Bu dünya, mü’minlere, sanki hapishanedir
Bir gün sevdikleriyle sohbet ederken bu zat,
Şu hadîs-i şerifi, îzah etti o bizzat.
“Bu dünya, mü’minlere, sanki hapishanedir,
Ve lâkin, kâfirlere, rahat, sanki Cennettir.”
Buyurdu, (Bu ise de, bu hadisin mânâsı,
Lâkin îzah etmeden, zordur anlaşılması.
Çünkü biz, dünyada da kâfirlere nazaran,
Sanki cennet hayatı yaşıyoruz her zaman.
Niçin hapishanedir, bu dünya öyle ise?
Çünkü Cennete göre, böyle gelir bu bize.
Nitekim âhirette, Cehennemden son çıkan,
Mü’mine, dünya kadar, Cennet vardır o zaman.
Ve hattâ bu dünyanın, on misli daha büyük,
Ona, ni’metle dolu, verilir Cennette mülk.
O genişliğe göre, bu dünyadaki evler,
Hattâ saray da olsa, bir zindan gibidirler.)
Bir gün de bu velî zat, şöyle buyurmuştu ki,
(İslâma tam uymakla, insan olur müttaki.
Hem İslâma uymalı, hem hizmet etmelidir,
Zira insan, İslâma hizmet ile yükselir.
Büyükler buyurur ki, “İnsan deli dîvane,
Olmadıkça tam mü’min olamaz hâlisâne.”
“Dîvane olmak” demek, şudur ki ey evlâdım,
Dînin yayılmasına, son güçle eder yardım.
Hattâ öyle olur ki, unutur kendisini,
Getirmez hatırına, kendi faidesini.
Her ne olursa olsun, olmayan da olmasın,
Yeter ki İslâm dini, zarara uğramasın.
“İslâmiyyet” Allah’ın bize emirleridir,
Onun ve Resûlünün, beğendiği şeylerdir.
Nasıl İslâm ve küfür, zıt ise birbirine,
“Âhiret” de “Dünya”nın, tersidir böyle yine.
Âhireti kazanmak isterse insan eğer,
Vermemeli dünyaya, fazla kıymet ve değer.
“Dünya” demek, Allah’ın sevmediği şeylerdir,
Yani yasak, ettiği günah, çirkin işlerdir.
Dünyayı terk etmekle, kazanılır âhiret,
Lâkin iki şekilde, ele geçer bu devlet.
Birincisi şudur ki, “Haramlarla birlikte,
Bütün mübahları da, terk etmektir her işte.”
Yalnız yaşamak için, zarûri miktarını,
Kullanıp, bırakmaktır onlardan fazlasını.
İkinci derecesi, “Yalnız günah ve haram,
Şeyleri terk etmeğe göstermektir ihtimam.”
Dünyayı bu şekilde terk etmek de aslında,
Yine de çok kıymetli sayılır bu zamanda.
İnsan birincisine, olmasa da muvaffak,
Bu şekilde dünyayı terk etmeli muhakkak.)
Kâdî Muhammed Zâhİd hazretlerİ
Bir gün sevdikleriyle sohbet ederken bu zat,
Şu hadîs-i şerifi, îzah etti o bizzat.
“Bu dünya, mü’minlere, sanki hapishanedir,
Ve lâkin, kâfirlere, rahat, sanki Cennettir.”
Buyurdu, (Bu ise de, bu hadisin mânâsı,
Lâkin îzah etmeden, zordur anlaşılması.
Çünkü biz, dünyada da kâfirlere nazaran,
Sanki cennet hayatı yaşıyoruz her zaman.
Niçin hapishanedir, bu dünya öyle ise?
Çünkü Cennete göre, böyle gelir bu bize.
Nitekim âhirette, Cehennemden son çıkan,
Mü’mine, dünya kadar, Cennet vardır o zaman.
Ve hattâ bu dünyanın, on misli daha büyük,
Ona, ni’metle dolu, verilir Cennette mülk.
O genişliğe göre, bu dünyadaki evler,
Hattâ saray da olsa, bir zindan gibidirler.)
Bir gün de bu velî zat, şöyle buyurmuştu ki,
(İslâma tam uymakla, insan olur müttaki.
Hem İslâma uymalı, hem hizmet etmelidir,
Zira insan, İslâma hizmet ile yükselir.
Büyükler buyurur ki, “İnsan deli dîvane,
Olmadıkça tam mü’min olamaz hâlisâne.”
“Dîvane olmak” demek, şudur ki ey evlâdım,
Dînin yayılmasına, son güçle eder yardım.
Hattâ öyle olur ki, unutur kendisini,
Getirmez hatırına, kendi faidesini.
Her ne olursa olsun, olmayan da olmasın,
Yeter ki İslâm dini, zarara uğramasın.
“İslâmiyyet” Allah’ın bize emirleridir,
Onun ve Resûlünün, beğendiği şeylerdir.
Nasıl İslâm ve küfür, zıt ise birbirine,
“Âhiret” de “Dünya”nın, tersidir böyle yine.
Âhireti kazanmak isterse insan eğer,
Vermemeli dünyaya, fazla kıymet ve değer.
“Dünya” demek, Allah’ın sevmediği şeylerdir,
Yani yasak, ettiği günah, çirkin işlerdir.
Dünyayı terk etmekle, kazanılır âhiret,
Lâkin iki şekilde, ele geçer bu devlet.
Birincisi şudur ki, “Haramlarla birlikte,
Bütün mübahları da, terk etmektir her işte.”
Yalnız yaşamak için, zarûri miktarını,
Kullanıp, bırakmaktır onlardan fazlasını.
İkinci derecesi, “Yalnız günah ve haram,
Şeyleri terk etmeğe göstermektir ihtimam.”
Dünyayı bu şekilde terk etmek de aslında,
Yine de çok kıymetli sayılır bu zamanda.
İnsan birincisine, olmasa da muvaffak,
Bu şekilde dünyayı terk etmeli muhakkak.)
Kâdî Muhammed Zâhİd hazretlerİ