Çocuklarımızın kalp selametini önemsemiyor, onları maddi-manevi yoksunluklarla baş başa bırakıyoruz ki gecemizi, gündüzümüzü korkulara bürüyen bunca musibet gelip buluyor bizi.
Behlül Dânâ Hazretleri’ni tanır mısınız? Harun Reşid zamanında yaşamış, veliliğini delilikle gizlemeye çalışan bir Allah dostu.
Bir gün para kesesi kayboluyor Hazret’in.
Muhtemel yerlerde aramak yerine mezarlığa gidip beklemeye başlıyor.
Bir hikmeti vardır mutlaka, diyor insanlar; ama yine de meraklarını yenemeyip soruyorlar:
- Neden keseni bulabileceğin yerlerde aramıyorsun da kabristana geldin sipere yattın?
Cevap, keseyi çalan hırsızı bile insafa getirecek cinstendir:
- Hırsızı bulmak için bundan daha garantili bir yer mi var? Nasıl olsa buraya düşmeyecek mi?
Büyük insanların her hâli örnek olur...
Ama kime?
Akıl ve irfan sahiplerine.
Akıl ve irfan sahipleri kendilerine bir çocuğun davranışlarından bile önemli dersler çıkarırlar.
Büyük veli, bu hareketiyle hem bize hem de suça, günaha meyledenlere ders vermek istiyor.
Herkesin son menzili kara toprak olduktan sonra neden bu “ara mekân”ımızı karartıp zindana çevirelim?
Günümüzde kapkaççılarla, hırsızlarla mücadele yöntemlerine bakmaz mısınız?
“Asalım, keselim, linç edelim, hepsini toplayıp yakalım!” nidalarından geçilmiyor. “Yakalım!” dediklerinin sayısı almış başını yürümüş.
Kimse bataklığı kurutmak peşinde değil.
Suçluların sayısı bu kadar kabarmadayken biz neredeydik? Bu, kendi kendimize cezamız.
Hırsızlar, yankesiciler bizim duyarsızlığımızı, “hayır”sızlığımızı, cezalandırıyor.
Toplumun yardımlaşma ve nesil yetiştirme mekanizması inancımızın gereklerine göre işlemediği için can yakıcı hadiseler toplum selametini tehdit eder boyuta dayandı.
Çocuklarımızın, gençlerimizin kalp selametini, ruh esenliğini önemsemiyor, onları maddi-manevi yoksunluklarla baş başa bırakıyoruz ki gecemizi, gündüzümüzü korkulara bürüyen bunca musibet gelip buluyor bizi.
Toplum manevi kimliği koruyup gözetme, düşkünün elinden tutma hasletleri taşımalı.
Hadi, toplum her düşkünü, her fakiri, her çaresizi koruyup gözetsin, yardımlaşma mekanizmasını tam olarak işletsin bakalım ortalıkta bu kadar hırsız, arsız dolaşıp durur mu?
Toplum toplumluğunu yaparsa hırsızın, arsızın da manevra alanı iyice daralır. Hırsızın, arsızın günümüzde işi bu kadar aleniyete dökmesi, maharetini ispatlar şekilde azgınlaşması toplumun kendi varlığını gözden geçirmesini gerektiriyor. Haşere; temiz olmayan, sahipsiz yerlere dadanır.
Behlül Dânâ Hazretleri’ni tanır mısınız? Harun Reşid zamanında yaşamış, veliliğini delilikle gizlemeye çalışan bir Allah dostu.
Bir gün para kesesi kayboluyor Hazret’in.
Muhtemel yerlerde aramak yerine mezarlığa gidip beklemeye başlıyor.
Bir hikmeti vardır mutlaka, diyor insanlar; ama yine de meraklarını yenemeyip soruyorlar:
- Neden keseni bulabileceğin yerlerde aramıyorsun da kabristana geldin sipere yattın?
Cevap, keseyi çalan hırsızı bile insafa getirecek cinstendir:
- Hırsızı bulmak için bundan daha garantili bir yer mi var? Nasıl olsa buraya düşmeyecek mi?
Büyük insanların her hâli örnek olur...
Ama kime?
Akıl ve irfan sahiplerine.
Akıl ve irfan sahipleri kendilerine bir çocuğun davranışlarından bile önemli dersler çıkarırlar.
Büyük veli, bu hareketiyle hem bize hem de suça, günaha meyledenlere ders vermek istiyor.
Herkesin son menzili kara toprak olduktan sonra neden bu “ara mekân”ımızı karartıp zindana çevirelim?
Günümüzde kapkaççılarla, hırsızlarla mücadele yöntemlerine bakmaz mısınız?
“Asalım, keselim, linç edelim, hepsini toplayıp yakalım!” nidalarından geçilmiyor. “Yakalım!” dediklerinin sayısı almış başını yürümüş.
Kimse bataklığı kurutmak peşinde değil.
Suçluların sayısı bu kadar kabarmadayken biz neredeydik? Bu, kendi kendimize cezamız.
Hırsızlar, yankesiciler bizim duyarsızlığımızı, “hayır”sızlığımızı, cezalandırıyor.
Toplumun yardımlaşma ve nesil yetiştirme mekanizması inancımızın gereklerine göre işlemediği için can yakıcı hadiseler toplum selametini tehdit eder boyuta dayandı.
Çocuklarımızın, gençlerimizin kalp selametini, ruh esenliğini önemsemiyor, onları maddi-manevi yoksunluklarla baş başa bırakıyoruz ki gecemizi, gündüzümüzü korkulara bürüyen bunca musibet gelip buluyor bizi.
Toplum manevi kimliği koruyup gözetme, düşkünün elinden tutma hasletleri taşımalı.
Hadi, toplum her düşkünü, her fakiri, her çaresizi koruyup gözetsin, yardımlaşma mekanizmasını tam olarak işletsin bakalım ortalıkta bu kadar hırsız, arsız dolaşıp durur mu?
Toplum toplumluğunu yaparsa hırsızın, arsızın da manevra alanı iyice daralır. Hırsızın, arsızın günümüzde işi bu kadar aleniyete dökmesi, maharetini ispatlar şekilde azgınlaşması toplumun kendi varlığını gözden geçirmesini gerektiriyor. Haşere; temiz olmayan, sahipsiz yerlere dadanır.