Yol

YOL

Yol var, halkı HAKK’a götürür;
Kalbe düşen tohumları bitirir.
Yollar var halkı , HAKK’tan bıktırır;
Doğru yola şaşı gözle baktırır.

Yol var, her şeyiyle içi-dışı nur,
Buradadır izzet, ikbal ve onur.
Yol güzel; bu yolda yürüyen güzel,
Özünü ihlâsla bürüyen güzel.

Yürüyen çileye, derde tutulur,
Benim gönlüm O Güzel Merd’e tutulur!
Bırak hayelleri, gerçeğe sarıl,
Yere nur yağıyor bak gürül gürül.

Bu yolun yazı da hoş, kışı da
Takdir HAKK’ta, gayret ise kişide,
Bu yoldan başkası boştur, nafile
Hazırlan; emirle yürür kafile.

Müjdelenmiş yoldur, çoktur yıkanı,
Nefisten, şeytandan kurtar yakanı.
Bir bir çıkar insan, bu yolla göğe,
Yedi kat göklere ve daha yükseğe.

Her ne güzel sorsan hepsi içinde,
Safalar sunulur tepsi içinde.
HATEM-İ NEBİ’nin kurduğu yoldur,
HATEM-İ VELİ’nin durduğu yoldur.

Hikmetle yürüyen kulu bul yeter,
Sonu HAKK’a varan yolu bul yeter.
O GÜZEL’ in aşkı sarhoş etmede,
Ruhuna daldıkca bir hoş etmede.

Hayellerin ötesinde bir güzel,
Hey âşık durma, koş gel; bu yana gel.
Elinden sıkı tutan felâhı bulur,
Ancak bu el ile ALLAH’ı bulur.