zor sevdaydı bizimkisi

Zor bir sevdaydı bizimkisi. Güvensizlik rayında ilerleyen tek düze vagonlara benziyordu. Aynı ray üzerinde fakat birbirinden kopuk. Kırılmış kalpler yaralanmış sevdalar taşıyorduk bedenlerimizde. Su gibi hava gibi lazım olan aşkı hapsetmiştik gönül parmaklıklarımıza. Kimdi bunun suçlusu sen mi ben mi yoksa bizi hayata küstürenler miydi? Aramızdaki bağ sıradan olmamalıydı. Farklı olmalıydık benimle meydan okumalıydın her karanlığa acımasızlığa aldatılmışlığa. Bana âşık olmalıydın. Sevdamız tamamlamalıydı birbirini. Sen ya da ben olarak değil BİZ olarak çıkmalıydık hayatın huzuruna. Dağa taşa kelebeğe haykırmalıydım sevdamı. Yapamadım. Ben cümle âleme duyurdum. Dağa değil yamaçlarına taşa değil onu saran yosuna kelebeğe değil uçup gittiği yere anlattım; bağırdım sevdamı duyurdum herkese. Kıskandılar böyle bir sevdayla sevilmedikleri için ama sen duygularıma adres yarama merhem olamadın, olmayı beceremedin. Sen zaten kimseyi sevemezdin. Sevgi demek bir bakışla bir dokunuşla sıcak bir tebessümle hayata dönmekti. Seni yaşamak seni solmaktı seni öpmek sana dokunmaktı. Sevmeyi bilmeden yaşayamazdın birilerinin öğretmesi gerekiyordu bunu sana. Denedim. Ve bu demeyi bana verdiği için binlerce kez şükürler ettim Allah’ıma günlerce gecelerce dualar ettim senin için Allah’ım ne olur böylesi kalpsiz bir insana sevmeyi öğret yüreğine ufak bir sevgi tohumu ek diye ama kabul oldu mu? Ya da olmamalımıydı bilmem? Beni sevmek zorunda değildin ama talihsizlik bu ki sen bunu da kabullenmiyordun canımın içiydin önceleri şimdi değilsin sen benim canımın içindeki can derdim çarem vuslatımsın sevdasın yoluna baş koyduğum yasağımsın bunları bile bile sevdalanmak, olmayacağını bilerek bir sokak bitiminde her bakkalda arabada seste insanda seni bulmak doğrumuydu bunu da bilmiyorum diyorum ya zor bir sevdaydı bizimkisi sana kavuşacağım günleri saymak adını duyduğumda hüzünlenip ağlamak her yıldız tilbe şarkısında oturup dakikalarca ağlamak klasikleşmiş artık neden ayrı kalırdı seven yürekler neden iki yürek karşılıklı çarpmazdı aslında önemli olanın da bu olması gerekliydi. Karşındakinin sevdasını anlamadan sevdalanmak ben bunu becerebiliyordum galiba öyle karşılık vermeni istemiyordum zaten. Her beraberliğin sonunda çarpılmamalıydı suratıma kapılar. Sevmek bağlanmak bu kadar mı zordu ya da sen bunları yapamayacak kadar sadakatsiz riyakâr mıydın? Ben yoruldum ben tükendim ben çöktüm artık zor sevdalar bana göre değilmiş anladım. Böylesine delice çılgınca sevmeyi bilen ve hiç gerçekten sevilmemiş olan bu yürek kovulmadan çekilmeyi de bulur elbet. Varsın olsun ben yine kayıp sevdalar şehrinin başrol oyuncusu olayım. Hiç olmazsa sevdamı aslanlar gibi hesapsız çıkarsız yaşarım. Oysaki sen kayıp sevdalar şehrine bile girememiş bir dublör olarak kalırsın. Olsun ben yine alırım bütün günahlarını sevaplarım senin olsun SEVDA BÖYLEDİR İŞTE DAYANAMAZ SEVDALINI ACISINA GÖZYAŞINA… Hep farklı olmayı isterdim seninle yaşayacağımız beraberlikte. Teşekkür ederim bana bu imkânı sağladın.
SEN EKMEĞİNİ SUYUNU ELİNİN TERSİYLE İTEN BİR KALPSİZ BENSE SENİN ELİNİN TERSİYLE İTTİKLERİNİN UMUDUYLA YAŞAYAN SEVDALI BİR ÂŞIK
İŞTE BİZİM FARKIMIZ BU SEVDALIM…


--------------------------------------------------------------------------------