-----VATAN HASRETİ
Bir karakış vakti Sen kıyısında
Kafamın içinde Türklük ülküsü
Ruhumu kavuran vatan hasreti
Böyle göçüyorum ebediyete
Donmuş cesedimi bulup çöpçüler
Defnedilmek üzere götürecekler
Kimim ben ve neyim ne bilecekler?
-----
Bu kent her şeyiyle bana yabancı
Caddeler, binalar ve bütün insanlar
Öyle hasretim ki ezan sesine
Ararım çevremde minare, cami...
Lâkin takılırım çan kulesine
Yâd el elemleri sarar içimi
-----
Uzaklarda yurdum, buradan çok uzak
Her mevsim güneşli, masmavi göklü
Camili, kubbeli, kümbetli, köşklü...
Hele insanları Alp’lı, Giray’lı...
Yok haber onlardan, baba evinden
-----
Gözlerim daima engine dalar
İsterim ki her an anayurdumda
Dağları dumanlı yaslı Kırım’da
Duvarında mavzer ve Kuran olan
Ata ocağında, bizim konakta
Bir bakır sinili sofra başında
İftar beklenilsin, dua edilsin
Uyansam her sabah ezan sesiyle
Görsem Ayşeciği su testisiyle
Ninem yaşmakla namaz kılarken
Dinlesem dedemi Kuran okurken
-----
Bir karakış vakti Sen kıyısında
Kafamın içinde Türklük ülküsü
Donmuş cesedimi bulup çöpçüler
Defnedilmek üzere götürecekler
Kimim ve neyim ben ne bilecekler?
-----------------Buğra ALPGİRAY
Derkenar (note): Alman polisi, Sen nehrinde bir ceset bulur. Ceplerinde ne kimlik vardır ne para... Bir muşambaya (naylon) sıkıca sarılmış olarak bulunan, yukarıda okuduğunuz şiir hariç... Şiirde geçen “Alp” ve “Giray” sözcüklerinden yola çıkan Alman yetkililer ölen kişinin Buğra ALPGİRAY adlı bir Tatar (Kırım Türkü) olduğunu öğrenirler. 2. Dünya Savaşında, Kırımlı erkekler Stalin’in emri ile Almanlara karşı savaştırılmak üzere zorla cepheye gönderildiğinde içlerinde Buğra ALPGİRAY da vardır. Almanlara esir düşer. Almanlar esir Türklere, Ruslara karşı savaşmaları karşılığında ba ğımsız Türkistan vaadinde bulunurlar. Ya da kurşuna dizileceklerdir!.. Birinci seçeneği kabul etmek zorunda kalan Türkler, bu kez de Ruslara kar şı savaşırlar. Uzatmayalım, savaştan sonra Buğra Alpgiray Kırım’a döne mez. Alman askerleri ile birlikte Almanya’ya gider. Gayesi bir yolunu bulup Türkiye’ye geçmektir. Ama ne pasaportu vardır ne de parası... Çaresizlik içinde kıvranır durur. Sonunda da Sen nehrine atlayarak ölümü seçer. Ha bu arada cesetle ilgili bir ayrıntıyı daha nakledeyim. Yapılan otopsi de, gün lerdir midesine bir lokma yiyecek girmediği anlaşılmıştır. Sözün özü, vatan deyip geçmemek lâzım cancağızlar. Vatansızlık, dalından kopmuş bir yaprağın oradan oraya savrulmasına benzer. Osman Gazi’nin, düşünde (rüya) gördüğü çınarın hikmeti de bu olsa gerek... Son olarak atamız Bilge Kağan ’ı hürmetle yâd ederek diyorum ki; sen ilimizi, töremizi bozdurma Allah’ım! Peki, sizler de duama katılır mısınız?
Aziz Dolu
Antalya
Bir karakış vakti Sen kıyısında
Kafamın içinde Türklük ülküsü
Ruhumu kavuran vatan hasreti
Böyle göçüyorum ebediyete
Donmuş cesedimi bulup çöpçüler
Defnedilmek üzere götürecekler
Kimim ben ve neyim ne bilecekler?
-----
Bu kent her şeyiyle bana yabancı
Caddeler, binalar ve bütün insanlar
Öyle hasretim ki ezan sesine
Ararım çevremde minare, cami...
Lâkin takılırım çan kulesine
Yâd el elemleri sarar içimi
-----
Uzaklarda yurdum, buradan çok uzak
Her mevsim güneşli, masmavi göklü
Camili, kubbeli, kümbetli, köşklü...
Hele insanları Alp’lı, Giray’lı...
Yok haber onlardan, baba evinden
-----
Gözlerim daima engine dalar
İsterim ki her an anayurdumda
Dağları dumanlı yaslı Kırım’da
Duvarında mavzer ve Kuran olan
Ata ocağında, bizim konakta
Bir bakır sinili sofra başında
İftar beklenilsin, dua edilsin
Uyansam her sabah ezan sesiyle
Görsem Ayşeciği su testisiyle
Ninem yaşmakla namaz kılarken
Dinlesem dedemi Kuran okurken
-----
Bir karakış vakti Sen kıyısında
Kafamın içinde Türklük ülküsü
Donmuş cesedimi bulup çöpçüler
Defnedilmek üzere götürecekler
Kimim ve neyim ben ne bilecekler?
-----------------Buğra ALPGİRAY
Derkenar (note): Alman polisi, Sen nehrinde bir ceset bulur. Ceplerinde ne kimlik vardır ne para... Bir muşambaya (naylon) sıkıca sarılmış olarak bulunan, yukarıda okuduğunuz şiir hariç... Şiirde geçen “Alp” ve “Giray” sözcüklerinden yola çıkan Alman yetkililer ölen kişinin Buğra ALPGİRAY adlı bir Tatar (Kırım Türkü) olduğunu öğrenirler. 2. Dünya Savaşında, Kırımlı erkekler Stalin’in emri ile Almanlara karşı savaştırılmak üzere zorla cepheye gönderildiğinde içlerinde Buğra ALPGİRAY da vardır. Almanlara esir düşer. Almanlar esir Türklere, Ruslara karşı savaşmaları karşılığında ba ğımsız Türkistan vaadinde bulunurlar. Ya da kurşuna dizileceklerdir!.. Birinci seçeneği kabul etmek zorunda kalan Türkler, bu kez de Ruslara kar şı savaşırlar. Uzatmayalım, savaştan sonra Buğra Alpgiray Kırım’a döne mez. Alman askerleri ile birlikte Almanya’ya gider. Gayesi bir yolunu bulup Türkiye’ye geçmektir. Ama ne pasaportu vardır ne de parası... Çaresizlik içinde kıvranır durur. Sonunda da Sen nehrine atlayarak ölümü seçer. Ha bu arada cesetle ilgili bir ayrıntıyı daha nakledeyim. Yapılan otopsi de, gün lerdir midesine bir lokma yiyecek girmediği anlaşılmıştır. Sözün özü, vatan deyip geçmemek lâzım cancağızlar. Vatansızlık, dalından kopmuş bir yaprağın oradan oraya savrulmasına benzer. Osman Gazi’nin, düşünde (rüya) gördüğü çınarın hikmeti de bu olsa gerek... Son olarak atamız Bilge Kağan ’ı hürmetle yâd ederek diyorum ki; sen ilimizi, töremizi bozdurma Allah’ım! Peki, sizler de duama katılır mısınız?
Aziz Dolu
Antalya
