A
Çocukların karar alma kabiliyetini geliştirmek de görevdir!
AHMED ŞAHİN
Çocukları korkutarak ya da zorlayarak bir şey yaptıramazsınız. Onların muhakemeleri-ni ve mantıklarını güçlen-dirmek en iyi yöntemdir.
Aile içinde çocuklara din bilgisi vermek nasıl ana-babanın görevi ise çocukların mantık ve muhakemelerinin gelişmesini sağlamak da o kadar ana-babanın görevidir. Çünkü mantık ve muhakeme gelişmesi de çocuğu istikbalde kurtaracak vasıflardandır. Bu konuda verilen misaller hem dinlendirici hem de düşündürücüdür.
Birini hem dinlenip hem de düşündürmek niyetiyle arz ediyorum bugün sizlere..
Bu misalde denmek isteniyor ki, nasıl din bilgisi çocuğu kurtarırsa mantık ve muhakemesini geliştirmek de aynı şekilde çocuğu kurtarıcı olabilir. Hükümdarın biri şehrin ortasından geçerken oynayan çocuklardan birine yaklaşarak sormuş:
- İslam’ın şartı kaçtır evladım?.
Çocuk beklemeden cevap vermiş:
- İslam’ın şartı beştir.
Hemen yanındaki çocuğa da sormuş aynı soruyu:
- İslam’ın şartı kaçtır evladım?
Çocuk omuzlarını silkerek karşılık vermiş:
- Ben bilmiyorum efendim!
Hükümdar yanındakilere dönerek emrini şöyle vermiş:
- Bilen çocuğun babasına beş altın verin, bilmeyen çocuğun babasına da beş sopa vurun!.
Bilen çocuk bu emre ses çıkarmazken bilmeyen çocuk itiraz ederek demiş ki:
- Hükümdarım, arkadaşımın babasına babası öğretmiş ki, o da çocuğuna öğretmiş, size doğru cevap verdi. Benim babama da babası öğretmiş olsaydı o da bana öğretir, ben de size doğru cevap verebilirdim. Bu yüzden babamı cezalandırma yerine, babama öğretmeyen babasını cezalandırmanız gerekmez miydi?
Çocuk bundan sonra da konuyu şöyle açıklamış:
- Ancak, babamın babası olan dedem şimdi Rabb’imizin adaletindedir. Onu bulup cezalandırmanız mümkün olmaz. Şu anda dedem, çocuklarını ihmal etmenin ne demek olduğunu çektiği kabir azabıyla çok iyi anlamış; ama kabirdeki bu anlamanın hiç de faydası olmamıştır. Onun için dedemin bilgisiz bıraktığı babamı bağışlamanızı diliyorum.
Bu mantık ve muhakeme mahsûlü cevaptan memnun olan hükümdar, bu defa kararını değiştirerek emrini şöyle vermiş:
-Bilen çocuğun babasına çocuğuna din bilgisi öğrettiği için, bilmeyen çocuğun babasına da, çocuğuna böyle sağlam muhakeme kazandırdığı için beşer altın ödül verin, cezalandırmayı düşünmeyin. Çünkü, demiş çocuğuna böyle muhakeme kazandırmak da bir eğitimdir. Baba bildiğini öğreterek çocuğunun muhakemesini geliştirmiş, görevini yapmıştır.
Anlaşılan odur ki, çocuklarımıza yaptırmak istediğimiz şeyi zorlayarak, korkutarak değil de mantık ve muhakemesini geliştirip inandırarak yaptırmalıyız. Zorda kaldığı için değil de doğrunun öyle olduğuna inandığı için yapmalıdır.
Sayı: 229
ailem dergisi
AHMED ŞAHİN
Çocukları korkutarak ya da zorlayarak bir şey yaptıramazsınız. Onların muhakemeleri-ni ve mantıklarını güçlen-dirmek en iyi yöntemdir.
Aile içinde çocuklara din bilgisi vermek nasıl ana-babanın görevi ise çocukların mantık ve muhakemelerinin gelişmesini sağlamak da o kadar ana-babanın görevidir. Çünkü mantık ve muhakeme gelişmesi de çocuğu istikbalde kurtaracak vasıflardandır. Bu konuda verilen misaller hem dinlendirici hem de düşündürücüdür.
Birini hem dinlenip hem de düşündürmek niyetiyle arz ediyorum bugün sizlere..
Bu misalde denmek isteniyor ki, nasıl din bilgisi çocuğu kurtarırsa mantık ve muhakemesini geliştirmek de aynı şekilde çocuğu kurtarıcı olabilir. Hükümdarın biri şehrin ortasından geçerken oynayan çocuklardan birine yaklaşarak sormuş:
- İslam’ın şartı kaçtır evladım?.
Çocuk beklemeden cevap vermiş:
- İslam’ın şartı beştir.
Hemen yanındaki çocuğa da sormuş aynı soruyu:
- İslam’ın şartı kaçtır evladım?
Çocuk omuzlarını silkerek karşılık vermiş:
- Ben bilmiyorum efendim!
Hükümdar yanındakilere dönerek emrini şöyle vermiş:
- Bilen çocuğun babasına beş altın verin, bilmeyen çocuğun babasına da beş sopa vurun!.
Bilen çocuk bu emre ses çıkarmazken bilmeyen çocuk itiraz ederek demiş ki:
- Hükümdarım, arkadaşımın babasına babası öğretmiş ki, o da çocuğuna öğretmiş, size doğru cevap verdi. Benim babama da babası öğretmiş olsaydı o da bana öğretir, ben de size doğru cevap verebilirdim. Bu yüzden babamı cezalandırma yerine, babama öğretmeyen babasını cezalandırmanız gerekmez miydi?
Çocuk bundan sonra da konuyu şöyle açıklamış:
- Ancak, babamın babası olan dedem şimdi Rabb’imizin adaletindedir. Onu bulup cezalandırmanız mümkün olmaz. Şu anda dedem, çocuklarını ihmal etmenin ne demek olduğunu çektiği kabir azabıyla çok iyi anlamış; ama kabirdeki bu anlamanın hiç de faydası olmamıştır. Onun için dedemin bilgisiz bıraktığı babamı bağışlamanızı diliyorum.
Bu mantık ve muhakeme mahsûlü cevaptan memnun olan hükümdar, bu defa kararını değiştirerek emrini şöyle vermiş:
-Bilen çocuğun babasına çocuğuna din bilgisi öğrettiği için, bilmeyen çocuğun babasına da, çocuğuna böyle sağlam muhakeme kazandırdığı için beşer altın ödül verin, cezalandırmayı düşünmeyin. Çünkü, demiş çocuğuna böyle muhakeme kazandırmak da bir eğitimdir. Baba bildiğini öğreterek çocuğunun muhakemesini geliştirmiş, görevini yapmıştır.
Anlaşılan odur ki, çocuklarımıza yaptırmak istediğimiz şeyi zorlayarak, korkutarak değil de mantık ve muhakemesini geliştirip inandırarak yaptırmalıyız. Zorda kaldığı için değil de doğrunun öyle olduğuna inandığı için yapmalıdır.
Sayı: 229
ailem dergisi