Adamın biri, ilk defa gittiği küçük bir kasabada şaşkın şaşkın gezindikten sonra yol kenarında duran bir arabanın yanına sokulmuş ve arka koltukta tek başına oturan çocuğa:
- ''Buraların yabancısıyım. Parkın hemen yanı başındaki fırını arıyorum, buralara pek yakın olduğunu söylediler.''
Çocuk, arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:
- ''Ben de buraya ilk defa geliyorum'' demiş. Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde.
Adam, çocuğun yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez. Çocuk:
- ''Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz?'' diye gülümsemiş. ''Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten'' demiş.
- ''İyi ama, bunların parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malum?''
- ''Tek bir ağaçtan bu kadar kokular gelmez, üstelik manolyalar da katılıyor onlara. Hem biraz nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu da duyacaksınız.''
Adam gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra, cebinden bir kağıt para çıkarıp teşekkür ederken fark etmiş onun kör olduğunu.
Çocuk ise, konuşurken sözlerini bir anda yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini fark ettiğini. Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken:
- Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim, görmeyi öyle özledim ki... Sizinkiler sağlam öyle değil mi?
Adam, çocuğun tarif ettiği fırına yönelirken dudaklarından şu sözler dökülmüş,
'' Artık emin değilim, emin olduğum tek şey, senin benden daha iyi gördüğündür...''
- ''Buraların yabancısıyım. Parkın hemen yanı başındaki fırını arıyorum, buralara pek yakın olduğunu söylediler.''
Çocuk, arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:
- ''Ben de buraya ilk defa geliyorum'' demiş. Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde.
Adam, çocuğun yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez. Çocuk:
- ''Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz?'' diye gülümsemiş. ''Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten'' demiş.
- ''İyi ama, bunların parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malum?''
- ''Tek bir ağaçtan bu kadar kokular gelmez, üstelik manolyalar da katılıyor onlara. Hem biraz nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu da duyacaksınız.''
Adam gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra, cebinden bir kağıt para çıkarıp teşekkür ederken fark etmiş onun kör olduğunu.
Çocuk ise, konuşurken sözlerini bir anda yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini fark ettiğini. Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken:
- Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim, görmeyi öyle özledim ki... Sizinkiler sağlam öyle değil mi?
Adam, çocuğun tarif ettiği fırına yönelirken dudaklarından şu sözler dökülmüş,
'' Artık emin değilim, emin olduğum tek şey, senin benden daha iyi gördüğündür...''