ANNEMİN DİZLERİNİN YERE GELDİĞİ AN
Burada bir çok arkadaşımın başından geçenleri okudum.Bir çok okuduğum anıdan çok ama çok etkilendim.Çünkü uzaktan yakında bir çok olaylada benzeşiyor olaylarımız bende sizlerle bir anımı paylaşmak istiyorum.
Ben köylük bir yerde büyüdüm.Belki bir çok arkadaşım şehirde büyüdüklerinden benden daha şanslı konumda idiler.
Ben okul hayatımda engeli olmayan arkadaşların okuduğu okulda okudum.
Ben sekiz yaşında ilk okula başladım engellisin kardeşim yaz mevsimlerinde beklide okula gitmek benim için o kadar zor olmuyordu ama gelelim kışın işte benim bittiğim andı o yüzen hayatım boyunca karı hiç ama hiç sevemedim.
Annem canım annem ilkokul üçüncü sınıfta idim. Okul bitmiş kapıda müthiş bir kış vardı ve her taraf kondurucu bir soğuk ve buz içinde annem beni okula almaya geldi. Neyse okul zili çaldı kapıya çıktığımda fedakar annem kapıda beni beklemekte idi.Neyse o yanımda birlikte düştük buzlu ve karlı yola eve gelmekteyiz.Ben birkaç adım gidiyorum lanet gelesi bastonum kaymakta anam daha fazla dayanamadı ve dedi oğlum bin sırtıma … Olmaz filan dedim sede annem zorlada olsa sırtına aldı beni arkadaşlarım aval,aval bakmakta oda ayrı ya o kadar dokunmuştu bana biraz ilerledik ve işte o an geldi annem yerde buz tutmuş ve üstüne kar yağmış yolda kaydı ve dizlerinin üstüne inmişti o anda annemden bir offfff sesi geldi. Hemen Sırtından inmeye çalıştım ama beni bırakmadı ah anam garip anam beni indirmedi o anda gözlerim doldu annem neden ağlıyorsun oğlum ufak bir kaza oldu dedi ama gelde bana anlat neyse eve geldik dizini açtı ve diz kapağı mosmor kesilmiş bir durumda idi.İçim yanmıştı hem de nasıl hala bunları yazarken bile o kadar canım yanmakta ki anlatamam. Ondan sonra kendime söz verdim annem beni bu şekilde okula götürdü ve getirdi ama ben bunun altında kalmayacaktım canımı dişime taktım ve elimden geldiği son noktaya kadar okudum ve şimdi devlet dairesinde bir memur olarak görev yapmaktayım umarım anne hakkını helal edersin seni çok ama çok seviyorum.Bir engelli olmak her şeye insanı alıştırmakta ama bir engellinin anne ve babası olmak daha çok sorumluluk istemekte bir daha diyorum umarım anne hakkını helal edersin senin hakkını ben asla ama asla ödeyememmmmmm…
Burada bir çok arkadaşımın başından geçenleri okudum.Bir çok okuduğum anıdan çok ama çok etkilendim.Çünkü uzaktan yakında bir çok olaylada benzeşiyor olaylarımız bende sizlerle bir anımı paylaşmak istiyorum.
Ben köylük bir yerde büyüdüm.Belki bir çok arkadaşım şehirde büyüdüklerinden benden daha şanslı konumda idiler.
Ben okul hayatımda engeli olmayan arkadaşların okuduğu okulda okudum.
Ben sekiz yaşında ilk okula başladım engellisin kardeşim yaz mevsimlerinde beklide okula gitmek benim için o kadar zor olmuyordu ama gelelim kışın işte benim bittiğim andı o yüzen hayatım boyunca karı hiç ama hiç sevemedim.
Annem canım annem ilkokul üçüncü sınıfta idim. Okul bitmiş kapıda müthiş bir kış vardı ve her taraf kondurucu bir soğuk ve buz içinde annem beni okula almaya geldi. Neyse okul zili çaldı kapıya çıktığımda fedakar annem kapıda beni beklemekte idi.Neyse o yanımda birlikte düştük buzlu ve karlı yola eve gelmekteyiz.Ben birkaç adım gidiyorum lanet gelesi bastonum kaymakta anam daha fazla dayanamadı ve dedi oğlum bin sırtıma … Olmaz filan dedim sede annem zorlada olsa sırtına aldı beni arkadaşlarım aval,aval bakmakta oda ayrı ya o kadar dokunmuştu bana biraz ilerledik ve işte o an geldi annem yerde buz tutmuş ve üstüne kar yağmış yolda kaydı ve dizlerinin üstüne inmişti o anda annemden bir offfff sesi geldi. Hemen Sırtından inmeye çalıştım ama beni bırakmadı ah anam garip anam beni indirmedi o anda gözlerim doldu annem neden ağlıyorsun oğlum ufak bir kaza oldu dedi ama gelde bana anlat neyse eve geldik dizini açtı ve diz kapağı mosmor kesilmiş bir durumda idi.İçim yanmıştı hem de nasıl hala bunları yazarken bile o kadar canım yanmakta ki anlatamam. Ondan sonra kendime söz verdim annem beni bu şekilde okula götürdü ve getirdi ama ben bunun altında kalmayacaktım canımı dişime taktım ve elimden geldiği son noktaya kadar okudum ve şimdi devlet dairesinde bir memur olarak görev yapmaktayım umarım anne hakkını helal edersin seni çok ama çok seviyorum.Bir engelli olmak her şeye insanı alıştırmakta ama bir engellinin anne ve babası olmak daha çok sorumluluk istemekte bir daha diyorum umarım anne hakkını helal edersin senin hakkını ben asla ama asla ödeyememmmmmm…
