Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Yararlı işler görmekte acele ediniz. Zira yakın bir gelecekte karanlık geceler gibi birtakım fitneler ortalığı kaplayacaktır. O zamanda insan, mü’min olarak sabahlar, kâfir olarak geceler; mü’min olarak geceler, kâfir olarak sabahlar. Dinini küçük bir dünyalığa satar.” (Müslim, Îmân 186. Tirmizî, Fiten 30, Zühd 3; İbni Mâce, İkâme 78)
“Yararlı işler görmekte acele ediniz. Zira yakın bir gelecekte karanlık geceler gibi birtakım fitneler ortalığı kaplayacaktır. O zamanda insan, mü’min olarak sabahlar, kâfir olarak geceler; mü’min olarak geceler, kâfir olarak sabahlar. Dinini küçük bir dünyalığa satar.” (Müslim, Îmân 186. Tirmizî, Fiten 30, Zühd 3; İbni Mâce, İkâme 78)
Asr-ı Saâdet toplumu, hayır ve sâlih ameller husûsunda âdeta birbirleriyle yarışırlardı. Abdurrahman bin Ebu Bekir (ra) şöyle anlatır:
Rasûlullah (sav) sabah namazını kıldıktan sonra ashâbına dönüp:
“-İçinizde bugün oruçlu olan var mı?”buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Dün gece oruç tutmayı düşünmedim, onun için şimdi oruçlu değilim.” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra):
“-Dün gece oruç tutmayı düşündüm ve sabaha oruçlu olarak çıktım.” dedi.
Rasûlullah (sav):
“İçinizde bugün bir hasta ziyaretinde bulunan var mı?” buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Sabah namazını yeni kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık, nasıl hasta ziyareti edebilelim ki?” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra):
“-Kardeşim Abdurrahman bin Avf’ın rahatsızlanmış olduğunu duydum. Mescide gelirken onu ziyaret ettim, şifâ diledim ve oradan mescide geldim.” dedi.
Rasûlullah (sav):
“-İçinizde bugün bir yoksulu doyuran var mı?” buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Sabah namazını kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık?!” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra) ise:
“-Mescide girdiğimde, ihtiyacını arz eden birini gördüm. Oğlum Abdurrahman’ın elinde bir parça arpa ekmeği vardı. Hemen onu alıp yoksula verdim.” dedi.
Bunun üzerine Rasûlullah (sav):
“-Seni cennetle müjdeledim!” buyurdu.
Hz. Ömer (ra) bir iç çekti ve:
“-Ah cennet!” dedi.
Rasûlullah (sav) Hz. Ömer’i memnun edecek bâzı şeyler söyledikten sonra:
“-Allah, Ömer’e rahmet eylesin, Allah, Ömer’e rahmet eylesin! Ne zaman bir hayır yapmak istese Ebû Bekir muhakkak onu geçer.” buyurdu. (Heysemî, III, 163,164. Ebû Dâvûd, Zekât, 36/1670; Hâkim, I, 571/1501) (Osman Nûri Topbaş, Asr-ı Saâdet Toplumu, Erkam Yay.)
Rasûlullah (sav) sabah namazını kıldıktan sonra ashâbına dönüp:
“-İçinizde bugün oruçlu olan var mı?”buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Dün gece oruç tutmayı düşünmedim, onun için şimdi oruçlu değilim.” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra):
“-Dün gece oruç tutmayı düşündüm ve sabaha oruçlu olarak çıktım.” dedi.
Rasûlullah (sav):
“İçinizde bugün bir hasta ziyaretinde bulunan var mı?” buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Sabah namazını yeni kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık, nasıl hasta ziyareti edebilelim ki?” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra):
“-Kardeşim Abdurrahman bin Avf’ın rahatsızlanmış olduğunu duydum. Mescide gelirken onu ziyaret ettim, şifâ diledim ve oradan mescide geldim.” dedi.
Rasûlullah (sav):
“-İçinizde bugün bir yoksulu doyuran var mı?” buyurdu.
Hz. Ömer (ra):
“-Yâ Rasûlâllah! Sabah namazını kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık?!” dedi.
Hz. Ebû Bekir (ra) ise:
“-Mescide girdiğimde, ihtiyacını arz eden birini gördüm. Oğlum Abdurrahman’ın elinde bir parça arpa ekmeği vardı. Hemen onu alıp yoksula verdim.” dedi.
Bunun üzerine Rasûlullah (sav):
“-Seni cennetle müjdeledim!” buyurdu.
Hz. Ömer (ra) bir iç çekti ve:
“-Ah cennet!” dedi.
Rasûlullah (sav) Hz. Ömer’i memnun edecek bâzı şeyler söyledikten sonra:
“-Allah, Ömer’e rahmet eylesin, Allah, Ömer’e rahmet eylesin! Ne zaman bir hayır yapmak istese Ebû Bekir muhakkak onu geçer.” buyurdu. (Heysemî, III, 163,164. Ebû Dâvûd, Zekât, 36/1670; Hâkim, I, 571/1501) (Osman Nûri Topbaş, Asr-ı Saâdet Toplumu, Erkam Yay.)