Allah, tüm insanlari gönderdigi elçilere uymakla ve onlara itaat etmekle sorumlu tutmustur. Elçiler, Allah'in emirlerini yerine getiren, insanlara Allah'in vahyini ileten ve hal ve tavirlariyla, konusmalariyla, kisacasi tüm hayatlariyla insanlara Allah'in en hosnut olacagi insan modelini ve hayatın nasıl yasanması gerektigini gösteren mübarek insanlardır. Allah Kuran'da elçilerine uyanların kurtulusa ereceklerini bildirmistir. Bu nedenle Peygamberimiz (sav)'e itaat, önemli bir ibadettir. Allah itaat konusunun önemini Kuran'da şöyle haber verir:
Biz elçilerden hiç kimseyi ancak Allah'in izniyle kendisine itaat edilmesinden baska bir seyle göndermedik. Onlar kendi nefislerine zulmettiklerinde sayet sana gelip Allah'tan bagislama dileselerdi ve elçi de onlar için bağıslama dileseydi, elbette Allah'i tevbeleri kabul eden, esirgeyen olarak bulurlardi. (Nisa Suresi, 64)
Kim Allah'a ve Resul'e itaat ederse, işte onlar Allah'ın kendilerine nimet verdigi peygamberler, dogrular (ve dogrulayanlar), şehidler ve salihlerle beraberdir. Ne iyi arkadaştır onlar (Nisa Suresi, 69)
Kuran'ın birçok ayetinde ise, peygamberlere itaat edenlerin aslında Allah'a itaat etmis olduklari bildirilir. Elçilere baskaldiranlar ise, gerçekte Allah'a karsi gelmislerdir. Bu ayetlerden bazilari şöyledir:
Kim Resul'e itaat ederse, gerçekte Allah'a itaat etmis olur. Kim de yüz çevirirse, Biz seni onlarin üzerine koruyucu göndermedik. (Nisa Suresi, 80)
şüphesiz sana biat edenler, ancak Allah'a biat etmislerdir. Allah'ın eli, onlarin ellerinin üzerindedir. Su halde, kim ahdini bozarsa, artık o, ancak kendi aleyhine ahdini bozmus olur. Kim de Allah'a verdigi ahdine vefa gösterirse, artik O da, ona büyük bir ecir verecektir. (Fetih Suresi, 10)
Peygamberimiz (sav) de, hadis-i seriflerinde itaatin önemini hatırlatmış ve şöyle buyurmuştur:
"Kim bana itaat ederse, muhakkak ki Allah'a itaat etmistir. Kim de bana isyan ederse muhakkak ki Allah'a isyan etmistir."(18)
Allah, Kuran'da Peygamberimiz (sav)'in müminler için bir koruyucu ve yönetici oldugunu bildirmektedir. Bu nedenle Müslümanlar her konuda Peygamberimiz (sav)'e danışır, onun fikrini ve rızasını alarak bir ise baslarlardı. Ayrıca aralarında anlasmazlıga düştükleri konularda, çözüm bulamadiklarinda veya ümmetin güvenligine, sağlığına, ekonomik durumuna yönelik bir haber ögrendiklerinde bunları da hemen Peygamberimiz (sav)'e iletir ve ondan en hayırlı ve güvenli çözüm veya yöntemi ögrenerek uygularlardı.
Bu, Allah'in Kuran'da müminlere emrettigi çok önemli bir ahlaktır. örnegin Allah bir ayetinde, tüm haberlerin peygambere veya onun kendisine vekil kıldıgı kişilere iletilmesini emretmektedir. Ayette şöyle buyrulur:
Kendilerine güven veya korku haberi geldiginde, onu yayginlastiriverirler. Oysa bunu peygambere ve kendilerinden olan emir sahiplerine götürmüs olsalardı, onlardan 'sonuç çıkarabilenler' onu bilirlerdi. Allah'in üzerinizdeki fazlı ve rahmeti olmasaydı, azınız hariç herhalde şeytana uymuştunuz. (Nisa Suresi, 83)
Bu elbette ki birçok hayri ve hikmeti olan bir emirdir. Herseyden önce Peygamberimiz (sav)'in her emri ve hükmü Allah'in korumasi altindadir. Dolayisiyla verdigi kararlar daima hayir olur. Ayrica Peygamberimiz (sav) akli ve hikmetiyle en örnek kisidir. Insan her isinde dogal olarak en ehil, en y?ksek akla ve vicdana sahip olan, en çok güvendigi ve emin oldugu kisiye danismak, bir haberi sonuç çıkarması için ona götürmek ister.
Peygamberimiz (sav)'in tüm bu özelliklerinin yaninda, bütün haberlerin tek bir kiside toplanmasinin bir hikmeti de, bu haberlerin bütününden daha akilci ve saglikli yorumlar yapilabilecek olmasidir. Allah bir baska ayetinde ise, müminlerin aralarindaki anlasmazliklarda Peygamberimiz (sav)'i hakem tutmalarini bildirmistir. Bu tür çözümsüzlüklerin hemen Peygamberimiz (sav)'e iletilmesi Allah'in emridir ve bu nedenle de akla, vicdana ve adaba uygun olandir. Ayrica, Peygamberimiz (sav)'in verdigi hükme gönülden ve hiçbir kuskuya kapilmadan itaat etmek son derece önemlidir. Onun verdigi karar o insanın çıkarları ile çelisse de, gerçekten iman edenler bu durumdan hiç bir burukluk duymaz ve hemen razi olarak peygamberin h?km?ne itaat ederler. Allah bu önemli itaat özelligini Kuran'da şöyle bildirmistir:
Hayir öyle degil; Rabbine andolsun, aralarinda çekistikleri seylerde seni hakem kilip sonra senin verdigin h?kme, i?lerinde hiçbir sikinti duymaksizin, tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça, iman etmis olmazlar. (Nisa Suresi, 65)
Peygamberimiz (sav)'in tüm kararlarinin daima Allah'in korumasi altinda oldugunu fark edemeyen bazi zayif imanli ya da ikiyüzlü kisiler, Peygamberimiz (sav)'in her konudan haberdar olarak bilgilendirilmesine karsi çıkmıs ve bu konuda fitne çıkarmaya çalısmislardır. Bu durumun bildirildigi ayet söyledir:
Içlerinden Peygamberi incitenler ve: "O (her sözü dinleyen) bir kulaktir" diyenler vardir. De ki: "O sizin için bir hayir kulagidir. Allah'a iman eder, mü'minlere inanip-güvenir ve sizden iman edenler için bir rahmettir. Allah'in elçisine eziyet edenler... Onlar için aci bir azab vardir." (Tevbe Suresi, 61)
Bu kisiler imanin özünü kavrayamadiklari ve Peygamberimiz (sav)'i takdir edip taniyamadiklari için onun herseyden haberdar olmasini cahiliye zihniyeti ile degerlendirmislerdir. çünkü cahiliye insanlari sahip olduklari bilgileri hayir, güzellik, insanlarin iyiligi ve güvenligi için kullanmazlar. Onlar bunu ancak dedikodu ve fitne için kullanir, insanlari birbirine düsürmeye, tuzaklar kurmaya çalisirlar. Oysa, Peygamberimiz (sav) kendisine gelen her haberle hem Müslümanlarin hem de korumasi altindaki diger insanlarin güvenligini, sagligini, huzurunu saglamis, olasi tehlikeleri bertaraf ederek, müminlere kurulan tuzaklari bozmus, iman zaafiyeti içinde olanlari tespit ederek onlarin imanlarini güçlendirecek önlemler almis, müminleri zayiflatacak, sevklerini kiracak tüm ihtimallerin önünü kesmis, müminlere güzellik ve hayir getirecek türlü yöntemler belirlemistir. Bu nedenle Allah ayetlerde onun, "bir hayir kulagi" oldugunu bildirmistir. Peygamberimiz (sav)'in her sizi, her karari, her önlemi müminlere ve aslinda tüm insanlara hayir ve güzellik getirmistir.
Biz elçilerden hiç kimseyi ancak Allah'in izniyle kendisine itaat edilmesinden baska bir seyle göndermedik. Onlar kendi nefislerine zulmettiklerinde sayet sana gelip Allah'tan bagislama dileselerdi ve elçi de onlar için bağıslama dileseydi, elbette Allah'i tevbeleri kabul eden, esirgeyen olarak bulurlardi. (Nisa Suresi, 64)
Kim Allah'a ve Resul'e itaat ederse, işte onlar Allah'ın kendilerine nimet verdigi peygamberler, dogrular (ve dogrulayanlar), şehidler ve salihlerle beraberdir. Ne iyi arkadaştır onlar (Nisa Suresi, 69)
Kuran'ın birçok ayetinde ise, peygamberlere itaat edenlerin aslında Allah'a itaat etmis olduklari bildirilir. Elçilere baskaldiranlar ise, gerçekte Allah'a karsi gelmislerdir. Bu ayetlerden bazilari şöyledir:
Kim Resul'e itaat ederse, gerçekte Allah'a itaat etmis olur. Kim de yüz çevirirse, Biz seni onlarin üzerine koruyucu göndermedik. (Nisa Suresi, 80)
şüphesiz sana biat edenler, ancak Allah'a biat etmislerdir. Allah'ın eli, onlarin ellerinin üzerindedir. Su halde, kim ahdini bozarsa, artık o, ancak kendi aleyhine ahdini bozmus olur. Kim de Allah'a verdigi ahdine vefa gösterirse, artik O da, ona büyük bir ecir verecektir. (Fetih Suresi, 10)
Peygamberimiz (sav) de, hadis-i seriflerinde itaatin önemini hatırlatmış ve şöyle buyurmuştur:
"Kim bana itaat ederse, muhakkak ki Allah'a itaat etmistir. Kim de bana isyan ederse muhakkak ki Allah'a isyan etmistir."(18)
Allah, Kuran'da Peygamberimiz (sav)'in müminler için bir koruyucu ve yönetici oldugunu bildirmektedir. Bu nedenle Müslümanlar her konuda Peygamberimiz (sav)'e danışır, onun fikrini ve rızasını alarak bir ise baslarlardı. Ayrıca aralarında anlasmazlıga düştükleri konularda, çözüm bulamadiklarinda veya ümmetin güvenligine, sağlığına, ekonomik durumuna yönelik bir haber ögrendiklerinde bunları da hemen Peygamberimiz (sav)'e iletir ve ondan en hayırlı ve güvenli çözüm veya yöntemi ögrenerek uygularlardı.
Bu, Allah'in Kuran'da müminlere emrettigi çok önemli bir ahlaktır. örnegin Allah bir ayetinde, tüm haberlerin peygambere veya onun kendisine vekil kıldıgı kişilere iletilmesini emretmektedir. Ayette şöyle buyrulur:
Kendilerine güven veya korku haberi geldiginde, onu yayginlastiriverirler. Oysa bunu peygambere ve kendilerinden olan emir sahiplerine götürmüs olsalardı, onlardan 'sonuç çıkarabilenler' onu bilirlerdi. Allah'in üzerinizdeki fazlı ve rahmeti olmasaydı, azınız hariç herhalde şeytana uymuştunuz. (Nisa Suresi, 83)
Bu elbette ki birçok hayri ve hikmeti olan bir emirdir. Herseyden önce Peygamberimiz (sav)'in her emri ve hükmü Allah'in korumasi altindadir. Dolayisiyla verdigi kararlar daima hayir olur. Ayrica Peygamberimiz (sav) akli ve hikmetiyle en örnek kisidir. Insan her isinde dogal olarak en ehil, en y?ksek akla ve vicdana sahip olan, en çok güvendigi ve emin oldugu kisiye danismak, bir haberi sonuç çıkarması için ona götürmek ister.
Peygamberimiz (sav)'in tüm bu özelliklerinin yaninda, bütün haberlerin tek bir kiside toplanmasinin bir hikmeti de, bu haberlerin bütününden daha akilci ve saglikli yorumlar yapilabilecek olmasidir. Allah bir baska ayetinde ise, müminlerin aralarindaki anlasmazliklarda Peygamberimiz (sav)'i hakem tutmalarini bildirmistir. Bu tür çözümsüzlüklerin hemen Peygamberimiz (sav)'e iletilmesi Allah'in emridir ve bu nedenle de akla, vicdana ve adaba uygun olandir. Ayrica, Peygamberimiz (sav)'in verdigi hükme gönülden ve hiçbir kuskuya kapilmadan itaat etmek son derece önemlidir. Onun verdigi karar o insanın çıkarları ile çelisse de, gerçekten iman edenler bu durumdan hiç bir burukluk duymaz ve hemen razi olarak peygamberin h?km?ne itaat ederler. Allah bu önemli itaat özelligini Kuran'da şöyle bildirmistir:
Hayir öyle degil; Rabbine andolsun, aralarinda çekistikleri seylerde seni hakem kilip sonra senin verdigin h?kme, i?lerinde hiçbir sikinti duymaksizin, tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça, iman etmis olmazlar. (Nisa Suresi, 65)
Peygamberimiz (sav)'in tüm kararlarinin daima Allah'in korumasi altinda oldugunu fark edemeyen bazi zayif imanli ya da ikiyüzlü kisiler, Peygamberimiz (sav)'in her konudan haberdar olarak bilgilendirilmesine karsi çıkmıs ve bu konuda fitne çıkarmaya çalısmislardır. Bu durumun bildirildigi ayet söyledir:
Içlerinden Peygamberi incitenler ve: "O (her sözü dinleyen) bir kulaktir" diyenler vardir. De ki: "O sizin için bir hayir kulagidir. Allah'a iman eder, mü'minlere inanip-güvenir ve sizden iman edenler için bir rahmettir. Allah'in elçisine eziyet edenler... Onlar için aci bir azab vardir." (Tevbe Suresi, 61)
Bu kisiler imanin özünü kavrayamadiklari ve Peygamberimiz (sav)'i takdir edip taniyamadiklari için onun herseyden haberdar olmasini cahiliye zihniyeti ile degerlendirmislerdir. çünkü cahiliye insanlari sahip olduklari bilgileri hayir, güzellik, insanlarin iyiligi ve güvenligi için kullanmazlar. Onlar bunu ancak dedikodu ve fitne için kullanir, insanlari birbirine düsürmeye, tuzaklar kurmaya çalisirlar. Oysa, Peygamberimiz (sav) kendisine gelen her haberle hem Müslümanlarin hem de korumasi altindaki diger insanlarin güvenligini, sagligini, huzurunu saglamis, olasi tehlikeleri bertaraf ederek, müminlere kurulan tuzaklari bozmus, iman zaafiyeti içinde olanlari tespit ederek onlarin imanlarini güçlendirecek önlemler almis, müminleri zayiflatacak, sevklerini kiracak tüm ihtimallerin önünü kesmis, müminlere güzellik ve hayir getirecek türlü yöntemler belirlemistir. Bu nedenle Allah ayetlerde onun, "bir hayir kulagi" oldugunu bildirmistir. Peygamberimiz (sav)'in her sizi, her karari, her önlemi müminlere ve aslinda tüm insanlara hayir ve güzellik getirmistir.
