ibrahim571632
New member
Rivayete göre Yavuz Sultan Selim, Mısır seferinde Konya’nın Çumra ovasından geçerken ordusuna mola verdi. Bu esnada kendisi de, birkaç kişi ile etrafı dolaşırken bir ihtiyara rastladı. Selam verdi. Sonra:
- Uzak yerden geliyorum, karnım aç, yiyeceğin var mı? diye sordu.
Yaşlı zat, meşgalesine devam ederek ilerideki bir tencereyi gösterdi ve “buyur” dedi.
Bu defa Yavuz:
- Fakat yalnız değilim. Ardımda kocaman bir ordu vardır, dedi
Nur yüzlü ihtiyar, hiç telaş etmeden:
- Evladım, kaptaki aş hepinize yeter inşâallah! dedi.
Gerçekten bütün asker, bu kaptan karnını iyice doyurdu; yine de kaptaki aş bitmedi. Bu hal karşısında hislenen Yavuz, bu yaşlı zatın duasını da alarak yoluna devam etti. Zafer sonrası bu zata tekrar uğradı ve bir isteği olup olmadığını sordu. Mübarek Allah dostu, yavaş bir sesle:
- Sultanım! Bir ikincisi olmadığı için mendilimi verirseniz sevinirim, dedi.
Yavuz önce şaşırdı. Sonra da muharebede yaralandığı sırada yarasını bir mendille saran zatın bu olduğunu anlamakta gecikmedi. Mendili çıkarıp sahibine iade ederken gözleri nemlenen Yavuz, gönlünün derinliklerinde Cenab-ı Hakk’a sonsuz ve sayısız nimetlerinden dolayı şükürler ediyordu.
Bu hadise, Hakk dostlarının, Yavuz’un samimiyetine karşı maddi ve manevi tasarrufta bulunduğunun en bariz misallerindendir. (s. 162)
- Uzak yerden geliyorum, karnım aç, yiyeceğin var mı? diye sordu.
Yaşlı zat, meşgalesine devam ederek ilerideki bir tencereyi gösterdi ve “buyur” dedi.
Bu defa Yavuz:
- Fakat yalnız değilim. Ardımda kocaman bir ordu vardır, dedi
Nur yüzlü ihtiyar, hiç telaş etmeden:
- Evladım, kaptaki aş hepinize yeter inşâallah! dedi.
Gerçekten bütün asker, bu kaptan karnını iyice doyurdu; yine de kaptaki aş bitmedi. Bu hal karşısında hislenen Yavuz, bu yaşlı zatın duasını da alarak yoluna devam etti. Zafer sonrası bu zata tekrar uğradı ve bir isteği olup olmadığını sordu. Mübarek Allah dostu, yavaş bir sesle:
- Sultanım! Bir ikincisi olmadığı için mendilimi verirseniz sevinirim, dedi.
Yavuz önce şaşırdı. Sonra da muharebede yaralandığı sırada yarasını bir mendille saran zatın bu olduğunu anlamakta gecikmedi. Mendili çıkarıp sahibine iade ederken gözleri nemlenen Yavuz, gönlünün derinliklerinde Cenab-ı Hakk’a sonsuz ve sayısız nimetlerinden dolayı şükürler ediyordu.
Bu hadise, Hakk dostlarının, Yavuz’un samimiyetine karşı maddi ve manevi tasarrufta bulunduğunun en bariz misallerindendir. (s. 162)