Toplum Nizamı (İçtimai Nizam)

tahsin33 · 23 Şub 2009

Nitekim Cenabı Allah (c.c.) şöyle buyurdu:
"Eğer orada kimseyi bulamazsanız, size izin verilinceye kadar içeri girmeyin. Şayet size "dönün" denilirse dönün. Bu sizi daha çok temize çıkarır. Ve Allah yaptıklarınızı bilir."
Nur 28
Yani izin istemek hususunda ısrar etmeniz caiz değildir. Kapıların önünde bekleyerek perdelerin açılması için ısrar etmeyin. Bütün bunlar; meskun yerlere ait hükümlerdir. İçerisinde oturulmayan (meskun olmayan) evlere gelince eğer girmek isteyen kimsenin orada menfaatı varsa izin istemeden içinde oturulmayan yerlere girilebilir. Bu durum ise istisnai bir durumdur. Zira yüce Allah (c.c.) şöyle buyurmaktadır:
"İçinde menfaatınız olan boş evlere girmenizde bir vebal yoktur. Ve Allah açığa vurduğunuzu da gizlediğinizi de bilir."
Nur 29
Bunun mefhumu muhalifi şudur: Eğer o evlerde sizin herhangi bir menfaatınız yoksa girmeyiniz. Bu istisna, içinde malı bulunan kimsenin gayri meskun yerlere girmesiyle ilgilidir.
Bu hükümler, çocukları ve köleleri olmayanlar içindir. Henüz buluğa ermemiş çocuğu ve kölesi olan kimselerin odasına çocukları ve köleleri şu üç halin dışında izinsiz olarak girebilirler:
a- Sabah namazından önce,
b- Öğle vakti,
c- Yatsı namazından sonra.
Bu üç durumda buluğa ermemiş çocukların ve kölelerin girmek için izin istemeleri de vacibtir. Çünkü bu haller, avret yerlerinin açık olabileceği hallerdir. Bu hallerde kişi ya uyumak için elbisesini değiştiriyordur, ya uykudan uyanmak için çabalıyordur ki bu durumlarda avret yerlerinin açık olması ihtimali vardır. Sabah namazından önceki hal, kişinin uykudan uyandığı andır; yatak kıyafetini değiştirip, başka elbiseler giymek üzeredir. Yatsıdan sonra ise; uyuma vaktidir ve yine kişi elbisesini değiştirmekle meşguldür. İşte bu vakitler avret yerlerinin açık olabileceği vakitler olup, henüz buluğa ermemiş çocukların ve kölelerin girmek için izin istemelerinin vacib olduğu hallerdir. Bu iki sınıf, bu vakitlerin dışında istedikleri zaman izinsiz olarak girebilirler. Çocuklar buluğa erdikleri zaman izinsiz girme hakları düşer. Bundan sonra diğer insanlar gibi izin istemek mecburiyetinde olurlar. Nitekim Allah (c.c.) şöyle buyurdu:
"Ey iman edenler! Ellerinizin altında bulunan köle ve cariyeler ve sizden henüz ergenliğe ermemiş olanlar, sabah namazından önce, öğle sıcağında soyunduğunuzda ve yatsı namazından sonra, yanınıza gireceklerinde, üç defa izin istesinler. Bunlar; sizin, açık bulunacağınız üç vakittir. Bu vakitlerin dışında, birbirinizin yanına girip çıkmakta, size de onlara da bir sorumluluk yoktur. Allah size, ayetlerini böylece açıklar. Allah alimdir hakimdir. Çocuklarınız ergenlik çağına vardığında kendiliğinden öncekiler izin istediği gibi onlar da izin istesinler. Allah size ayetlerini böylece açıklar. Ve Allah, Alim'dir, Hakimdir. "
Nur 58-59
İşte bunlar; dışarıdan gelip eve girmek isteyenlerle ilgili, ev içerisindeki özel hayatı koruyan hükümlerdir. Bu hususta yabancı ile yakın akraba arasında herhangi bir fark söz konusu değildir.

tahsin33 · 24 Şub 2009

Evin içinde bulunan kimsenin özel hayatıyla ilgili hükümlere gelince:
Kadın, kadınlarla veya mahremleriyle birlikte yaşar. Çünkü onlar, kadının ziynet yerlerini açması caiz olan kimselerdir. Kadın, evindeki özel hayatta ziynet yerlerini açabilir. Ancak kadınların ve mahremlerinin dışındakilerle beraber yaşaması caiz değildir. Çünkü kadının evde işlerini görürken yüz ve ellerinin dışında kalan ziynet yerlerini mahremi olmayan kimselere göstermesi caiz değildir. Özel hayat, kadınlara ve mahremlere aittir. Müslüman kadınlarla Müslüman olmayan kadınlar arasında hiç fark yoktur. Çünkü hepsi de kadındır. Kadının, kendi ziyneti sayılan azalarını yabancı kimselere göstermesinin yasaklanması, mahremlerine ise yasaklanmamış olması; özel hayatın sadece mahremlere ait olduğuna delildir. Nitekim Allah (c.c.) şöyle buyurdu:
"Mümin kadınlara da söyle; gözlerini haramdan sakınsınlar, iffetlerini korusunlar. Kendiliğinden görülen kısmı müstesna (olmak şartıyla) ziynetlerini açmasınlar. Başörtülerini yakalarının üzerine salsınlar. Ziynetlerini; kocaları veya babaları veya kocalarının babaları veya oğulları veya kocalarının oğulları, kardeşleri veya erkek kardeşlerinin oğulları veya kız kardeşlerinin oğulları veya kadınları veya cariyeleri veya erkekliği kalmamış hizmetçiler ya da kadınların mahrem yerlerini henüz anlamayan çocuklardan başkasına göstermesinler."Nur 31
Ayet, mahrem olanlara köleleri de katmıştır. Bunun gibi yaşlılık, bunaklık, iğdişleştirilmiş (hadım edilmiş) durumda olan kimseler, kadınlara karşı şehevi duygularını kaybetmiş olmaları sebebiyle kadınların ziynetini görebilirler. Bunların dışında kalan yabancı erkeklerin -mahrem olmayan akrabalardan olsalar dahi- özel hayatta bulunmaları kesinlikle caiz değildir. Çünkü kadının ev işleri ile uğraşırken açılabilen ziynet yerlerini mahremlerinin dışında kalanların görmeleri caiz değildir.
Yabancı erkeklerin özel hayatta kadınlarla beraber olmaları kesinlikle haramdır. Sadece yemek ve akraba ziyareti gibi şeriatın istisna kıldığı haller hariç. Bu durumda da kadının yanında mahreminin olması ve bütün avretlerinin örtülü olması gerekir

tahsin33 · 25 Şub 2009

İSLÂMİ HAYATTA ERKEKLERİN KADINLARDAN
AYRILMASININ FARZİYETİ

İslâmi hayat, Kur'an ve sünnetin şer'i nasslarıyla sabit olan müslümanların genel hayatıdır. İster evlerdeki özel hayat gibi durumlarda olsun, isterse çarşı-pazarlarda ve yollardaki genel hayat gibi durumlarda olsun bu hayatta erkekler kadınlardan ayrılırlar. Bu durum; gerek kadınla gerek erkekle veya her ikisi ile alakalı şer'i hükümlerin tümüyle, "kadın" özelliğiyle kadınlara, "erkek" özelliğiyle de erkeklere hitab eden Kur'an'ın hitabıyla sabit olan bir durumdur. Bu hususta yüce Allah şöyle buyurmaktadır: "
“...Sadaka veren erkeklerle sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeklerle oruç tutan kadınlar, Allah'ı çok çok zikreden erkeklerle (Allah'ı) çok çok zikreden kadınlar.."Ahzap 35 Bunun dışında Rasulullah (s.a.v.) zamanında ve İslâm’ın tüm asırları boyunca ameli (pratik) ve cemai (toplumsal) olarak rivayet edilmiş olaylar vardır.
Ancak kadınların tabi olmaları gereken şer'i hükümlerin tamamına baktığımız zaman, hüküm koyucunun cinayet-lerde kadınların şahitliklerini kabul etmediğini görürüz. Çünkü kadın, genellikle cinayetlerin işlendiği ortamlarda yaşamaz. Ve yine Şari (şeriat koyucu) kadına, evinin dışına çıkmak istediği zaman ellerinin ve yüzünün dışındaki avret mahallerinin tamamını örtecek bir elbise giymesini emretmiş, ziynet yerlerini mahremlerinin dışındakilere açmasını da haram kılmıştır. Saçına dahi olsa kadınlara bakmayı erkeklere haram kılmış, kadına; yanında mahremi olmaksızın hacca gitmesini dahi yasaklamıştır. Şari ev sahibinin iznini almadan evlere girmeyi yasaklamış, kadınlara cuma namazını ve cemaat namazını ve erkeklere farz kıldığı cihadı kadına farz kılmamıştır. Evin geçimini saağlamak üzere çalışmayı ve kazanmayı erkeklere farz kılarken kadınlara farz kılmamıştır. Tüm bunlara ilaveten Rasulullah (s.a.v.) erkekleri kadınlardan ayırmış, namazda ve mescitte kadınların saflarının erkeklerin saflarının arkasında olmasını, kadınların erkeklerden ayrı olmaları için mescitten çıkarken önce kadınların sonra da erkeklerin çıkmalarını emretmiştir. Allah'ın Rasülülün mescidde yaptığı dersler için kadınlar: “Ey Allah’ın Rasülü! Erkekler bu konuda bizden daha fazla senin sohbetinden istifade ediyorlar, bizim için de bir gün ayırsan” şeklinde istekte bulunuyorlardı.
Tüm bu hükümler ve benzeri olayların tamamı, İslâmi hayatın belli bir seyrinin bulunduğunu, bu hayatta erkelerin kadınlardan ayrı bir hayat yaşadıklarını göstermektedir. Kadınlarla erkeklerin birbirlerinden ayrılmalarını öngören İslâmi hayattaki bu ayırım genel olarak gelmiştir. Bu ayırımda özel hayat ile genel hayat arasında fark yoktur. İster özel hayatta olsun isterse genel hayatta olsun; Rasulullah (s.a.v.) zamanındaki İslâmi hayatta erkekler kadınlardan mutlak surette ayrılmışlardı. Bu durumdan; özel ve genel hayatta kadınların ve erkeklerin bir araya gelebilmelerine şari tarafından izin verilen durumlar istisna edilmiştir. Bu çerçevede şari, kadının alış-veriş yapmasına, hediye alıp vermesine cevaz vermiştir. Yine şari, kadının haccetmesini farz kılmış, cemaat namazında bulunmasına, kafirlerle cihad etmesine, mülk sahibi olmasına, mülkünü geliştirmesine ve bunların dışındaki birtakım hususları yapmasına cevaz vermiştir. Şarinin kadın için cevaz verdiği veya yapmasını farz kıldığı bu fiillerin yerine getirilmesi, erkeklerle kadınların bir arada bulunmalarını gerektiren türden bir fiil ise; bu işi yerine getirmek üzere kadının, şer’i hükümler ve şeriat tarafından cevaz verilen işle sınırlı olmak şartıyla erkeklerle bir arada bulunması caizdir. Bu çerçevede kadın; alış-veriş, icare, öğretmenlik, doktorluk, hastabakıcılık, ziraatçılık ve sanayicilik gibi birtakım faaliyetlerde bulunabilir. Çünkü bunların mübah veya farz oluşunun delili, bu türden fiillerin yerine getirilebilmesi için bir arada bulunmanın mübahlığını da kapsar. Kadının yapması gereken iş; mescide, çarşıya, ailesini ziyarete, geziye giderken yolda yürümek, yemek içmek ve benzeri şeyleri yapmak gibi, erkeklerle bir arada bulunmasını gerektirmiyorsa kadının erkeklerle bir arada bulunması caiz değildir. Çünkü kadınların erkeklerden ayrılmalarını öngören delil geneldir. Bu delil, bu türden durumlarda kadınların erkeklerle bir araya gelmelerine cevaz vermediği gibi, kadın tarafından yapılmasına şarinin izin verdiği hususlardan da değildir. Bu nedenle bu türden hallerde, genel hayatta olsa bile kadınların erkeklerle bir arada bulunmaları günahtır. Buna göre, İslâmi hayatta kadınların erkeklerden ayrılmaları farzdır. Özel hayatta aslolan, erkeklerle kadınların birbirlerinden tamamen ayrı olmalarıdır. Eğer kadının yapması gereken iş, ayrı ayrı yerlerde namaz kılmaları gibi, mescitte toplanma-larını veya hacda ve alış-veriş esnasında karışık olarak bir arada bulunmalarını gerektiren bir durumsa; şeriatın kadın için cevaz verdiği bu gibi hallerin, farz kıldığı veya mendup kabul ettiği durumların dışında, genel hayatta da kadın-erkek birlikteliği caiz değildir.

tahsin33 · 3 Mar 2009

KADINA BAKMAK

Herhangi bir kadınla evlenmek isteyen kimse, bir arada yalnız kalmamak şartıyla ona bakabilir. Cabir'in rivayet ettiği hadiste, Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurmaktadır:

"Evlenmek için bir kadına talip olan kimse yapabilirse nikahlamasına cezbeden yerine baksın.” Cabir anlatıyor: "Ben bir kadını istemiştim. Onu gizli olarak görmeğe çalışıyordum, nihayet onu görme imkanını buldum ve onunla evlendim." Ebu Davut /nikah
İzni olsun veya olmasın evlenilecek kıza bakmakta bir sakınca yoktur. Çünkü Rasulullah (s.a.v.); mutlak anlamda bakmayı bize emretmiştir. Nitekim yukarıda geçen Cabir hadisinde "Ben ona gizlice bakıyordum" tabiri bunu ifade etmektedir. Ancak bu bakma işinin yalnızca bir arada olması caiz değildir. Çünkü Nebi (s.a.v.) şöyle buyurdu:
"Allah'a ve ahiret gününe iman etmiş olan kimse, yanında mahremi olmadan bir kadın ile yalnız başına bir arada bulunmasın. Çünkü onların üçüncüsü şeytandır." Ahmet bin hanbel
Bu hadis genel olup, yukarıdaki hadiste yer alan istisna gibi evlenmek isteyen kimse hakkında herhangi bir istisna yapmamaktadır. Ancak, evlenmek isteyen kimse kadının el ve yüzüne bakabileceği gibi, el ve yüzünün dışındaki uzuvlarına da bakabilir. Zira el ve yüze bakmak genel bir ifadedir. Bu ifade evlenmek isteyen kimseyi kapsayacağı gibi evlenmek gibi bir düşüncesi olmayan kimseleri de kapsar. Dolayısıyla kadının eline ve yüzüne bakmanın evlenecek kimse ile sınırlı olmasının bir anlamı yoktur. İstisna el ve yüzün dışında kalan uzuvları kapsamaktadır. Çünkü hadiste yer alan; "Ona bakması" ifadesi, el ve yüzü kapsadığı gibi vücudun diğer uzuvlarını da kapsar. Ancak bu bakış, kadınla evlenmek için nikah yapmak gayesi ile onu daha iyi tanıma amacına yönelik olmalıdır.
Yine yüce Allah (c.c.)'ın hem mümin erkeklerin hem de mümin kadınların gözlerini haramdan sakındırmaları emri, kadınların da erkeklerin de harama bakmasını yasaklamaktadır. Fakat Cabir'in rivayet ettiği hadis, evlenmek isteyen kimsenin bakışını istisna kılarak erkeğin kadına bakmasına cevaz vermektedir.
Behz b. Hakim'in babasından, onun da dedesinden rivayet ettiği bir hadise göre; karı-koca vücutlarının her tarafına bakabilirler. "Dedim ki; Ya Rasulallah! Kapanması istenen avret yerlerimizi kime gösterip, kime göstermeyelim? Allah'ın Rasülü: “Avret yerini zevcen ve cariyenden başka, herkesten koru" buyurdu

tahsin33 · 4 Mar 2009

Erkek, Müslüman olsun olmasın, kendi mahremlerinin yüz ve elinden başka, ziynet mahalli olan yerlerine de bakabilir. Bu hususta herhangi bir tahdid yoktur. Çünkü, bu hususta varid olan nass mutlaktır. Allahu Teâla şöyle buyurdu:
"Kendiliğinden görülen kısmı müstesna olmak şartıyla ziynetlerini açmasınlar. Başörtülerini yakalarının üzerine salsınlar. Ziynetlerini; kocaları veya babaları veya kocalarının babaları veya oğulları veya kocalarının oğulları, kardeşleri veya erkek kardeşlerinin oğulları veya kız kardeşlerinin oğulları veya kadınları veya cariyeleri veya erkekliği kalmamış hizmetçiler ya da kadınların mahrem yerlerini henüz anlamayan çocuklardan başkasına göstermesinler."Nur 31 Ayette zikredilen bu kimselerin; kadının saçına, boynuna, bileklerine, halhal yerlerine ve bunların dışında ziynet mahalli olarak sayılan azalarına bakmaları caizdir. Çünkü, Allah (c.c.): "Ve ziynetlerini açmasınlar" buyurmaktadır. Ancak ayette adı geçen kimselerin; günlük iş elbiseleri ile çalışmaları esnasında mahremleri olan kadınların ziynet yerlerine bakabilecekleri belirtilerek genel hükümden istisna edilmektedirler. Şafiî (Ahmet b. Hanbel) Müsnedinde Ebu Seleme kızı Zeyneb'den rivayet ettiği hadiste Zeyneb şöyle demiştir: "Ben Zübeyr'in karısı Esma'dan süt emmiştim. Bu nedenle de Zübeyr'i baba olarak görüyordum. Başımı tararken yanıma girer, saçımın bir bölümünü tutar ve bana dön ve baksana, derdi." Ahmet bin hanbel Yine rivayet edildiğine göre, Hudeybiye Sözleşmesi'ni yenilemek için Medine'ye giden Ebu Süfyan kendi kızı ve Rasulullah (s.a.v.)'in de zevcesi olan Ümmi Habibe'nin odasına girmişti. Ümm-i Habibe üzerine oturmaması için Peygamber (s.a.v.)'ın yatağını dürdü. Bunu yaparken ondan ziynetini gizlememişti. Bu hususu sonradan Peygamber (s.a.v.)'e anlattığı zaman Peygamber (s.a.v.) de ona ses çıkarmamıştı. Ebu Süfyan müşrik olduğu halde, ziynetlerini örtmesini kendisine emretmemiştir. Çünkü, babası olduğu için mahrem idi.
Fakat, mahrem olmayan ve aynı zamanda da evlenme talebinde bulunmayan ve koca da olmayan bir kimseye gelince: Eğer kadının erkeğe ve erkeğin kadına bakmak ihtiyacı ve mecburiyeti olduğu bir durum ortaya çıkarsa, bakılması gereken azaya bakılması mübah olur; o azanın dışında yüz ve el hariç herhangi bir azaya bakılmaz. Hekim, hasta bakıcı, hemşire ve araştırıcı olan kimseler, normalde bakılması haram olan azalara zaruret icabı bakabilirler. Rivayet edildiğine göre, “Nebi (s.a.v.) Beni Kureyza'ya Sa'd'ı hakem olarak tayin ettiği zaman Sa'd, davanın neticeye varabilmesi için onların eteklerine (avret yerlerine) bakmıştır." Osman (r.a.)'dan rivayet olunduğuna göre; “Hırsızlık yapan bir kimse kendisine getirtildi; Osman (r.a.) onun, buluğa erip ermediğini tespit etmek için: Onun eteklerine bakınız dedi. Baktıklarında, eteklerinde daha kıl bitmediği görülünce, hırsızlık suçundan dolayı elini kesmedi." Osman (r.a.) bu işi, sahabelerin gözleri önünde yaparken hiçbir sahabe buna karşı çıkmadı.
Şayet herhangi bir zaruret yoksa, kadının el ve yüzünden başka yerlerine bakılması haram olur.

tahsin33 · 5 Mar 2009

Kadın hayız görmeğe başladığı zaman

Aişe (r.anha)'ın rivayetine göre Ebu Bekir'in kızı Esma, ince bir elbise giymiş olarak Rasulullah (s.a.v.)'ın odasına girince, Allah'ın Rasulü yüzünü çevirerek şöyle dedi:
"Ey Esma! Kadın hayız görmeğe başladığı zaman onun şurası ve şurası -ellerini ve yüzünü işaret ederek- dışında kalan azalarının görünmesi doğru olmaz." Ebu davut
Allah (c.c.) Kur'an'da el ve yüzü "Kendiliğinden görünen kısımları müstesna" ifadesiyle istisna kılmıştır. İbni Abbas bu ifadeden kastın yüz ve eller olduğunu söylemektedir. Kadın tarafından ziynetin açılmasını yasaklamak, avret mahallini açmasını yasaklamak demektir. Kadının ziynet yerlerini açmasının yasak oluşu, mutlak olarak buralara bakmanın da yasak olduğuna delalet eder. Birtakım kimselerin kendiliğinden görünen yerlere bakabilmeleri konusunda istisna edilmeleri ise bakmalarının caiz olduğunu gösterir. Kadının şahitlik yapması gerektiği zaman gözlerinden tanınması, alış-veriş veya icare gibi bir işlemde gerektiği zaman ona müracaat edebilmesi, borç aldığı veya borcunu ödeyeceği zaman veya bir başka kadınla karıştırması gibi durumlarda kimliğinden emin olabilmesi için yabancı bir erkek, kendine yabancı bir kadının yüzüne ve ellerine bakabilir. Aynı şekilde kadın da erkeğin avret mahalli olmayan yerlerine bakabilir. Rivayet edildiğine göre, Aişe (r.anha) şöyle demiştir: "Mescitte oynamakta olan Habeşli'ye bakarken Allah Rasulü beni kendi elbisesiyle örtüyordu." "Bayram hutbesini okuyup bitirdikten sonra, Allah Rasulü, beraberinde Bilal olduğu halde, kadınların bulunduğu yere geldi. Kadınlara sadaka vermelerini emretti."
Bu hadisler, kadınların erkeklere bakabileceklerini Allah Rasülünün ıkrar ettiği hususunda açık ve net nasslardır. Aişe (r.anha)'nın mescitte oynamakta olan Habeşlilere bakması, avret yerlerinin dışında görünen bütün uzuvlarına baktığının delilidir. Kadının erkeğe bakması, avret yerlerinin dışında harhangi bir şeyle kayıtlı olmayıp mutlaktır. Amr bin Şuayb'ın babasından, onun da dedesinden rivayet ettiği bir hadiste Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:
"Herhangi biriniz hizmetçisini, kölesi veya ücretlisi ile evlendirdiği zaman, göbekten aşağı ve dizden yukarısına bakmasın. Çünkü, bu kısım avret mahallidir." Ebu davutBu hadis; göbekle dizler arasında kalan kısmın dışında kalan yerlere bakmanın mübah olduğunu ifade etmektedir. Bu mübahlık mutlak olarak kadın ve erkeğe şamildir. Ümmü Seleme'den rivayet edilen bir hadiste şöyle deniliyor:
“Ben ve Hafsa Nebi (s.a.v.)'in yanında oturmuştuk. İbn-i Ümmü Mektum girmek için izin istedi. Nebi (s.a.v.) bize; örtünün dedi. Ben: Ya Rasulullah! o, kör bir adam, görmez, dedim. Allah Rasulü: O, kör ise de siz onu görmüyor musunuz? buyurdu." Ebu Davut Nebhan hakkında ise Nesei şöyle demektedir: "Biz, Zühri'nin dışında Nebhan'dan rivayet edilenleri bilmiyoruz" İbn-i Abdilberr: "Nebhan, meçhul bir kişidir. Ancak Zühri'nin bu hadisteki rivayeti ile bilinmektedir." Meçhul ravilerin rivayet ettikleri hadis zayıftır. Zayıf hadisle ise istidlal yapılmaz. Cerir b. Abdullah'tan rivayet edilen hadiste şöyle denilmektedir:
"Ben, Peygamber (s.a.v.)'e istek dışı aniden meydana gelen bakışı sormuştum. Allah Rasulü gözümü oradan hemen ayırmamı bana emrettiler." Ali (r.a.)'ın rivayet ettiği hadiste ise şöyle geçmektedir:
"Rasulullah (s.a.v.) bana şöyle dedi: Arka arkaya bakma, ilk bakış senin hakkındır, fakat diğer bakışlar senin değildir, dedi."

tahsin33 · 9 Mar 2009

Bu hadisler, erkeğin kadına bakması hakkında olup, kadının erkeğe bakmasıyla ilgili değildir. İlk hadisten anlaşılan mana, kadının el ve yüzünden başka yerlerine bakmakla ilgilidir. Çünkü kadının ellerine ve yüzüne bakmak mübahtır. İkinci hadiste kastedilen mana ise mücerret olarak bakmak değil, şehvet sebebiyle bakışı tekrarlamaktır. Allahu Teâla şöyle buyurmaktadır:
"Mü'min erkeklere söyle, gözlerini (haramdan) sakınsınlar."Nur 30 Bu ayette kastedilen mana, gözleri haram olan yerlere bakmaktan alıkoymaktır. Şari, mahrem olanların, kadınların; saçlarına, göğüslerine, memelerine, baldırlarına ve ayaklarına bakmalarını mübah kılmıştır. Yabancılar ise ancak kadınların yüz ve ellerine bakabilirler. Çünkü gözleri sakındırmak, bakışı düşürmek demektir. Kamus el-Muhit'te şöyle denilmektedir: "Gözleri yummak, bakışları indirmek demektir."
Bunlardan anlaşıldığı üzere şehvet ve lezzet kastı olmaksızın kadın ve erkek, birbirlerinin mahrem olmayan yerlerine bakabilirler. Erkeğin avret mahalli; göbeği ile diz kapakları arasında kalan kısımdır. Kadının avret mahalli ise; el ve yüzü hariç vücudun her tarafıdır. Buna göre kadının, boynunu, saçının bir tek teli olsa dahi saçını göstermesi haramdır. Elleri ve yüzünün dışında kalan vücudunun her tarafı avret olup, örtülmesi farzdır. Bunun delili ise Yüce Allah'ın şu ayetidir:
"Ancak kendiliğinden görünen kısmı müstesna, ziynetlerini açmasınlar." nur 31 Ayette geçen kendiliğinden görünen kısımlar, eller ve yüzdür. Çünkü müslüman kadınlar ellerini ve yüzlerini Rasulullah (s.a.v.)'ın yanında açıkta bırakıyor, Allah'ın Rasülü de onlara ses çıkarmıyordu. Zira eller ve yüz namaz ve hac gibi ibadetlerde açılıyordu. Yine bu iki uzuv ayetlerin indiği dönemde yani Rasulullah (s.a.v.) zamanında adet olarak da açılıyordu. Bununla ilgili delil ise Rasulullah (s.a.v.)'ın, kadının elleri ve yüzünün dışındaki vücudunun her tarafının avret olduğunu bildiren şu hadistir:
“Kadın avrettir." Tirmizi Bir başka hadiste ise şöyle buyurulmaktadır:
"Bir kadın büluğa erdiğinde yüzünün ve -elleri ile bileklerini tutarak- şunların dışında kalan kısımlarının görülmesi caiz değildir." Yine Ebu Bekir (r.a.)'ın kızı Esma'ya şöyle diyordu:
"Ey Esma! Kadın hayız görmeğe başladığı zaman onun şurası ve şurası -ellerini ve yüzünü işaret ederek- dışında kalan azalarının görünmesi doğru olmaz." Ebu Davut Bu delillerin tümü, elleri ve yüzü dışında kadının tüm vücudunun avret; örtünmesinin ise farz olduğu hususunda açık ve net delillerdir.
Şari, kadının avret yerlerini ne ile örtmesi gerektiği konusunda belirli bir elbise tayin etmeksizin sadece şu ifadelerle yetinmiştir: "Avretini açığa çıkarmaması", "açığa çıkarmasınlar", "kadının göstermesi caiz değildir", "ondan bir kısmının görünmesi doğru değildir". Şekli ne olursa olsun el ve yüzün dışındaki bedenin tamamını örten şey elbise olarak kabul edilir. Uzun bir elbise, pantolon, entari, çorap gibi giyeceklerin hepsi örtü olarak kabul edilir. Bu nedenle şari avret yerinin örtülmesi konusunda belli bir elbise şekli tayin etmemiştir. Avreti örten yani avreti açığa çıkarmayan her giysi; şekline, türüne ve kaç parça olduğuna bakılmaksızın şeran avreti örten elbise olarak kabul edilir.
Ancak şari, elbisenin cildi örtmesini şart koşmuştur. Bu nedenle örtünün, derinin rengini, üzerindeki beyazlığı, siyahlığı, kırmızılığı, morluğu veya bunların dışındaki başka renkleri belli etmeyecek şekilde olmasını farz kılmıştır. Eğer örtü ince olursa, arkasındaki derinin rengi ortaya çıkar ve derideki beyazlık, kırmızılık belli olursa avreti örten örtü olarak kabul edilmez, avret açık sayılır. Çünkü şeran örtünme tamamlanmamıştır. Elbise derinin rengini tamamen örttüğü zaman avret örtülmüş sayılır. Bunun delili ise Aişe (r.anha)'nin Rasulullah (s.a.v.)'den naklettiği şu hadistir:
"Ey Esma! Kadın hayız görmeğe başladığı zaman onun şurası ve şurası -ellerini ve yüzünü işaret ederek- dışında kalan azalarının görünmesi doğru olmaz." Ebu Davut Bu hadiste Nebi (s.a.v.), Esma (r.anha)'nın giydiği ince elbiseyi örtü olarak kabul etmemiş, avretinin açık olduğunu bildirmiş, ona bakmamak için gözlerini çevirmiş ve avretini örtecek elbise giymesini emretmiştir. Bununla ilgili bir başka hadis de Üsame hadisidir. Allah'ın Rasülü; Üsame'ye, kıbtiyye hakkında sorduğu zaman Üsame; kıbtiyyeyi karısına giydirdiğini söyleyince, Allah'ın Rasülü ona şöyle buyurdu:
Karına emret kıbtiyyenin altından elbise giysin. Ben kıbtiyyenin altından kemiklerinin (renginin) ortaya çıkmasından korkarım." Ahmet bin hanbel Bu hadiste bildirildiğine göre Allah'ın Rasülü, Üsame'nin, kıbtiyyeyi karısına giydirdiğini öğrenince derisinin rengi belli olmaması için, karısına kıbtiyyenin altından elbise giydirmesini emretmiştir. "Ben, kıbtiyyenin altından kemiklerinin (renginin) ortaya çıkmasından korkarım" diyerek bunun sebebini de illetlendirmiştir. Yani tıpkı camın, arkasındaki cismin rengini göstermesi gibi kıbtıyyenin altından derinin renginin görünebileceğini belirtmiştir. Çünkü hadiste yer alan kelimesi “soymak ve arkasındaki ortaya çıkarmak” demektir. Tıpkı camın arkasından bir başka cismin açıkça görüldüğü gibi ince elbisenin altındaki ten de açıkça belli olur. kelimesi kelimesinden türemiştir. El-vasf, birşeyin arkasındakinin şekil olarak değil de aynen ortaya çıkmasıyla gerçekleşir. Bir şeyin arkasındaki nesne görüldüğü zaman “şeklini aldı” kelimesi yerine kelimesi kullanılır. Bu nedenle hadiste; “kıbtiyyenin arkasından kemiklerinin görünmesinden korkarım” ifadesi kullanılmıştır. Bu ise, kemiklerin şeklinin değil renginin açığa çıkması demektir. İşte bu iki hadis, şarinin; avreti örtecek olan elbisenin, altındaki derinin rengini belli etmeyecek bir şekilde olmasını şart koştuğuna dair açık delillerdir. Bu nedenle avret mahallini örterken kadının kullanacağı elbisenin, içeriden derinin rengini belli edecek kadar ince olmaması farzdır.

Ara

Toplum Nizamı (İçtimai Nizam)

tahsin33

New member

tahsin33

New member

tahsin33

New member

tahsin33

New member

tahsin33

New member

tahsin33

New member

tahsin33

New member