Rasûlullah (s.a.), yaptığı çok etkili bir konuşmanın ardından, kendilerine bir vasiyette bulunmasını istediklerinde şöyle buyur*muştur:
“Sünnetime ve hidayet üzere olan râşid halifelerin sünnetine sarılın.”Tirmizî, İlim, 16; Ebû Dâvûd, Sünne, 5; İbn Mâce, Mukaddime, 6.
Dinin düzeni, ancak Rasûlullah’ın (s.a.) sünnetine uymakla mümkün olur; ülke yönetiminin ahengi de, ancak halife*lere itaat etmekle mümkün olur. Halifelere mutlak itaatin alanı, içtihada açık olan ihtiyaçların karşılanması, cihâd faaliyetinin yü*rütülmesi ve benzeri konularda emretmiş oldukları hususlardır. Bunların şeriatın esaslarıyla çatışmaması, nassa muhalif olmama*sı şarttır.
Hadiste şöyle anlatılır:
“Rasûlullah (s.a.) bir çizgi çizdi ve,
“Bu Allah’ın yoludur” bu*yurdu. Sonra o çizginin sağına ve soluna başka çizgiler çizdi ve,
“Bunlar yollardır ve her yolun başında oraya çağrıda bulunan bir şeytan vardır.” buyurdu. Sonra da şu âyeti okudu:
“Şüphesiz bu benim dosdoğru yolumdur, ona uyun. Başka yollara uymayın. Zi*ra o yol sizi Allah’ın yolundan ayırır.”
Kurtuluşa erenler (fırka-i nâciye), hem itikatta hem de amel*de, Kitap ve sünnetten açık olarak anlaşılan, sahabe ve tabiînin büyük çoğunluğunca kabul edilen esaslara sarılanlardır. Kendi aralarında, hakkında açık nass, ya da sahabe icmasi bulunmayan konularda, bazı şeylerle yaptıkları kendi istidlalleri ya da mücmel olanı tefsir etmeleri sonucu ihtilâf etmiş olmaları önemli değildir.
Kurtuluşa ermeyenler ise, selef akidesinden farklı inançlara sahip olan, onların işlemedikleri amelleri işleyen kimselerdir.
“Sünnetime ve hidayet üzere olan râşid halifelerin sünnetine sarılın.”Tirmizî, İlim, 16; Ebû Dâvûd, Sünne, 5; İbn Mâce, Mukaddime, 6.
Dinin düzeni, ancak Rasûlullah’ın (s.a.) sünnetine uymakla mümkün olur; ülke yönetiminin ahengi de, ancak halife*lere itaat etmekle mümkün olur. Halifelere mutlak itaatin alanı, içtihada açık olan ihtiyaçların karşılanması, cihâd faaliyetinin yü*rütülmesi ve benzeri konularda emretmiş oldukları hususlardır. Bunların şeriatın esaslarıyla çatışmaması, nassa muhalif olmama*sı şarttır.
Hadiste şöyle anlatılır:
“Rasûlullah (s.a.) bir çizgi çizdi ve,
“Bu Allah’ın yoludur” bu*yurdu. Sonra o çizginin sağına ve soluna başka çizgiler çizdi ve,
“Bunlar yollardır ve her yolun başında oraya çağrıda bulunan bir şeytan vardır.” buyurdu. Sonra da şu âyeti okudu:
“Şüphesiz bu benim dosdoğru yolumdur, ona uyun. Başka yollara uymayın. Zi*ra o yol sizi Allah’ın yolundan ayırır.”
Kurtuluşa erenler (fırka-i nâciye), hem itikatta hem de amel*de, Kitap ve sünnetten açık olarak anlaşılan, sahabe ve tabiînin büyük çoğunluğunca kabul edilen esaslara sarılanlardır. Kendi aralarında, hakkında açık nass, ya da sahabe icmasi bulunmayan konularda, bazı şeylerle yaptıkları kendi istidlalleri ya da mücmel olanı tefsir etmeleri sonucu ihtilâf etmiş olmaları önemli değildir.
Kurtuluşa ermeyenler ise, selef akidesinden farklı inançlara sahip olan, onların işlemedikleri amelleri işleyen kimselerdir.