Tarihte ilk Müslüman Türk devletlerinden biri olan Gaznelilerin en büyük ve en dirayetli hükümdarı Gazneli Mahmud, İslâm'ı yaymak için Hindistan'a defalarca seferler düzenlemişti.
Sultan Mahmud, Allah dostlarına hürmet eder, din ve ilim ulularıyla görüşür, hiç erinmeden ziyaretlerine gidip, onların tavsiyelerine göre hareket etmeye çalışırdı.
Bir gün vezirleri ve kumandanları ile birlikte zamanın tanınmış evliyasından Şeyh Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretlerinin ziyaretine gitti. Adamlarından bazıları ondan önce gidip Şeyhe, hükümdarın kendisini ziyarete gelmekte olduğunu, bu sebeple onu yolda karşılaması gerektiğini söylediler. Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri murakabeye dalmıştı, bu sözlere hiç aldırmadı bile, tavrını da hiç bozmadı. Hükümdar ve adamları dergâhın kapısına kadar geldiklerinde başvezir hemen önden dergâha girip Şeyh Efendiye rica etti:
"Ey maneviyat sultanı, hiç değilse bu değerli hükümdarı odanızın kapısında karşılayın!" Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri yine hiç oralı olmadı, yerinden dahi kıpırdamadı. Bunun üzerine vezir telaşlandı. Çünkü koskoca cihan devletinin sultanı geliyor; fakat şeyh efendinin hiç umurunda bile değildi. Haydi padişahı yolda karşılamamıştı. Bari dergâhın kapısında ayakta karşılasaydı... İşte bunun için çare aradı ve ancak âyetle onu ikna ederim diye düşünerek:
"Ey iman edenler! Allah'a itaat edin. Peygambere ve sizden olan idarecilere de itaat edin" (Nisa, 59) âyet-i kerimesini okuyup:
"Şeyh efendi, hiç olmazsa bu âyet-i kerimeye riayetle, sultanı karşılamak için kapıda olsanız."dedi. Tüm bu hengâmede başı önünde gözleri kapalı vaziyette murakabede olan Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri vezirin bu sözleri üzerine mübarek başını kaldırıp dedi ki:
"Biz, o sözünü ettiğin âyet-i kerimedeki Rabbimizin emir buyurduğu 'Allah'a itaat ediniz' kısmına o kadar daldık ki, henüz 'Peygambere itaat edin' emrine bile sıra gelmedi. Nerede kaldı 'hükümdara itaat edin' emri..."
İşte o esnada dergâhın kapısından girmekte olan Sultan Mahmud, şeyh efendinin bu sözlerini duymuştu. Onun bu tavrı ve sözleri karşısında çok etkilendi. Ve Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri başından beri takındığı tavra zerre kadar kızmadığı gibi, hürmetle ellerine sarılıp onun kıymetli müritleri arasına katıldı. Ziyaretlerini tamamlayıp, yanındakilerle beraber büyük bir saygıyla huzurundan ayrıldılar..
Sultan Mahmud, Allah dostlarına hürmet eder, din ve ilim ulularıyla görüşür, hiç erinmeden ziyaretlerine gidip, onların tavsiyelerine göre hareket etmeye çalışırdı.
Bir gün vezirleri ve kumandanları ile birlikte zamanın tanınmış evliyasından Şeyh Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretlerinin ziyaretine gitti. Adamlarından bazıları ondan önce gidip Şeyhe, hükümdarın kendisini ziyarete gelmekte olduğunu, bu sebeple onu yolda karşılaması gerektiğini söylediler. Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri murakabeye dalmıştı, bu sözlere hiç aldırmadı bile, tavrını da hiç bozmadı. Hükümdar ve adamları dergâhın kapısına kadar geldiklerinde başvezir hemen önden dergâha girip Şeyh Efendiye rica etti:
"Ey maneviyat sultanı, hiç değilse bu değerli hükümdarı odanızın kapısında karşılayın!" Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri yine hiç oralı olmadı, yerinden dahi kıpırdamadı. Bunun üzerine vezir telaşlandı. Çünkü koskoca cihan devletinin sultanı geliyor; fakat şeyh efendinin hiç umurunda bile değildi. Haydi padişahı yolda karşılamamıştı. Bari dergâhın kapısında ayakta karşılasaydı... İşte bunun için çare aradı ve ancak âyetle onu ikna ederim diye düşünerek:
"Ey iman edenler! Allah'a itaat edin. Peygambere ve sizden olan idarecilere de itaat edin" (Nisa, 59) âyet-i kerimesini okuyup:
"Şeyh efendi, hiç olmazsa bu âyet-i kerimeye riayetle, sultanı karşılamak için kapıda olsanız."dedi. Tüm bu hengâmede başı önünde gözleri kapalı vaziyette murakabede olan Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri vezirin bu sözleri üzerine mübarek başını kaldırıp dedi ki:
"Biz, o sözünü ettiğin âyet-i kerimedeki Rabbimizin emir buyurduğu 'Allah'a itaat ediniz' kısmına o kadar daldık ki, henüz 'Peygambere itaat edin' emrine bile sıra gelmedi. Nerede kaldı 'hükümdara itaat edin' emri..."
İşte o esnada dergâhın kapısından girmekte olan Sultan Mahmud, şeyh efendinin bu sözlerini duymuştu. Onun bu tavrı ve sözleri karşısında çok etkilendi. Ve Ebü'l-Hasan el-Harakânî Hazretleri başından beri takındığı tavra zerre kadar kızmadığı gibi, hürmetle ellerine sarılıp onun kıymetli müritleri arasına katıldı. Ziyaretlerini tamamlayıp, yanındakilerle beraber büyük bir saygıyla huzurundan ayrıldılar..