1-
Bir zamanlar, halk arasında birisi nam salmıştı ve onun şöhreti;iyilik,büyüklük ve dindarlığıydı.Her yerde halk onun büyüklüğünden söz ediyordu.İmam sadık ( as ) 'ın huzurunda tekrar o adamdan ve onun,halka olan samimiyet ve ihlasından söz edildi.İmam, halkın bu derece ilgisine ve isteğine mazhar olan bu büyük adamı başkalarının gözünden uzakta,büyük görmeyi düşündü.
Bir gün yabancı tavrıyla onun yanına gitti.hepsi halk tabakasından olan,onu seven kimselerin, etrafında,ayakta durduklarını gördü.İmam kendisini göstermeden ve tanıtmadan,bu grubu izlemekteydi.İmamın nazarı dikkatini celbeden ilk şey,onun hareket ve jestlerinin,halkı aldatıcı mahiyette olmasıydı.O halktan ayrılınca,tek başına yola koyuldu.İmam onun peşinden nereye gidiyor,neler yapıyor,ilginç işleri nelerdir,ne çeşit işlere merakı var,öğrenmek için onu takip etmeye başladı.Kısa bir zaman sonra o adam,bir ekmekçi dükkanının önünde durdu.imam şaşkınlıkla gözlüyordu ki,bu adam dükkan sahibini gafil görünce yavaşça iki ekmek aldı ve elbisenin altına gizleyerek yola koyuldu.
İmam kendi kendine " Eğer maksadı satın almaksa ,ekmeğin parasını önce veya sonra verebilir. " Fakat sonra " Eğer böyleyse,neden zavallı ekmekçinin gözünü karartıp ekmekleri çalarak yola düştü " diye düşündü.
İmam tekrar o adamı takip etti.Henüz ekmekçi dükkanındaki olayın düşüncesindeydi ki,bir manavın yaygısının karşsında durduğunu gördü.Orada da bir miktar durakladı,manavın gözünü oradan uzak görünce iki nar aldı,elbisesinin altına gizledi ve yola koyuldu.İmamın şaşkınlığı daha da artmıştı.O adamın gidip hasta bir adama ekmek ve narları verip,yola koyulduğunu görünce,İmamın şaşkınlığı son haddine ulaştı.İmam adamın yanına varıp ," Ben bu gün senin acayip bir iş yaptığını gördüm " dedi.Bütün olayları ona söyledi.Ondan açıklama istedi.
O,İmamın kıyafetine baktı:" Tahmin edersem,sen Cafer İbni Muhammetsin " dedi.
-Evet doğru tahmin ettin Ben Cafer İbni Muhammedim.
Devamı aşşağıda
Bir zamanlar, halk arasında birisi nam salmıştı ve onun şöhreti;iyilik,büyüklük ve dindarlığıydı.Her yerde halk onun büyüklüğünden söz ediyordu.İmam sadık ( as ) 'ın huzurunda tekrar o adamdan ve onun,halka olan samimiyet ve ihlasından söz edildi.İmam, halkın bu derece ilgisine ve isteğine mazhar olan bu büyük adamı başkalarının gözünden uzakta,büyük görmeyi düşündü.
Bir gün yabancı tavrıyla onun yanına gitti.hepsi halk tabakasından olan,onu seven kimselerin, etrafında,ayakta durduklarını gördü.İmam kendisini göstermeden ve tanıtmadan,bu grubu izlemekteydi.İmamın nazarı dikkatini celbeden ilk şey,onun hareket ve jestlerinin,halkı aldatıcı mahiyette olmasıydı.O halktan ayrılınca,tek başına yola koyuldu.İmam onun peşinden nereye gidiyor,neler yapıyor,ilginç işleri nelerdir,ne çeşit işlere merakı var,öğrenmek için onu takip etmeye başladı.Kısa bir zaman sonra o adam,bir ekmekçi dükkanının önünde durdu.imam şaşkınlıkla gözlüyordu ki,bu adam dükkan sahibini gafil görünce yavaşça iki ekmek aldı ve elbisenin altına gizleyerek yola koyuldu.
İmam kendi kendine " Eğer maksadı satın almaksa ,ekmeğin parasını önce veya sonra verebilir. " Fakat sonra " Eğer böyleyse,neden zavallı ekmekçinin gözünü karartıp ekmekleri çalarak yola düştü " diye düşündü.
İmam tekrar o adamı takip etti.Henüz ekmekçi dükkanındaki olayın düşüncesindeydi ki,bir manavın yaygısının karşsında durduğunu gördü.Orada da bir miktar durakladı,manavın gözünü oradan uzak görünce iki nar aldı,elbisesinin altına gizledi ve yola koyuldu.İmamın şaşkınlığı daha da artmıştı.O adamın gidip hasta bir adama ekmek ve narları verip,yola koyulduğunu görünce,İmamın şaşkınlığı son haddine ulaştı.İmam adamın yanına varıp ," Ben bu gün senin acayip bir iş yaptığını gördüm " dedi.Bütün olayları ona söyledi.Ondan açıklama istedi.
O,İmamın kıyafetine baktı:" Tahmin edersem,sen Cafer İbni Muhammetsin " dedi.
-Evet doğru tahmin ettin Ben Cafer İbni Muhammedim.
Devamı aşşağıda
