gelecegini biliyordum...

>Savaşın en kanlı günlerinden biri.. Asker, en iyi arkadaşının az ileride
>kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin
>üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu ve:
>
>" Teğmenim. Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?.."
>
>Delirdin mi? der gibi baktı teğmen...
>
>" Gitmeye değer mi?. Arkadaşın delik deşik olmuş...Büyük olasılıkla
>ölmüştür
>bile.. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın.."
>
>Asker ısrar etti ve teğmen "Peki " dedi..
>
>" Git o zaman.." İnanılması güç bir mucize.. Asker o korkunç ateş yağmuru
>altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.. Birlikte
>siperin içine yuvarlandılar. Teğmen,kanlar içindeki askeri muayene etti..
>Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü:
>
>" Sana değmez! Hayatını tehlikeye atmana değmez, demiştim.
>
>Bu zaten ölmüş.."
>
>" Değdi teğmenim. " dedi asker..
>
>" Nasıl değdi? dedi teğmen.. Bu adam ölmüş görmüyor musun?."
>
>" Gene de değdi komutanım.. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı.. Onun son
>sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için.."
>
>Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı
>
>" Jim!.. Geleceğini biliyordum!.. demişti arkadaşı.
>
>" Geleceğini biliyordum..."