dost bildiklerim

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim
Hepsi varken baharımda, yazımda:
Kışın bir burukluk kaldı ağzımda
Seneler senesi oysa gözümde
Cihana eşitti dost bildiklerim
Nerde o sözlere kandığım günler?
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Ta canıma yetti dost bildiklerim
Meydana çıkalı asil çehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi, indi maskeler
Birer birer bitti dost bildiklerim
Korkar oldum bana *dostum* diyenden
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden
Ne onlardan eser kaldı ne benden
Beni benden etti dost bildiklerim



Ü.Y.Oguzcan

Güzel ama insanı hüzünlendiren bir paylaşım.RABBİM bizleri içi boş dostluklardan korusun, koruyorda.GÜZEL RABBİM ÖNCE YARATANI DOST EDİNENE KATINDAN HEDİYE OLARAK MELEK YÜZLÜ VE MELEK KALPLİ DOSTLAR HEDİYE EDİYOR .Bize bu dostluğun kıymetini bilmek ve dahada güzelleşmesi için gayret etmek düşüyor.Tekrar ALLAH RAZI OLSUN.

allah razı olsun ablacım bu sefer doru söyledim deyilmi
rabbim cümlemize hz ebubekirgibi bir dost versin

allah razı olsun ablası....cok güzel bir şiir ama içerigi acıklı...

elinize saglık kardeşim cok güzel bir paylaşım....

sağol ablacım

Kırgınım…
Kime olduğunu, neye olduğunu bilmeden kırgınım…
Belki hayata, belki kendime kırgınım sadece…

Kırgınım…
Yüreğim bir yanardağ gibi kaynayarak yanarken,
Nasıl oluyor da bir buz dağı oluveriyorum bir anda…

Kırgınım…
İçim sevgi ile kavrulurken neden böyle yıkıcı,
Parçalayıcı olduğuma…
En çok sevdiğim varlıkları biranda kırıp,
Un ufak ettiğime…

Kırgınım…
Öfkeme, tat almayan yüreğime,
Sevmenin, sevilmenin değerini bilmeyen
Kalbime…

Kırgınım…
Yeşilin huzurunu, mavinin derinliğini,
Görmeyen gözlerime...
Kuşların nidasını işitmeyen kulaklarıma
Kırgınım…

Kırgınım…
Mantığımla kalbimin arasında gidip gelen
Benliğime…

Kırgınım çok kırgınım,
Beceriksizliğime, korkaklığıma,
Kırgınım… Beklide bir hayalden ibaret oluşuma…
alıntı..........