Ben yöneteceğim iddiası ve hırsı ile ortaya çıkmak, bu nedenle taraf toplamak, vaadde bulunmak, plan yapmak, entrika çevirmek, aracı bulmak, yemin etmek; rüşvet, hediye, behiye dağıtmak ve hatta yalan söylemek, eğer düşünürseniz çok tuhaftır.
Tabii ki her nefis hükmetmeyi/yönetmeyi sever. Ancak hükmetmenin mesuliyetini bilmek de en az bu noktada ki nefis kadar korkutucudur ve hükmetme nefsini terbiye eder ve kırar.
Siyasetin ve politikanın meslek olması bana çok çirkin geliyor. Bu bir meslek değil, vazife olmalı...
Kişinin iş hayatında bir ileri ki aşamaya talip olması ne kadar makul ve bir doğru gayret ise, amme hizmetinde ki talebi bir o kadar anlaşılmaz.
Haberlerde okudum, seçimlerde muhtar adayları birbirini vuruyor, diğerleri sille/tokat/küfür yarışında.
Adama desen ki, şu muhtarlık maaşı 300-400 Liradır, o işe harcayacağın zaman ve emeğin dörtte birini şu işe harca, iki kat kazan -olmaz diyor...
Müstakbel şube müdürü, il müdürü, bilmem ne müdürünün durumu da aynı.
Bu günkü başkanlarında, vekillerin de öyle...
Ama o mevkiye gelebilmek için neler, neler harcanıyor, ne gayretler veriliyor, ne zorlara giriliyor. Bunca zahmeti amme hizmetine gelip insanlara hizmet vermek adına çektiğini söyleyen zata desen ki, şu fukara/yetimin yakacağı kapıda kalmış, bir el de sen at da, yerine taşıyalım, adama sövmüş gibi tepki verir, - Ben hamal mıyım!..
Haa, burdan anlarız ki, bu ademin davası insana hizmet değil, nefsine hizmettir. Böylesinin oranı da yüzde doksanbeştir...
Vatandaş bu noktada bir tefekkür etse, birilerini seçmek için kurulmuş tezgahlara kuklalık ettiğini anlar ama çoğu kez de anlamak istemez. Çünkü o da bu girdaba kapılmış gitmiştir.
Bu dediklerimin istisnası muhakkak vardır. Ama istisnalar kaideleri genelde bozmaz.
Hani, birileri gelse adama dese ki - Ey muhterem, senin iş ehli olduğun malum, emin ve adilsin, herkes şahit. Gel şu kendi hayatından bir süre fedakarlık et de, bizi biraz da sen yönet. Nur ala nur olur böylesi. Ben böyle bir şeye pek az rasladım, aklımda kalan son örnek, kriz zamanı Kemal Derviş'in çağrılmasıydı. Zahiri olarak, anlattığıma benzer bir haldi, altında bilmediğim başka bir şekil varsa o başka...
Kısacası, bu seçme ve seçilmenin ruhuna biraz akıl yormak ve iyice bir anlamak lazım, özellikle seçenler için...
Tabii ki her nefis hükmetmeyi/yönetmeyi sever. Ancak hükmetmenin mesuliyetini bilmek de en az bu noktada ki nefis kadar korkutucudur ve hükmetme nefsini terbiye eder ve kırar.
Siyasetin ve politikanın meslek olması bana çok çirkin geliyor. Bu bir meslek değil, vazife olmalı...
Kişinin iş hayatında bir ileri ki aşamaya talip olması ne kadar makul ve bir doğru gayret ise, amme hizmetinde ki talebi bir o kadar anlaşılmaz.
Haberlerde okudum, seçimlerde muhtar adayları birbirini vuruyor, diğerleri sille/tokat/küfür yarışında.
Adama desen ki, şu muhtarlık maaşı 300-400 Liradır, o işe harcayacağın zaman ve emeğin dörtte birini şu işe harca, iki kat kazan -olmaz diyor...
Müstakbel şube müdürü, il müdürü, bilmem ne müdürünün durumu da aynı.
Bu günkü başkanlarında, vekillerin de öyle...
Ama o mevkiye gelebilmek için neler, neler harcanıyor, ne gayretler veriliyor, ne zorlara giriliyor. Bunca zahmeti amme hizmetine gelip insanlara hizmet vermek adına çektiğini söyleyen zata desen ki, şu fukara/yetimin yakacağı kapıda kalmış, bir el de sen at da, yerine taşıyalım, adama sövmüş gibi tepki verir, - Ben hamal mıyım!..
Haa, burdan anlarız ki, bu ademin davası insana hizmet değil, nefsine hizmettir. Böylesinin oranı da yüzde doksanbeştir...
Vatandaş bu noktada bir tefekkür etse, birilerini seçmek için kurulmuş tezgahlara kuklalık ettiğini anlar ama çoğu kez de anlamak istemez. Çünkü o da bu girdaba kapılmış gitmiştir.
Bu dediklerimin istisnası muhakkak vardır. Ama istisnalar kaideleri genelde bozmaz.
Hani, birileri gelse adama dese ki - Ey muhterem, senin iş ehli olduğun malum, emin ve adilsin, herkes şahit. Gel şu kendi hayatından bir süre fedakarlık et de, bizi biraz da sen yönet. Nur ala nur olur böylesi. Ben böyle bir şeye pek az rasladım, aklımda kalan son örnek, kriz zamanı Kemal Derviş'in çağrılmasıydı. Zahiri olarak, anlattığıma benzer bir haldi, altında bilmediğim başka bir şekil varsa o başka...
Kısacası, bu seçme ve seçilmenin ruhuna biraz akıl yormak ve iyice bir anlamak lazım, özellikle seçenler için...