dua demeti
New member
iki üç hafta önce yaşanmış gerçek bir olay...
Onunla tanıştığımda henüz hamileydi..Etrafındaki insanlara benzemeyen farklı bir hali vardı..Konuşması,oturup kalkması , her hali edep üzereydi..Sözlerin önemi yoktu . O hal diliyle konuşuyordu..O’na bakmanız anlamanız için yeterliydi.
.Uzun konuşmalara,uzun süreli tanışmalara gerek kalmadan kendini anlatıyordu,Bir tebessümle,bir güzel sözle…Birde yüreğinden bakarmışçasına delip gecen bakışları vardı ki; İnsan gayri ihtiyari kendine çekidüzen veriyordu..Bulunduğu ortamla örtüşmeyen, o hali unutmam mümkün değildi unutamadım..O orada açan mis kokulu bir güldü ve etrafına güzelliği yansıyordu…
Adının önemi yok, ben ona zamanın Rümeysası diyorum..O’na ancak bu isim yakışırdı..Hazreti Rümeysa kadar olamazsa da O’ndan esintilerle bezenmiş bir hanım efendidir..
Gecen hafta gelen telefon hepimizi üzdü..Acı bir haberle sarsılmış,yüreğimiz sızlamıştı..Gerçekten bir anne için dayanılması zor bir durumdu..Ama o anne çok başkaydı..
ACI ÖLÜM..
Furkan beş yaşında hayatın baharında bir çocuktu..O gün köylerindeki evin bahçesinde oyun oynuyordu..O annesinin gözbebeğiydi..Üzerine başka türlü titriyor,gözünden sakınıyordu…
Annesi öyle namazını kıldığı sıralarda, Furkan’da kaçınılmaz sona yaklaşıyordu..Elinde nerden aldığı bilinmeyen kibritle, kapısı kilitli olan samanlığa küçük bir delikten girmeyi başarmıştı..
Yasak olduğunu bildiği kibritle , gizli bir yer bulmuş oyununa başlamıştı….
Komşu kızları bir çocuk ağlaması sesiyle dışarıya çıkmışlar.. Dışarıya çıkana kadar ses kesilmişti ve etrafta kimse yoktu..
Bir yerlerden çıtırdı sesleri geliyordu, geliyordu gelmesine ama ne sesi olduğunu anlayamamışlardı…Sesler gittikçe artıyordu.Sonunda yanan samanlık keşfedilmiş Furkan’ın içeride olduğu anlaşılmıştı…
Kapının açılmasına imkan yoktu..Çünkü samanlığın sahibi olan komşu evde yoktu…
Annesi sesleri duyarak dışarı çıkmış.Çıkmıştı çıkmasına ya!! Artık çok geçti..Koca bir samanlık dakikalar içinde yanıp kül olmuştu..Ana yüreği,bu ,evladının orada olduğuna ihtimal vermiyordu..Her tarafta onu aradı !! bulamadı..Ümitleri kırılmıştı…
İtfaiye geldiğinde ateş bile sönmüştü..İçeriye girdiklerinde ,buldukları Bir kömür parçasını kürekle alarak otopsiye götürdüler..O Furkan’dı…
Furkan’ın o halini gören diğer insanlar baygınlık geçirdi..Kimi feryat etti..Kimi isyan..(Allah affetsin)..
Ama o anne elini bağrına koyarak Allah’a sığındı…Tevekkül etti.. Sadece : ‘’Yanıyorum Allah’ım,yanıyorum yanıyorum….’’ dedi..
Cenaze boyunca::’’Ağlamayın isyan etmeyin..Rabbim verdi Rabbim aldı’’..Diyerek sürekli dua edip Allah’a sığındı…
Teslimiyet timsali bir hanım…Allah Ondan razı olsun…
Kendimizi onun yerine koyarak düşünelim..(Allah Teala kimseye böyle bir acı yaşatmasın..)Bizler aynı teslimiyete sahip miyiz..Bunu anlamak için nelere üzüldüğümüze bakalım..kendimizi hesaba çekelim..
Ölümü çok sık anmamızı tavsiye eden Resulullah s.a.v.hürmetine gözlerimizi kapatıp ölümümüzü düşünelim..Ve sevdiklerimizin ölümünü de düşünerek, kendimizi kaçınılmaz sona hazırlayalım…Hiç kimse bu gurbet yurdun da kalıcı değil.. Rızayı ilahi ye erişmek dileği ile….
Onunla tanıştığımda henüz hamileydi..Etrafındaki insanlara benzemeyen farklı bir hali vardı..Konuşması,oturup kalkması , her hali edep üzereydi..Sözlerin önemi yoktu . O hal diliyle konuşuyordu..O’na bakmanız anlamanız için yeterliydi.
.Uzun konuşmalara,uzun süreli tanışmalara gerek kalmadan kendini anlatıyordu,Bir tebessümle,bir güzel sözle…Birde yüreğinden bakarmışçasına delip gecen bakışları vardı ki; İnsan gayri ihtiyari kendine çekidüzen veriyordu..Bulunduğu ortamla örtüşmeyen, o hali unutmam mümkün değildi unutamadım..O orada açan mis kokulu bir güldü ve etrafına güzelliği yansıyordu…
Adının önemi yok, ben ona zamanın Rümeysası diyorum..O’na ancak bu isim yakışırdı..Hazreti Rümeysa kadar olamazsa da O’ndan esintilerle bezenmiş bir hanım efendidir..
Gecen hafta gelen telefon hepimizi üzdü..Acı bir haberle sarsılmış,yüreğimiz sızlamıştı..Gerçekten bir anne için dayanılması zor bir durumdu..Ama o anne çok başkaydı..
ACI ÖLÜM..
Furkan beş yaşında hayatın baharında bir çocuktu..O gün köylerindeki evin bahçesinde oyun oynuyordu..O annesinin gözbebeğiydi..Üzerine başka türlü titriyor,gözünden sakınıyordu…
Annesi öyle namazını kıldığı sıralarda, Furkan’da kaçınılmaz sona yaklaşıyordu..Elinde nerden aldığı bilinmeyen kibritle, kapısı kilitli olan samanlığa küçük bir delikten girmeyi başarmıştı..
Yasak olduğunu bildiği kibritle , gizli bir yer bulmuş oyununa başlamıştı….
Komşu kızları bir çocuk ağlaması sesiyle dışarıya çıkmışlar.. Dışarıya çıkana kadar ses kesilmişti ve etrafta kimse yoktu..
Bir yerlerden çıtırdı sesleri geliyordu, geliyordu gelmesine ama ne sesi olduğunu anlayamamışlardı…Sesler gittikçe artıyordu.Sonunda yanan samanlık keşfedilmiş Furkan’ın içeride olduğu anlaşılmıştı…
Kapının açılmasına imkan yoktu..Çünkü samanlığın sahibi olan komşu evde yoktu…
Annesi sesleri duyarak dışarı çıkmış.Çıkmıştı çıkmasına ya!! Artık çok geçti..Koca bir samanlık dakikalar içinde yanıp kül olmuştu..Ana yüreği,bu ,evladının orada olduğuna ihtimal vermiyordu..Her tarafta onu aradı !! bulamadı..Ümitleri kırılmıştı…
İtfaiye geldiğinde ateş bile sönmüştü..İçeriye girdiklerinde ,buldukları Bir kömür parçasını kürekle alarak otopsiye götürdüler..O Furkan’dı…
Furkan’ın o halini gören diğer insanlar baygınlık geçirdi..Kimi feryat etti..Kimi isyan..(Allah affetsin)..
Ama o anne elini bağrına koyarak Allah’a sığındı…Tevekkül etti.. Sadece : ‘’Yanıyorum Allah’ım,yanıyorum yanıyorum….’’ dedi..
Cenaze boyunca::’’Ağlamayın isyan etmeyin..Rabbim verdi Rabbim aldı’’..Diyerek sürekli dua edip Allah’a sığındı…
Teslimiyet timsali bir hanım…Allah Ondan razı olsun…
Kendimizi onun yerine koyarak düşünelim..(Allah Teala kimseye böyle bir acı yaşatmasın..)Bizler aynı teslimiyete sahip miyiz..Bunu anlamak için nelere üzüldüğümüze bakalım..kendimizi hesaba çekelim..
Ölümü çok sık anmamızı tavsiye eden Resulullah s.a.v.hürmetine gözlerimizi kapatıp ölümümüzü düşünelim..Ve sevdiklerimizin ölümünü de düşünerek, kendimizi kaçınılmaz sona hazırlayalım…Hiç kimse bu gurbet yurdun da kalıcı değil.. Rızayı ilahi ye erişmek dileği ile….