Babalar gününü önceleri hiç umursamazdım
Çünkü babama saygımı göstermem için böylesi bir güne asla ihtiyacım yoktu.
Şimdiyse durum farklı…
Babamı kısıtlamalar içinde ancak görebiliyorum.
Ve canım acıyor… Bu hal canımı çok acıtıyor…
Sol yanım buz gibi…
Yüreğimde ateşler…
Kaçmaya çalışıyorum televizyonunun her programından…
Her gazete makalesinden, haberinden, reklamından…
Radyo bültenlerinden uzaklaşıyorum…
Kendimi kitaplara veriyorum… dergilere… yazmaya…
Günlerini babalarıyla geçirenlere imrenmemek mümkün mü?
Babanın o sıcak şefkati…
O hami’liği…
Ara ara da olsa kızgınlığı, öfkesi, siniri…
Hele o bayram zamanları…
Arefe günü veya öncesi yapılan alışverişler,
Yeni elbiseler, ayakkabılar…
Bayramın ilk günü sabahtan uyanmalar…
Güzelce alınan abdestler…
Güzel kokular…
Bir iki lokma-özellikle tatlı- atıştırma ve Cami’ye gidiş…
Bayram namazında ki o büyük coşku, heyecan…
Evde ki o tatlı bekleyiş…
Mezarlığa gidiş;
Fatihalar, Yasinler, İhlaslar…
Ölümsüzlüğe giden yolun yolcularıyla bayramlaşıp, hediye vermeler…
Mezarlık dönüşü hazır kıta bekleyen ev ahalisiyle bayramlaşma…
El öpmeler, yanak öpmeler, alın öpmeler…
Sıcacık, gönülden kucaklaşmalar…
………….
Siz hiç babanızdan ayrı kaldınız mı?
Ben yıllardır ayrıyım!
Peki siz hiç babasızlığı düşündünüz mü?
Babası ölmüş biriyle sohbet ettiniz mi?
Babasızlık…
İnanın insan felç geçirir gibi olup…
Zor olsada bir an babanızı kaybettiğinizi düşünün…
Düşündünüz mü?
Dünya ne kadar anlamsızlaşıyor değil mi?
Dünyanız anlamsızlaşmadan
Dünyayı anlamlı kılan en temel güzelliklerden olan babanıza sarılın!
Onu sevdiğinizi söyleyin…
Ona hediyeler alın…
Hüzünlü gördüğünüz zaman hüznünü gidermeye çalışın.
Neşeli hallerinde sevinçlerini paylaşın…
Hüzün paylaşıldıkça azalır…
Sevinç ise çoğalır…
Babanız da bir sevgili değil mi?
O halde babanıza da kırmızı bir gül alın…
Babalar günü yalnızca bir sembol
Babanızla geçirdiğiniz her gün babalar günü kadar özel olmalı.
Çünkü babalar özeldir…
Canım babam; seni çok seviyorum ve çok özlüyorum!
Çünkü babama saygımı göstermem için böylesi bir güne asla ihtiyacım yoktu.
Şimdiyse durum farklı…
Babamı kısıtlamalar içinde ancak görebiliyorum.
Ve canım acıyor… Bu hal canımı çok acıtıyor…
Sol yanım buz gibi…
Yüreğimde ateşler…
Kaçmaya çalışıyorum televizyonunun her programından…
Her gazete makalesinden, haberinden, reklamından…
Radyo bültenlerinden uzaklaşıyorum…
Kendimi kitaplara veriyorum… dergilere… yazmaya…
Günlerini babalarıyla geçirenlere imrenmemek mümkün mü?
Babanın o sıcak şefkati…
O hami’liği…
Ara ara da olsa kızgınlığı, öfkesi, siniri…
Hele o bayram zamanları…
Arefe günü veya öncesi yapılan alışverişler,
Yeni elbiseler, ayakkabılar…
Bayramın ilk günü sabahtan uyanmalar…
Güzelce alınan abdestler…
Güzel kokular…
Bir iki lokma-özellikle tatlı- atıştırma ve Cami’ye gidiş…
Bayram namazında ki o büyük coşku, heyecan…
Evde ki o tatlı bekleyiş…
Mezarlığa gidiş;
Fatihalar, Yasinler, İhlaslar…
Ölümsüzlüğe giden yolun yolcularıyla bayramlaşıp, hediye vermeler…
Mezarlık dönüşü hazır kıta bekleyen ev ahalisiyle bayramlaşma…
El öpmeler, yanak öpmeler, alın öpmeler…
Sıcacık, gönülden kucaklaşmalar…
………….
Siz hiç babanızdan ayrı kaldınız mı?
Ben yıllardır ayrıyım!
Peki siz hiç babasızlığı düşündünüz mü?
Babası ölmüş biriyle sohbet ettiniz mi?
Babasızlık…
İnanın insan felç geçirir gibi olup…
Zor olsada bir an babanızı kaybettiğinizi düşünün…
Düşündünüz mü?
Dünya ne kadar anlamsızlaşıyor değil mi?
Dünyanız anlamsızlaşmadan
Dünyayı anlamlı kılan en temel güzelliklerden olan babanıza sarılın!
Onu sevdiğinizi söyleyin…
Ona hediyeler alın…
Hüzünlü gördüğünüz zaman hüznünü gidermeye çalışın.
Neşeli hallerinde sevinçlerini paylaşın…
Hüzün paylaşıldıkça azalır…
Sevinç ise çoğalır…
Babanız da bir sevgili değil mi?
O halde babanıza da kırmızı bir gül alın…
Babalar günü yalnızca bir sembol
Babanızla geçirdiğiniz her gün babalar günü kadar özel olmalı.
Çünkü babalar özeldir…
Canım babam; seni çok seviyorum ve çok özlüyorum!
