Şazelî Hazretleri buyuruyorlar ki:
— Bizim yolumuz. Ruhbanlık yolu değildir.
Ve hattâ ne arpa ekmeği yiyerek geçinmek, ve ne de hurma ile doymak... Tuttuğumuz yol: Aradığımızı bulabilmek içinCehâb-ı Hakkın emir ve yasaklarına sabırla devam etmekdir.
***
Şazelî Hazretleri buyuruyorlar ki:
— Âsi ve Fâsik kimseler de olsa, mü'minlerin topluluğun¬dan ayrılma... Ve onlar üzerinde seri hududu tatbik et. Onlar. Uyarmak için içlerinden yaramazlan at... Fakat bütün bunlanyaparken niyetini hâlis eyle. Senin bu hareketin mü'minlerin yararı ve Hakkın rızası için olsun.
Şazelî Hazretleri yine buyuruyorlar ki:— Bir gün hatifden bir nida geldi, şöyle deniyordu:"Daha sen ne zamana kadar sözü-sohbeti asılsız kimselerleoyalanıp duracaksın?
Bırak başkalarım, bana gel!.. İşiten benim... Uzak değil, ya¬kınım da... Benim tarifim ve öğretim anlatmam evvel ve ahir il¬mine karşı sana gânilik ihsan kılar...Onlara ihtiyacın olmaz.. Fakat Rasûl ve nebilerin ilmi bunun dışında. Zira onlara ka¬vuşman kabil değil..."
Yine Şazelî Hazretleri buyuruyorlar ki:
Şu dört şey var ki, onlar bir insanda mevut olduğu müddet ona ilmin bir faydası olmaz:
1) Dünyaya aşırı bağlılık.
2)Ahireti hatırdan çıkarmak,
3)Fakir olmaktan korkmak.
4)insanlardan korkmak.
Şu da Şazeli Hazretlerinin hikmet dolu sözlerinden biri; Kim ki; kalbini gaflete daldırır, dinini boşa giderir. Ve Kim ki; halkla meşgul olur, dinini oyuncak eder.
Şeyh Şazelî Hazretleri anlatıyor:
Ulema; yâni velayet halini bulmamış olan âlimler tedbir alır. Onların seçme kabiliyetleri vardır. Bakar ve arzu ettikleri¬ni seçip alırlar.
Cenâb-ı Hakkın salih kullan daha bir başka türlüdür. Bun¬ların cesedi, her ne kadar gerekli olduğu mahalle yerleşmiş ise de, esrarında bir soğuk ve çekişme hali vardır. Bunlarda bir de¬ğişiklik icap ettiği zaman hallerinin ancak Evliyaullahdan bir zata açılması gerekir.
Hak Tealânın velî kullarına gelince; Onlar O'nunla olduklan için onun zatından başka hiçbir şeye ihtiyaçları yoktur.
***
Şeyh Şazelî Hazretleri şöyle anlatıyor:
Hızır Aleyhisselâmı gördüm.
— Ya Ebel Hasan Cenâb-ı Hâk lûtf-u cemilini sana yoldaşetti. Kalsan da gitsen de o senin refikindir, buyurdu.
— Bizim yolumuz. Ruhbanlık yolu değildir.
Ve hattâ ne arpa ekmeği yiyerek geçinmek, ve ne de hurma ile doymak... Tuttuğumuz yol: Aradığımızı bulabilmek içinCehâb-ı Hakkın emir ve yasaklarına sabırla devam etmekdir.
***
Şazelî Hazretleri buyuruyorlar ki:
— Âsi ve Fâsik kimseler de olsa, mü'minlerin topluluğun¬dan ayrılma... Ve onlar üzerinde seri hududu tatbik et. Onlar. Uyarmak için içlerinden yaramazlan at... Fakat bütün bunlanyaparken niyetini hâlis eyle. Senin bu hareketin mü'minlerin yararı ve Hakkın rızası için olsun.
Şazelî Hazretleri yine buyuruyorlar ki:— Bir gün hatifden bir nida geldi, şöyle deniyordu:"Daha sen ne zamana kadar sözü-sohbeti asılsız kimselerleoyalanıp duracaksın?
Bırak başkalarım, bana gel!.. İşiten benim... Uzak değil, ya¬kınım da... Benim tarifim ve öğretim anlatmam evvel ve ahir il¬mine karşı sana gânilik ihsan kılar...Onlara ihtiyacın olmaz.. Fakat Rasûl ve nebilerin ilmi bunun dışında. Zira onlara ka¬vuşman kabil değil..."
Yine Şazelî Hazretleri buyuruyorlar ki:
Şu dört şey var ki, onlar bir insanda mevut olduğu müddet ona ilmin bir faydası olmaz:
1) Dünyaya aşırı bağlılık.
2)Ahireti hatırdan çıkarmak,
3)Fakir olmaktan korkmak.
4)insanlardan korkmak.
Şu da Şazeli Hazretlerinin hikmet dolu sözlerinden biri; Kim ki; kalbini gaflete daldırır, dinini boşa giderir. Ve Kim ki; halkla meşgul olur, dinini oyuncak eder.
Şeyh Şazelî Hazretleri anlatıyor:
Ulema; yâni velayet halini bulmamış olan âlimler tedbir alır. Onların seçme kabiliyetleri vardır. Bakar ve arzu ettikleri¬ni seçip alırlar.
Cenâb-ı Hakkın salih kullan daha bir başka türlüdür. Bun¬ların cesedi, her ne kadar gerekli olduğu mahalle yerleşmiş ise de, esrarında bir soğuk ve çekişme hali vardır. Bunlarda bir de¬ğişiklik icap ettiği zaman hallerinin ancak Evliyaullahdan bir zata açılması gerekir.
Hak Tealânın velî kullarına gelince; Onlar O'nunla olduklan için onun zatından başka hiçbir şeye ihtiyaçları yoktur.
***
Şeyh Şazelî Hazretleri şöyle anlatıyor:
Hızır Aleyhisselâmı gördüm.
— Ya Ebel Hasan Cenâb-ı Hâk lûtf-u cemilini sana yoldaşetti. Kalsan da gitsen de o senin refikindir, buyurdu.