seyfullah putkýran
New member
- Katılım
- 30 Eyl 2005
- Mesajlar
- 5,807
- Tepkime puanı
- 205
- Puanları
- 0
- Yaş
- 40
- Konum
- Ruhlar Aleminden
- Web sitesi
- www.tevhidyolu.net
özür dilerim çocuk...
.bu günde tam zamanında sıcak yatağımda uyandım...selam verdim aileme...hiçbişey yokmuş gibi kahvaltı yaptım....
oysa içimin bi yerlerinde sen vardın...kanayan dizlerin vardı..kafire taş atan ellerin...annenin yaktığı ağıtlar...babanın bi kaç köpek tarafından götürülüşü....
işimin başına geldim hiçbişey yokmuş gibi sıkıntılarımı listeledim,üzüldüm dakikalar boyu.....
özür dilerim çocuk...
benim gibi bir çok kişinin içinde bi yerlerdesin...
fakat ne kadar karışıksa içimiz seni nereye koyduk farkında değiliz...
hala aynı yatakta açıyoruz gözlerimizi...anne babamıza selam verirken senin kimsesizliğin gelmiyor aklımıza..kahvaltımızı yapıyoruz senin açlığın sızlatmadan içimizi....bayatlamış sıkıntılara efkarlanıp dert arıyoruz kendimize..
bi taşta bizim içimizdeki bu karmaşaya at..bi taşta bana at be çocuk..
kanatsın denkgeldiği yeri...parçalasın yüreğimin nasırlarını...
ağlatsın gözlerimi...neye ağlaması gerktiğine yanılan zavallı gözlerimi...
uykularım kaçar belki..gerçekten hakkıyla üzülebilirim...boğazıma dizilir yemeklerim..
.buralardan koparırbelki attığın taş...o zaman cidden anadan yardan serden geçip cihada koşan yiğitler gibi alıp başımı gelebilirim...
atılan taşın isabeti yüreğin menzilinden geçer elbet...benim bu sakat yüreğimden yollarını şaşırabilir isabet etmez kimbilir, utanıveririm...
olsun be çocuk olsun sen bi taşta bana at zalimin canını acıtacak kadar kuvvetli olmaz belki attığım taşlar cihad yapacak kadar yürekli ,şehit olacak kadar şerefli olmayabilirim ama...
senin o ufacık ellerinden öpmeye ,gözyaşına gözyaşımı karıştırmaya kimbilir bende gelebilirim....(alıntı)
.bu günde tam zamanında sıcak yatağımda uyandım...selam verdim aileme...hiçbişey yokmuş gibi kahvaltı yaptım....
oysa içimin bi yerlerinde sen vardın...kanayan dizlerin vardı..kafire taş atan ellerin...annenin yaktığı ağıtlar...babanın bi kaç köpek tarafından götürülüşü....
işimin başına geldim hiçbişey yokmuş gibi sıkıntılarımı listeledim,üzüldüm dakikalar boyu.....
özür dilerim çocuk...
benim gibi bir çok kişinin içinde bi yerlerdesin...
fakat ne kadar karışıksa içimiz seni nereye koyduk farkında değiliz...
hala aynı yatakta açıyoruz gözlerimizi...anne babamıza selam verirken senin kimsesizliğin gelmiyor aklımıza..kahvaltımızı yapıyoruz senin açlığın sızlatmadan içimizi....bayatlamış sıkıntılara efkarlanıp dert arıyoruz kendimize..
bi taşta bizim içimizdeki bu karmaşaya at..bi taşta bana at be çocuk..
kanatsın denkgeldiği yeri...parçalasın yüreğimin nasırlarını...
ağlatsın gözlerimi...neye ağlaması gerktiğine yanılan zavallı gözlerimi...
uykularım kaçar belki..gerçekten hakkıyla üzülebilirim...boğazıma dizilir yemeklerim..
.buralardan koparırbelki attığın taş...o zaman cidden anadan yardan serden geçip cihada koşan yiğitler gibi alıp başımı gelebilirim...
atılan taşın isabeti yüreğin menzilinden geçer elbet...benim bu sakat yüreğimden yollarını şaşırabilir isabet etmez kimbilir, utanıveririm...
olsun be çocuk olsun sen bi taşta bana at zalimin canını acıtacak kadar kuvvetli olmaz belki attığım taşlar cihad yapacak kadar yürekli ,şehit olacak kadar şerefli olmayabilirim ama...
senin o ufacık ellerinden öpmeye ,gözyaşına gözyaşımı karıştırmaya kimbilir bende gelebilirim....(alıntı)