Gazneli Sultan Mahmut, Hindistan'a 17 sefer yapar. Ancak hiçbirinde muvaffak olamaz.
18'inci seferine çıkarken, Allah'a dua eder; 'Allahım' der, 'Bu seferden zaferle dönersem,
bütün ganimetleri fakir fukaraya, garip gurebaya dağıtacağım...'
bütün ganimetleri fakir fukaraya, garip gurebaya dağıtacağım...'
Ve Gazneli Mahmut bu 18'inci seferden zaferle ve çok büyük bir ganimetle döner.
Geldiğinde çevresindekilere duasını anlatır ve bütün ganimetin yoksullara dağıtılmasını
ister. Ancak yakınındakiler, danışmanları yan çizerler. 'Bu kadar büyük ganimet, bu ağzı
çorba kokan fakirlere verilemez, onlar bu servetin kıymetini bilemezler, bu doğru olmaz'
derler. Sonra da ganimetin, Devlet-i Aliye'nin Hazine-i Hümayun'una devrini önerirler.
Geldiğinde çevresindekilere duasını anlatır ve bütün ganimetin yoksullara dağıtılmasını
ister. Ancak yakınındakiler, danışmanları yan çizerler. 'Bu kadar büyük ganimet, bu ağzı
çorba kokan fakirlere verilemez, onlar bu servetin kıymetini bilemezler, bu doğru olmaz'
derler. Sonra da ganimetin, Devlet-i Aliye'nin Hazine-i Hümayun'una devrini önerirler.
Sultan işin içinden çıkamaz ve o devrin en bilge kişisine gider, durumu anlatıp, ne yapması
gerektiğini danışır. O ulu kişi der ki, Ey Sultan, sorunun cevabı gayet basit. Eğer bundan
sonra bir daha Allah'a ihtiyacın olmayacaksa, o zaman bütün para senin olsun.
“Ya Allah'a bir defa daha ihtiyacın olacaksa!!!”
gerektiğini danışır. O ulu kişi der ki, Ey Sultan, sorunun cevabı gayet basit. Eğer bundan
sonra bir daha Allah'a ihtiyacın olmayacaksa, o zaman bütün para senin olsun.
“Ya Allah'a bir defa daha ihtiyacın olacaksa!!!”