi 26:
İnkâr edenler dediler ki: "Şu Kur'an'ı dinlemeyin! O okunurken yaygara koparın ki, galip gelesiniz."
selam ve dua ile...