>Secdeye götüren nimetler
>
>İsa Aleyhisselam ayakları kötürüm, iki gözü kör ve vücudunda baras
>hastalığı
>bulunan bir adamın, bir ağaç altında duâ ettiğini gördü. Adam şöyle duâ
>ediyordu:
>
>"Ey nice zenginlere vermediği nimeti bana ikram eden Rabbim! Sana ağaçların
>yaprakları sayısınca şükürler olsun!"
>
>Hazret-i İsa (as) adama yaklaştı:
>
>"Ayakların yürümüyor, gözlerin görmüyor, bedenin hastalıklı. Buna rağmen
>çoğu zenginlere verilmeyen nimetlerin sana verildiğini söylüyorsun. Nice
>zenginlere verilmediği halde sana verilen şey nedir?"
>
>Kapalı gözleriyle sesin geldiği yana dönen adam:
>
>"Efendi!" dedi. "Allah bana öyle bir kalp vermiş ki, o kalple O'nu
>tanıyorum. Öyle bir dil vermiş ki, o dille ona şükrediyorum. Hâlbuki
>dünyanın serveti elinde nice zenginler var ki, kalbinde O'nu tanıma
>sevinci,
>dilinde O'na şükretme mutluluğu yoktur. İşte ben bunu düşündükçe
>şükretmekten kendimi alamıyorum."
>
>İsa Aleyhisselam:
>
>"Ver şu elini!" diyerek adamın elinden tuttu ve eğilerek görmeyen
>gözlerinden öptü. Peygamberin dudağının değdiği gözler, anında açıldı.
>
>Karşısındakinin İsa Aleyhisselam olduğunu görünce heyecanlanan adam:
>
>"Sen şu ölüleri dirilten, hastalara şifalar bahşeden mucizelerin sahibi
>Peygamber değil misin?" dedi. İsa Peygamber:
>
>"Evet!" dedi ve adamı elinden tutarak kaldırdı. Ayağının yürüdüğünü anlayan
>adam:
>
>"Ey Allah'ın Nebisi, sendeki bu mucizeler de O'ndan değil mi? Öyle ise izin
>ver de geç kalmayayım, O'na şükredeyim." diyerek tekrar secdeye kapandı ve
>şöyle dua etti:
>
>"Rabbim! Seni tanıyan bir kalple, şükreden bir dil nimetinin şükrünü
>yapmaktan acizken, şimdi gören bir çift gözle, yürüyen iki ayak lutfettin.
>Artık bilemiyorum Sana nasıl şükretmem gerekiyor?"
>
>Çevrede toplanan halk, bu mucizelerinden dolayı İsa Aleyhisselamın elini
>öpmek istediler.
>
>İsa Aleyhisselam ise:
>
>"Benim değil; secdedeki şu adamın elini öpün!" dedi.
>
>Dediler ki:
>
>"Onu secdeye götüren nimetlere biz baştan beri sahibiz. Ama hiç birimiz
>onun
>duyduğu gibi bir mutluluk duymadık."
>
>İsa Aleyhisselam:
>
>"Öyle ise, tefekkür edin ve düşünün. Düşünen, sahip olduğu nimetin farkına
>varır. Düşünmeyen ise kendisini mahrumiyette sanır!"
>
>İsa Aleyhisselam ayakları kötürüm, iki gözü kör ve vücudunda baras
>hastalığı
>bulunan bir adamın, bir ağaç altında duâ ettiğini gördü. Adam şöyle duâ
>ediyordu:
>
>"Ey nice zenginlere vermediği nimeti bana ikram eden Rabbim! Sana ağaçların
>yaprakları sayısınca şükürler olsun!"
>
>Hazret-i İsa (as) adama yaklaştı:
>
>"Ayakların yürümüyor, gözlerin görmüyor, bedenin hastalıklı. Buna rağmen
>çoğu zenginlere verilmeyen nimetlerin sana verildiğini söylüyorsun. Nice
>zenginlere verilmediği halde sana verilen şey nedir?"
>
>Kapalı gözleriyle sesin geldiği yana dönen adam:
>
>"Efendi!" dedi. "Allah bana öyle bir kalp vermiş ki, o kalple O'nu
>tanıyorum. Öyle bir dil vermiş ki, o dille ona şükrediyorum. Hâlbuki
>dünyanın serveti elinde nice zenginler var ki, kalbinde O'nu tanıma
>sevinci,
>dilinde O'na şükretme mutluluğu yoktur. İşte ben bunu düşündükçe
>şükretmekten kendimi alamıyorum."
>
>İsa Aleyhisselam:
>
>"Ver şu elini!" diyerek adamın elinden tuttu ve eğilerek görmeyen
>gözlerinden öptü. Peygamberin dudağının değdiği gözler, anında açıldı.
>
>Karşısındakinin İsa Aleyhisselam olduğunu görünce heyecanlanan adam:
>
>"Sen şu ölüleri dirilten, hastalara şifalar bahşeden mucizelerin sahibi
>Peygamber değil misin?" dedi. İsa Peygamber:
>
>"Evet!" dedi ve adamı elinden tutarak kaldırdı. Ayağının yürüdüğünü anlayan
>adam:
>
>"Ey Allah'ın Nebisi, sendeki bu mucizeler de O'ndan değil mi? Öyle ise izin
>ver de geç kalmayayım, O'na şükredeyim." diyerek tekrar secdeye kapandı ve
>şöyle dua etti:
>
>"Rabbim! Seni tanıyan bir kalple, şükreden bir dil nimetinin şükrünü
>yapmaktan acizken, şimdi gören bir çift gözle, yürüyen iki ayak lutfettin.
>Artık bilemiyorum Sana nasıl şükretmem gerekiyor?"
>
>Çevrede toplanan halk, bu mucizelerinden dolayı İsa Aleyhisselamın elini
>öpmek istediler.
>
>İsa Aleyhisselam ise:
>
>"Benim değil; secdedeki şu adamın elini öpün!" dedi.
>
>Dediler ki:
>
>"Onu secdeye götüren nimetlere biz baştan beri sahibiz. Ama hiç birimiz
>onun
>duyduğu gibi bir mutluluk duymadık."
>
>İsa Aleyhisselam:
>
>"Öyle ise, tefekkür edin ve düşünün. Düşünen, sahip olduğu nimetin farkına
>varır. Düşünmeyen ise kendisini mahrumiyette sanır!"