A
asiga dogru
Guest
mutlu ve mutsuz oldugunuz anlari en cok kiminle paylasirsiniz,anneniz le mi babaniz´la mi? yoksa en yakin dostunuzla mi,bi sirdasiniz varmi sizin?ölüp gittiginizde arkanizda soru isareti birakmayacak...
biliyoruz ama sonuçta hepimiz insanız demi kardeşim
Eğer illaki insana yakın bir dost bulmak istersek ona kendisinden başka hiçbir beşerin destek çıkamayacağını farketmemiz gerekir.Şüphesiz ki insanı kendisinden başka hiçbir insan anlayamaz.
Sır eğer biri ile paylaşılırsa zaten sır olmaktan çıkar.O yüzden ben sırlarımı kendimle paylaşmaya çalışırım.Ama en güzeli insanın sırları olmaması ,su gibi duru ve berrak.Ne mutlu başarabilenlere.Sağlıcakla
Mutlulukta üzüntü ve acı gibi tek başına yaşanır.Şöyle bir düşünün;en mutlu olduğunuz anda niçin yalnız kalmaktan yana tercihinizi kullanmazsınız da çevrenizdeki herhangi birisinden sizinle mutluluğunuzu paylaşmanızı talep edersiniz?Çünkü sevinç nidaları attığımız bir anda o sevincin paylaşılmasının karşıdaki insanlara da katkı sağlayacağını düşünürüz.Bu düşünme de bir yanlışlık yoktur belki ama gerçek niyetin bencilik olduğu da gözlerden kaçmamalıdır.Yani salt erek çevremizdeki insanların bizleri örnek almasıdır.Bu örnek alma durumu da her tarafta yaptıklarımızın anlatımıyla doğru orantılı olarak gelişme kaydeden bir süreçtir.
ben sırlarımı genelde kimseyle paylaşmam.ama paylaşırsam da annemle olur.
*lächel...