nurullah_01
New member
Yaşlı adam, bir konfeksiyon mağazasına ait vitrine uzun uzun
baktıktan sonra, ilerideki yeşillikte oynayan çocukların en zayıfına dönerek:
Küçüüük!... diye seslendi. Bana biraz yardımcı olur musun?
Çocuk, hafta sonlarında yaptıkları misket oyununu ilk defa kazanmış
olmasına rağmen arkadaşlarını bırakıp geldi. 7-8 yaşlarındaydı ve
üzerindeki elbiseler, "tek kelimeyle" dökülüyordu. Yaşlı adam, çocuğun
saçlarını okşadıktan sonra :
Vitrindeki elbiseyi giymeni istemiştim, dedi. Bakalım üzerine uyacak mı?
Çocuk, bu teklifi ilk önce şaka sandı. Ama adam son derece ciddiydi.
Onunla birlikte mağazaya girerken, ilk önce rüyâda olup olmadığını, daha
sonra da şimdiye kadar yeni bir elbise giyip giymediğini düşündü.
Genellikle ailedeki büyük çocuğa alınan veya komşular tarafından verilen
giyecekler, elbiselerin ona dar gelmesiyle birlikte ortanca kardeşe kalır,
birkaç sene sonrada dizleri aşınmış veya delinmiş vaziyette kendisine
yamanırdı. Ama her zaman "hasta" dedikleri babasının ne kadar zor para
kazandığını bildiğinden, bu işe bir kere bile itiraz etmemişti.
Şimdi ise, ilk defa yeni bir elbisesi olacaktı. Üstelik de bayrama üç
gün kala... Çocuk, yaşlı adamın gösterdiği elbiseleri giydiğinde,
büyümüş olduğunu ilk defa farketti. Çizgili kadifeden yapılmış pantolon,
bacaklarının ne kadar uzun olduğunu ortaya koyarken, yeni ceketi de
omuzlarını iyice geniş göstermişti. Fakat hepsinin üzerine giydiği kaban bir
başkaydı ve artık üşümeyecekti. Çocuk, biraz önce kazandığı misketleri
onun cebine bıraktığında, iyice keyiflendi. İrili ufaklı misketler,
gayet derin olan ceplerin bir köşesinde kalmıştı.
Demek ki herbir cep, en az elli misket alabilirdi.
Yaşlı adam, çocuğu sağa sola döndürdükten sonra, elbiselerin
paketlenmesini istedi. Ve iş tamamlandığında, tezgâhtara dönerek:
"Elbiseleri torunuma alıyorum" dedi.
Kendisine sürpriz yapacağım için, onları bu çocuğun üzerinde denedim.
İkisinin de boyu falan aynı da ..
Çocuk, bir anda beyninden vurulmuşa döndü ve ne diyeceğini bilemedi.
Ama artık büyüdüğüne göre, bir şey belli etmemeliydi.
Aynaya son bir defa baktıktan sonra, üzerindekileri yavaşça çıkartarak bir
kenara fırlattığı eskileri giydi.
Adam, elbiselerin torununa uyacağından emindi.
Yaptığı hizmet için çocuğa bir ciklet parası vermek istediğinde, onu yanında
göremedi. Haylaz velet, belli ki bu işten sıkılmıştı.
Çocuk, arkadaşlarının yanına döndüğünde, bir kenara çekilerek onları
seyretmeye koyuldu.
Ve bütün ısrarlara rağmen oyuna katılmadı.
Arkadaşları: "Niçin oynamıyorsun?" diye sordular.
En güzel misketleri sen kazanmıştın.
Çocuk, inci gibi yaşlar süzülen gözlerini arkadaşlarından kaçırmaya
çalışırken: Misketlerim, bu elbiselere yakışmayacak kadar güzeldi, dedi.
Bu yüzden onları, bayramlık kabanımın cebine sakladım
baktıktan sonra, ilerideki yeşillikte oynayan çocukların en zayıfına dönerek:
Küçüüük!... diye seslendi. Bana biraz yardımcı olur musun?
Çocuk, hafta sonlarında yaptıkları misket oyununu ilk defa kazanmış
olmasına rağmen arkadaşlarını bırakıp geldi. 7-8 yaşlarındaydı ve
üzerindeki elbiseler, "tek kelimeyle" dökülüyordu. Yaşlı adam, çocuğun
saçlarını okşadıktan sonra :
Vitrindeki elbiseyi giymeni istemiştim, dedi. Bakalım üzerine uyacak mı?
Çocuk, bu teklifi ilk önce şaka sandı. Ama adam son derece ciddiydi.
Onunla birlikte mağazaya girerken, ilk önce rüyâda olup olmadığını, daha
sonra da şimdiye kadar yeni bir elbise giyip giymediğini düşündü.
Genellikle ailedeki büyük çocuğa alınan veya komşular tarafından verilen
giyecekler, elbiselerin ona dar gelmesiyle birlikte ortanca kardeşe kalır,
birkaç sene sonrada dizleri aşınmış veya delinmiş vaziyette kendisine
yamanırdı. Ama her zaman "hasta" dedikleri babasının ne kadar zor para
kazandığını bildiğinden, bu işe bir kere bile itiraz etmemişti.
Şimdi ise, ilk defa yeni bir elbisesi olacaktı. Üstelik de bayrama üç
gün kala... Çocuk, yaşlı adamın gösterdiği elbiseleri giydiğinde,
büyümüş olduğunu ilk defa farketti. Çizgili kadifeden yapılmış pantolon,
bacaklarının ne kadar uzun olduğunu ortaya koyarken, yeni ceketi de
omuzlarını iyice geniş göstermişti. Fakat hepsinin üzerine giydiği kaban bir
başkaydı ve artık üşümeyecekti. Çocuk, biraz önce kazandığı misketleri
onun cebine bıraktığında, iyice keyiflendi. İrili ufaklı misketler,
gayet derin olan ceplerin bir köşesinde kalmıştı.
Demek ki herbir cep, en az elli misket alabilirdi.
Yaşlı adam, çocuğu sağa sola döndürdükten sonra, elbiselerin
paketlenmesini istedi. Ve iş tamamlandığında, tezgâhtara dönerek:
"Elbiseleri torunuma alıyorum" dedi.
Kendisine sürpriz yapacağım için, onları bu çocuğun üzerinde denedim.
İkisinin de boyu falan aynı da ..
Çocuk, bir anda beyninden vurulmuşa döndü ve ne diyeceğini bilemedi.
Ama artık büyüdüğüne göre, bir şey belli etmemeliydi.
Aynaya son bir defa baktıktan sonra, üzerindekileri yavaşça çıkartarak bir
kenara fırlattığı eskileri giydi.
Adam, elbiselerin torununa uyacağından emindi.
Yaptığı hizmet için çocuğa bir ciklet parası vermek istediğinde, onu yanında
göremedi. Haylaz velet, belli ki bu işten sıkılmıştı.
Çocuk, arkadaşlarının yanına döndüğünde, bir kenara çekilerek onları
seyretmeye koyuldu.
Ve bütün ısrarlara rağmen oyuna katılmadı.
Arkadaşları: "Niçin oynamıyorsun?" diye sordular.
En güzel misketleri sen kazanmıştın.
Çocuk, inci gibi yaşlar süzülen gözlerini arkadaşlarından kaçırmaya
çalışırken: Misketlerim, bu elbiselere yakışmayacak kadar güzeldi, dedi.
Bu yüzden onları, bayramlık kabanımın cebine sakladım