Peygamberimiz düşmanlarına bile dürüst davranır, verdiği sözde dururdu. Müslümanlardan bu şekilde davranmalarını isterdi. Sahabeden Huzeyfe bin Yeman babasıyla birlikte bedir savaşından önce Müslüman olmuştu. Bu savaşta Peygamberimizin yanında yer almak üzere baba oğul yola çıktılar. Fakat yolda müşriklere yakalandılar. Ancak savaşa katılmayacaklarına dair söz vermeleri üzerine serbest bırakıldılar. Peygamberimize gelip durumu anlattılar. Bunun üzerine Peygamberimiz, askere ihtiyacı olduğu halde, sözlerinde durarak savaşa katılmamalarını söyledi.
Birisi Peygamberimize gelerek: “Ey Allah’ın Elçisi! İslam hakkında ban bir söz söyle ki, artık senden başka birisine sormama ihtiyaç kalmasın” dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz: “Allah’a inandım de sonra dosdoğru ol!” buyurdu. Doğru olmanın önemine dikkat çeken Peygamberimiz, bir çocuğa bile yalan söylemenin günah olduğunu bildirmiştir: Peygamberimiz bir gün Abdullah bin Amr’ın evlerinde misafir iken, annesi Abdullah’ı çağırarak bir şey vereceğini söyledi. Peygamberimiz ona ne vereceğini sordu. Annesi hurma vereceğini söyledi. Bunun üzerine peygamberimiz: “eğer onu aldatıp bir şey vermeseydin, sana bir yalan günahı yazılmış olurdu” buyurdu.
Bu konuyla ilgili olarak kuranı kerimde şöyle buyrulmuştur:
“Rabbimiz Allah’tır deyip sonrada dosdoğru yaşayanlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir. Onlar cennet ehlidirler. Yapmakta olduklarına karşılık orada ebedi kalacaklardır”.(Ahkâf sûresi (46) )