Yalnızlık

Yeter yalnızlık, dokunma artık bana,

Yalnızım, senden bile daha fazla,
Bu benim koyu lacivert bir başımalığım,
Bu gidişler kendi içimedir,
kendi içimedir sonsuz kaçışlarım.


Çek ellerini ceketimin yakasından, sende terk et beni
Bir su damlasının, kendi kaynağını terk etmesi gibi,
Üşüyen ellerime varsın kimsecikler hohlamasın,
Bütün soğuklar içime doluyor,
bu sefer terleyen sen olacaksın.


Bir tek seni anlayamadım, kabusmusun ?
Bir tek senin adını koyamadım, lutufmusun ?
Her ne olursan ol, gelme üstüme yorgunum,
Yalnızlık, bırak beni,
artık ben kendimin dostuyum.


Haykırmak geliyor içimden sana sonsuz kere,
Kapıyı suratına çarpıp gitmek var şuan içimde,
Ne ağustos gecelerini düşünecek halim var seninle,
Ne o kalacak ne de sen,
bir ben kalacağım yüreğimde.


Sen gideceksin O’nunla bu sefer, hüzünlerini eline al da yardım et,
Naziktir o, çıtkırıldım, nazenin, acısını sen de içinde hisset,
İlk gördüğün bankta otur yanına, uzun uzun dertleş,
Bu günden sonra sen ona yar,
O sana kardeş.


Bırak beni artık, bir başıma kalacağım,
Hiç basma zilime, kapımı sonsuza kadar açmayacağım,
Duvarımda siyah izlerin var, gidişinle hepsini sileceğim,
Yalnızlık, sakın geri dönme bana,
Sen gittikten sonra ben de gideceğim...,

[FONT=&quot][/FONT]


radikal'ce mırıldanmalar...