Bilinmeyen geçmişimizden küçük bir örnek sunalımve bu günkü durumumuzu da bir tefekür edelim.
19.y.y. da almanya nın Mülheim şehrindeki Ren nehrinin bir yakasında Almanlar,öbür yakasında da Fransızlar oturuyordu.Fransızlar her sene nehrin Almanlar da k kısmına geçip mahsülün tümünü toplayıp götürüyorlardı.
O sıralar biliğini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise buna fazla ses çıkaramıyorlardı.Her sene böyle olunca çareyi Osmanlı sultnına durumu yazıp,imdat istemekte buldular.
Mektup ta şöyle denmektedir:
"Fransızlar her sene bize zulmediyor,mahsulümüzü elimizden alıyorlar.Siz ki ,dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı,İslamiyet in de halifesisiniz.Bizi şu zulümden kurtarın.Asker gönderin.Ürünlerimizi bu sene olsun toplama imkanı sağlayın."
Çöküş faslına girildiği bir zaman a denk gelen bu yardım isteğini inceleyen padişah aker göndermeyi mümkün ve gerekli görez.Yalnızca asker elbisesi göndermeyi kafi bulur ve cevabi bir mektupla beraber içi askeri elbise dolu üç çuval yollanır.Şaşkına dönen Almanlar ,çuvalı alıp mektubu okurlar:
"Fransızlar korkak adamlardır. Onlara asker göndermemiz gerek yoktur.Askerimizin kıyafetini görmeleri kafidir.Çuval içindeki Osmalı askerinin kıyafetlerini adamlarınıza giydirin.Mahsul zamanı,nehrin görülecek yerlerinde dolaştırın.Krşıdan gören Fransızlar için bu kafidir."
Bağ bahçe sahipleri hemen osmanlı askerini n elbiselerini kapışırlar.Hasat vakti büyük bir heyecanla asker kıyafetinde,nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar.Ertesi gün karşııdan gelen haber,Almanların sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur.
"Osmanılardan imdat geldiğini düşünen Fransızlar,korkudanköylerinide terk ederek iç kısımlara doğru kaçmaktadırlar.Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz.Zulüm sona ermiştir."
Bu olay Mülheimlilerin gönüllerinde tht kurmuştur.
Giydikleri Osmanlı askeri kıyafetlerini,daha sonra Mlheime bağlı Karlsruhe Müzesi ne koyup ziyarete açarlar.
19.y.y. da almanya nın Mülheim şehrindeki Ren nehrinin bir yakasında Almanlar,öbür yakasında da Fransızlar oturuyordu.Fransızlar her sene nehrin Almanlar da k kısmına geçip mahsülün tümünü toplayıp götürüyorlardı.
O sıralar biliğini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise buna fazla ses çıkaramıyorlardı.Her sene böyle olunca çareyi Osmanlı sultnına durumu yazıp,imdat istemekte buldular.
Mektup ta şöyle denmektedir:
"Fransızlar her sene bize zulmediyor,mahsulümüzü elimizden alıyorlar.Siz ki ,dünyaya adalet dağıtan bir imparatorluğun sultanı,İslamiyet in de halifesisiniz.Bizi şu zulümden kurtarın.Asker gönderin.Ürünlerimizi bu sene olsun toplama imkanı sağlayın."
Çöküş faslına girildiği bir zaman a denk gelen bu yardım isteğini inceleyen padişah aker göndermeyi mümkün ve gerekli görez.Yalnızca asker elbisesi göndermeyi kafi bulur ve cevabi bir mektupla beraber içi askeri elbise dolu üç çuval yollanır.Şaşkına dönen Almanlar ,çuvalı alıp mektubu okurlar:
"Fransızlar korkak adamlardır. Onlara asker göndermemiz gerek yoktur.Askerimizin kıyafetini görmeleri kafidir.Çuval içindeki Osmalı askerinin kıyafetlerini adamlarınıza giydirin.Mahsul zamanı,nehrin görülecek yerlerinde dolaştırın.Krşıdan gören Fransızlar için bu kafidir."
Bağ bahçe sahipleri hemen osmanlı askerini n elbiselerini kapışırlar.Hasat vakti büyük bir heyecanla asker kıyafetinde,nehir kıyısında dolaşmaya başlarlar.Ertesi gün karşııdan gelen haber,Almanların sevinç çığlıkları atmalarına sebep olur.
"Osmanılardan imdat geldiğini düşünen Fransızlar,korkudanköylerinide terk ederek iç kısımlara doğru kaçmaktadırlar.Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz.Zulüm sona ermiştir."
Bu olay Mülheimlilerin gönüllerinde tht kurmuştur.
Giydikleri Osmanlı askeri kıyafetlerini,daha sonra Mlheime bağlı Karlsruhe Müzesi ne koyup ziyarete açarlar.