Kuyu "Hayatınızda hiç kuyunuz oldu mu" diye soruyordu beni hiç yalnız bırakmayan bir dostum geçenlerde …
. O'nun olmuş; "Hayatımın büyük bölümünü kaplayan bir kuyu hem de... Kimbilir kaç
dolunayda gittim, ses verdim, yıldızlar attım, kahkahalar savurdum, gözyaşı döktüm kuyuma" diyordu.
Sonra bir gün terk etmiş kuyusunu.... Umutlarla kapatmış üzerini...
Gömmüş yalnızlığını...
* * *
Hepimizin bir kuyusu var elbet...
En derine gömdüğümüz kaygılarımızı, ihtiraslarımızı, tutkularımızı saklayan, en mahrem
sohbetlerimizi paylaştığımız, en cesur itiraflarımızı haykırdığımız bir kuyu; utandığımız anılarımızın
yatağı... endişelerimizin barınağı...
Hepimiz düşer çıkarız bu kuyulara... Lakin sonunda kimimiz kuyumuzu kapatır gömeriz; kuyuya
kapanıp gömülür kimimiz...
LAL)