İşte böyle can

Yanmak değil de can,
Sanki kavrulmak gibi bir şey bu...

Bile bile ateşe girmek gibi,
İbrahimi bir yürüyüş hali,
Ateşin sıcaklığını ve derecesini bilmek kadar derin acı,
O kavurucu sıcağın ortasında, seni bekleyen sevgili kadar serin bulmak nar'ı.

Hiç kimsenin, hiç bir şeyine ihtiyaç hissetmemek,
Ama; içerdeki sevgilinin,
en ufak bir şeyine,
Sana karşı, elinde olduğunu bilmek kadar muhtaç hali...

Sana, herhangi bir konuda; en ufak bir şey sunanın dostluğunu görmek,
Odun koşturanların, alev üfleyicelerine mahzun bakmak...
Bıçak mı acıtır insanın etini, yoksa yakıcı alevin dalgaları mı ?
Bilmem can, belki hiç biri...

Bir dost sandığın hainin,
Bıçağının parıltısıdır belki, yüreğini dağlayan,
Belki bir kelimesidir, içini acıtan,
Seni, yıllarca sebepsiz ağlatan...

Ağlamak değil de can,
Sanki, gözyaşlarında seni bulamamak gibi,
Bir gün ansızın kaybolacak gibi, gün gelir göreceğiz,
Belki hiç biri...

Yanmak değil de can,
Sanki kavrulmak gibi bir şey bu...