Neden ve Niçin Namaz?
Anne karnindaki bir çocugun agzi vardir, gözü vardir, kulagi vardir, eli vardir, ayagi vardir. Bütün aza ve cihazati tam tekmil verilmistir. Halbuki bunlarin hiçbirine orada lüzum yoktur. Orada çocuk, gidasini, göbeginden annesine bagli bir hortumla almaktadir.
Simdi bu çocuk:
Ya Rabbi! dese, su hortum bana yetmektedir. Pekiyi su agza, su göze, su kulaga, su ele, su ayaga ne lüzum vardi. Hiçbir ise yaramamaktadirlar?
Herhalde ALLAH'dan söyle bir cevap alacagi muhakkak:
“Acele etme kulum, aklin almadigi seye de burnunu sokma. Sen kisa bir müddet sonra öyle bir aleme gideceksin ki burada 'her seyim' dedigin hortum, orada hiçbir seye yaramayacak, kesilip atilacak. Lüzumsuz sandigin agiz, göz, kulak gibi seylerde en lüzumlu cihaz durumuna geçecek.”
O çocuk bu gerçeklere inanmasa ve bir inkarci olarak dünyaya gelse hakikaten hortumun ise yaramadigini, ebenin onu kesip kaldirip attigini; lüzumsuz sandigi agiz, göz gibi cihazlarin devreye girdigini, onlarsiz olunmayacagini görse utanir mi, utanmaz mi? Inanmadigi için dizlerini döver mi, dövmez mi?
Su anda bizde, tipki o çocuk gibi bir ananin karnindayiz. 9 ay, 9 sene veya 90 sene sonra bir baska dünyaya dogacagiz. O dünyanin adi ahiret. Biz su anda dünya anamiza maddi hortumlarla, midemiz ile bagli durumdayiz.
Eger biz:
“Iste geçinip gidiyoruz. Ya Rabbi! Su Namaza, oruca, hacca, zekata, dine, imana, Islam’a ne lüzum vardi?” Dersek Rabbimizden söyle bir cevap alacagimiz muhakkak!
“Ey kullarim! Kisa bir müddet sonra bu dünyadan çikacaksiniz. Öyle bir aleme götürüleceksiniz ki orada 'her seyim' dediginiz bu maddi hortumlarin hiçbiri ise yaramayacak. Lüzumsuz sandiginiz namaz gibi, zekat gibi, hac gibi ibadetler de en lüzumlu seyler durumuna geçecek. Orada insanlara arabasina, parasina, servetine ve suretine göre degil; kalbine ameline ve ibadetine, namazina göre deger verilecek.
Yani namaziniz, zekatiniz, orucunuz, hacciniz, hayir hasenatiniz, ahirette sizin için her sey olacak. El olacak, ayak olacak, dil olacak, dudak olacak, villa olacak, havuz olacak, senet olacak, berat olacak, uçak olacak, sonu olmayan zenginlik ve saadet olacak kisaca Cennet olacak.
Eger biz bilgiçlik eder, fen ve teknik asrinda oldugumuzla simarir, Rabbimizin hikmet lisaniyla buyurdugu bu gerçekleri kabul etmez, ibadetsiz bir tembel veya bir inkarci olarak ahirete gider, gerçekleri görürsek utanmaz miyiz? Hakikaten her seyim dedigimiz hortumlarimizin, yani arabamizin, apartmanimizin, paramizin, pulumuzun hiçbir ise yaramadigini müsahede ederek, ibadetlerin her sey oldugunu anlasak o anne karninda agzi lüzumsuz gören çocuk gibi mahcup olmaz miyiz? Dizlerimizi dövmez miyiz? Keske inansaydik, keske namazimizi kilsaydik, orucumuzu tutsaydik, zekatimizi tam verseydik, ALLAH için yasasaydik, essiz insan sanli Peygamber Hz. Muhammed ( s.a.v)'in yolunda yürüseydik demez miyiz?
Pisman olacagin, dizlerini dövecegin o gün gelmeden aklini basina al...
Anne karnindaki bir çocugun agzi vardir, gözü vardir, kulagi vardir, eli vardir, ayagi vardir. Bütün aza ve cihazati tam tekmil verilmistir. Halbuki bunlarin hiçbirine orada lüzum yoktur. Orada çocuk, gidasini, göbeginden annesine bagli bir hortumla almaktadir.
Simdi bu çocuk:
Ya Rabbi! dese, su hortum bana yetmektedir. Pekiyi su agza, su göze, su kulaga, su ele, su ayaga ne lüzum vardi. Hiçbir ise yaramamaktadirlar?
Herhalde ALLAH'dan söyle bir cevap alacagi muhakkak:
“Acele etme kulum, aklin almadigi seye de burnunu sokma. Sen kisa bir müddet sonra öyle bir aleme gideceksin ki burada 'her seyim' dedigin hortum, orada hiçbir seye yaramayacak, kesilip atilacak. Lüzumsuz sandigin agiz, göz, kulak gibi seylerde en lüzumlu cihaz durumuna geçecek.”
O çocuk bu gerçeklere inanmasa ve bir inkarci olarak dünyaya gelse hakikaten hortumun ise yaramadigini, ebenin onu kesip kaldirip attigini; lüzumsuz sandigi agiz, göz gibi cihazlarin devreye girdigini, onlarsiz olunmayacagini görse utanir mi, utanmaz mi? Inanmadigi için dizlerini döver mi, dövmez mi?
Su anda bizde, tipki o çocuk gibi bir ananin karnindayiz. 9 ay, 9 sene veya 90 sene sonra bir baska dünyaya dogacagiz. O dünyanin adi ahiret. Biz su anda dünya anamiza maddi hortumlarla, midemiz ile bagli durumdayiz.
Eger biz:
“Iste geçinip gidiyoruz. Ya Rabbi! Su Namaza, oruca, hacca, zekata, dine, imana, Islam’a ne lüzum vardi?” Dersek Rabbimizden söyle bir cevap alacagimiz muhakkak!
“Ey kullarim! Kisa bir müddet sonra bu dünyadan çikacaksiniz. Öyle bir aleme götürüleceksiniz ki orada 'her seyim' dediginiz bu maddi hortumlarin hiçbiri ise yaramayacak. Lüzumsuz sandiginiz namaz gibi, zekat gibi, hac gibi ibadetler de en lüzumlu seyler durumuna geçecek. Orada insanlara arabasina, parasina, servetine ve suretine göre degil; kalbine ameline ve ibadetine, namazina göre deger verilecek.
Yani namaziniz, zekatiniz, orucunuz, hacciniz, hayir hasenatiniz, ahirette sizin için her sey olacak. El olacak, ayak olacak, dil olacak, dudak olacak, villa olacak, havuz olacak, senet olacak, berat olacak, uçak olacak, sonu olmayan zenginlik ve saadet olacak kisaca Cennet olacak.
Eger biz bilgiçlik eder, fen ve teknik asrinda oldugumuzla simarir, Rabbimizin hikmet lisaniyla buyurdugu bu gerçekleri kabul etmez, ibadetsiz bir tembel veya bir inkarci olarak ahirete gider, gerçekleri görürsek utanmaz miyiz? Hakikaten her seyim dedigimiz hortumlarimizin, yani arabamizin, apartmanimizin, paramizin, pulumuzun hiçbir ise yaramadigini müsahede ederek, ibadetlerin her sey oldugunu anlasak o anne karninda agzi lüzumsuz gören çocuk gibi mahcup olmaz miyiz? Dizlerimizi dövmez miyiz? Keske inansaydik, keske namazimizi kilsaydik, orucumuzu tutsaydik, zekatimizi tam verseydik, ALLAH için yasasaydik, essiz insan sanli Peygamber Hz. Muhammed ( s.a.v)'in yolunda yürüseydik demez miyiz?
Pisman olacagin, dizlerini dövecegin o gün gelmeden aklini basina al...
SÜLEYMAN HILMI TUNAHAN (K.S)