Bir yetim çocuk sırtlar beni her gün. Ya bütün sesleri yapayalnız biriktirdi, yahut yerine koyamadı bir daha çocuk olma özlemini. Bir bahçe çizdi üstüme. Bahar kokusunu avuçluyor gibi tutuyor yüzümü, simsiyah elleriyle. Ölüm haberlerini yaşar, gazetelerin sayfalarında. Kanar durur.
Annem der!
Bir yetim çocuk, içinde ayak sesleri. Benim gibi.