GÖnÜl Denilen Sey Ve GÖnÜl Ile Sohbet

Benzetseydiniz gönlünüzü neye benzetirdiniz, bir düşünün Allah aşkına, gönülsüz olabilir miydiniz? Gönülsüz anlayabilir miydiniz sevdiklerinizi, hiç dokunmadan sevebilir miyizdiniz geçmiş günlerinizi, hiç ağlamadan anlayabilir miydiniz yitirdiklerinizi, hiç düşünmeden verebilir miydiniz kıymet verdiklerinizi?

Ah gönlüm kaç dirhem mürekkep harcadım senin için, emek verdiğim yılları bir kenara koydum, ne çilelerden geçtim senin için, seni tanımak için ne kadar kitap okudum, gönül kırmayayım diye ne kadar uğraştım, baharları özledim senin için, bitmeyen gecelerinde ömrümün sen bana hicranlı gözyaşları, hüzünlü dakikalar hediye ettin, ne diyeyim sana canın sağ olsun.

Birlikte gelmedik mi bu garip dünyaya, gelincikli buğday tarlalarının kenarından geçmedik mi? Uğur böceklerini ellerimizde gezdirmedik mi? Seninle beraber seyretmedik mi kül rengi bulutların toplanışını, sonra beklediğimiz yağmurun ince ince yağışını dinlemedik mi?
Ah gönlüm biz seninle uzun uzun yürüyüp hayatın anlamı üzerinde düşünmedik mi? En çok sevdiklerimizi seninle kaybetmedik mi? Yıllar sonra anlamadık mı? Allah, Rasulullah ve onların sevdiklerini en çok sevmedikçe kamil insan olamayacağımızı geç de olsa farketmedik mi?

Ah gönlüm artık senin durağın burasıdır, çevreni iyi tanı, “Nolaydım nolaydım derviş olaydım, ben de dervişlere kardeş olaydım” demen, sana yaraşan sözdür.
Ah gönlüm ben bir “Güzel” tanıyorum, onsekizbin aleme rahmettir biliyorum, Onu anmadan geceleri huzura kavuşturmak zor oluyor, Onu düşündüğümde, her derdim hazan yaprakları gibi önüme düşüyor, Onu düşlüyorum. Ah gönlüm O olmasaydı ben ne yapardım? Nasıl geçerdim korkulardan, acılardan sıkıntılardan.

O da bizi biliyor, biliyorum. Onu anarken duyduğum ferahlıktan anlıyorum. Hiç sesini duymadım ki hatırlasam, hiç yüzünü görmedim ki sana anlatsam.
Kederle dolmuş yürekler mutlaka Rasulullah’ı (sav) anmalı, canlar O’nu Yaratan’a feda olmalı. Ah gönlüm O’nu andıkça sevenler, sevdikçe daha çok ananlar var biliyor musun? Onun ruhunu yakın hissedebilmek için geceleri gözyaşı dökenler var biliyor musun? Ah gönlüm sen de Onun sevgisiyle dolmalısın, baharlar gelsin, goncalar açsın, ferahlık cana yetişsin, dertlere derman erişsin.GÖNÜL DOSTLARINDAN

Adı, Her Neyse!...

Gitmek var, kalmak var. Gitmeye karar vermek, kalmaya mahkum olmak var. Dünyanın bin bir türlü hali var yani. En kötüsü de, sonuçta ayrı düşmek var iki gözüm.Yalandan yanlıştan, beceriksizlikten, sorumluluktan, sorumsuzluktan, kaçıştan, gurbetin çağırışından, velhasıl pek çok nedenden dolayı ayrı düşüyoruz işte…Dilimizden koptuk. Dilimiz döndüğünce de anlatmaya çalışıyoruz. Kökümüz, kültürümüzden kopup iki arada bir derede sıkışıp kaldık. Ruhen göçebe insanlarız biz. Göçebeliğin tüm kurallarını sonuna dek zorlayarak evimiz, köyümüz, kentimiz ve hatta ülkemizden koptuk. Yaban ellerde, değersiz ayrık otları gibi dikilmiş duruyoruz. Ayrık otu ne kadar dikse, o kadar işte! …Yaşıyoruz yani; yaşamaya devam ediyoruz. Yaşamak, önce ayrı düşüp sonra da ayrı düşmenin çilesini yaşamak değil midir zaten. Ne tür bir kısır döngüdür bu? Kaç üstü kaç oluyor cezamız? ...

Bana kalırsa uzun süre dert çekmez insanoğlu. Onarılır bir biçimde. Doğa onarır onu. Aslında kahır çeken gönüldür. Gönül darbe yemeye görsün bir kez. İflah olmaz, iflah da etmez artık. Bazı felaketlerin alameti yok ki. Ayrı düşmek de öyle bir şey işte. Bir bakarsın ki aniden, uyarılmaksızın ayrı düşüvermişsin. En ağır ceza da sevdadan ayrı düşmeye kesilir. Sevdası ayrı gönül ne işe yarar ki? Gönül’e heyecan, telaş ve hüznü veren sevda olmayınca, at o gönül’ü çöpe; sonra da ebediyen boşalt kutuyu gitsin! ...Ne yapmalı o halde? Yaşamanın, ayrı düşüp eksilmek olduğu bir dünyada bizleri yeniden yaratmayı beceren sevgi, sevda, aşk, bağlılık veya adı her neyse, ona sahip çıkmalı sanırım. O “adı her neyse” var ya; işte insanı yaşama bağlayan ve hayatta tutan köklerin ta kendisidir o.

Gönül, sevda, çile, ayrı düşmek ve ayrılık. Karatahtamda bunlar var bugün. Ben düşünüyorum. Bana katılmaz mıydınız? Katılmasanız da olur. Ben sözümü söyledim, o da yeter. Yaşamı çoğaltan ve tenhalığı yok eden o “adı her neyse” den ayrı düşmek en kötüsü gönül gözüm, iki gözüm, gözlerim. Sahip çıkın tüm sevgilere! .....

...............

Allah razi olsun ... güzel bir paylasim : )