Allah’ in yardımı kulun sabrı ile beraberdir. Derdin ferahlayıp açılması da musibet ile beraberdir. Muhakkak ki her güçlükle beraber kolaylık vardır.”
Hz. Muhammed (sav)
Sabır insana acı veren ve kulu kederlendiren musibetler karşısında kişinin tevekkül ederek gönül rahatlığıyla, teslimiyet içerisinde sessiz kalabilmesidir.
“Mümine isabet edipte onun hoşlanmadığı her şey musibettir” der, Sevgili Peygamberimiz. İşte bunun gibi mümine elem gelen, tahammülü acı, fani nefisine ağır gelen durumlara dayanabilmek ancak "Merhametlilerin Merhametlisi"ne güvenle mümkündür.
Mümin bilir ki: Allah hüzünlü olan tüm gönülleri sever ve Allah sabredenlerle beraberdir. Mümin bilir ki eleminden gözünden düşen her damla kefaretidir bir günahına…
Gözleri uykusuzluktan kapanmak üzereydi bir de dolup ta taşamayan yaşların ağırlığı vardı acısı iliklerine kadar işleyen. Ama inatla bekledi herkesin yatmasını. Yalnız yapması gereken, uzun, elem dolu, çetrefilli bir hesaptı bu daha fazla ertelemeyecekti.
Oturdu nihayet boşalan salonun masasına. Beklediğine de değdi hani, etrafta ölüm sessizliği içinde ilk günkü ağıtının feryadı hala yankılanıyordu.
En baştan başlamalıydı, onu ilk gördüğü gün elleri titreye titreye kahve sunuşu geldi önce hatırına. Nişanı, düğünü ve o gün… daha muradına ereli 4 gün olmuştu. Bu çok fazlaydı, neden herkes yuvasında mesut günler geçirirken henüz ona doyamamışken kanser olduğunu mu öğrenmeliydi onu hayat bağlayan, mutluluğunun tek müsebbibinin, biricik eşinin. O daha kafasındaki binlerce sorudan birine bile cevap bulamamışken başladı hastane günleri evliliğinin üçüncü ayında. Terler akan alnından çekti ellerini gözlerinden süzülen yaşları sildikten sonra boş boş baktı ellerine ve hesaplamaya çalıştı; kaç saat, kaç gün, kaç hafta, ay, yıl, asır, kaç, kaç..?Sonra ilk evlilik yıl dönümlerini kutladıkları o gece geldi ağlamaktan kızarmış gözlerinin önüne hastanedeki odalarında, aslında ardına ağıtlarını feryatlarını sakladığı sahte tebessümler eşliğinde kutlanan son yıl dönümü…ve o gece..onu yitirdiği, gözlerindeki umut ışığının söndüğü o gece…üzerinden tam 7 ay geçmişti. Peki yaktığı ağıtların, ettiği isyanın FAYDASI VARMIYDI ACILARINA… anladı ki yoktu, acısını, yürek sızısını artırmaktan başka bir işe yaramamıştı. O halde…
Mırıldandı:
”o halde sabır ile namazla Allah’ tan yardım isteyin! Hâlbuki şüphesiz o Allah’a gönülden bağlı olanlardan başkasına elbette ağır gelir.(Bakara s. a.45)”
“(Habibim ya Muhammed!)Sana vahyolunana tabi ol ve Allah hüküm verinceye kadar sabret! Çünkü o, hüküm verenlerin en hayırlısıdır.(Yunus s. a.109
Hz. Muhammed (sav)
Sabır insana acı veren ve kulu kederlendiren musibetler karşısında kişinin tevekkül ederek gönül rahatlığıyla, teslimiyet içerisinde sessiz kalabilmesidir.
“Mümine isabet edipte onun hoşlanmadığı her şey musibettir” der, Sevgili Peygamberimiz. İşte bunun gibi mümine elem gelen, tahammülü acı, fani nefisine ağır gelen durumlara dayanabilmek ancak "Merhametlilerin Merhametlisi"ne güvenle mümkündür.
Mümin bilir ki: Allah hüzünlü olan tüm gönülleri sever ve Allah sabredenlerle beraberdir. Mümin bilir ki eleminden gözünden düşen her damla kefaretidir bir günahına…
Gözleri uykusuzluktan kapanmak üzereydi bir de dolup ta taşamayan yaşların ağırlığı vardı acısı iliklerine kadar işleyen. Ama inatla bekledi herkesin yatmasını. Yalnız yapması gereken, uzun, elem dolu, çetrefilli bir hesaptı bu daha fazla ertelemeyecekti.
Oturdu nihayet boşalan salonun masasına. Beklediğine de değdi hani, etrafta ölüm sessizliği içinde ilk günkü ağıtının feryadı hala yankılanıyordu.
En baştan başlamalıydı, onu ilk gördüğü gün elleri titreye titreye kahve sunuşu geldi önce hatırına. Nişanı, düğünü ve o gün… daha muradına ereli 4 gün olmuştu. Bu çok fazlaydı, neden herkes yuvasında mesut günler geçirirken henüz ona doyamamışken kanser olduğunu mu öğrenmeliydi onu hayat bağlayan, mutluluğunun tek müsebbibinin, biricik eşinin. O daha kafasındaki binlerce sorudan birine bile cevap bulamamışken başladı hastane günleri evliliğinin üçüncü ayında. Terler akan alnından çekti ellerini gözlerinden süzülen yaşları sildikten sonra boş boş baktı ellerine ve hesaplamaya çalıştı; kaç saat, kaç gün, kaç hafta, ay, yıl, asır, kaç, kaç..?Sonra ilk evlilik yıl dönümlerini kutladıkları o gece geldi ağlamaktan kızarmış gözlerinin önüne hastanedeki odalarında, aslında ardına ağıtlarını feryatlarını sakladığı sahte tebessümler eşliğinde kutlanan son yıl dönümü…ve o gece..onu yitirdiği, gözlerindeki umut ışığının söndüğü o gece…üzerinden tam 7 ay geçmişti. Peki yaktığı ağıtların, ettiği isyanın FAYDASI VARMIYDI ACILARINA… anladı ki yoktu, acısını, yürek sızısını artırmaktan başka bir işe yaramamıştı. O halde…
Mırıldandı:
”o halde sabır ile namazla Allah’ tan yardım isteyin! Hâlbuki şüphesiz o Allah’a gönülden bağlı olanlardan başkasına elbette ağır gelir.(Bakara s. a.45)”
“(Habibim ya Muhammed!)Sana vahyolunana tabi ol ve Allah hüküm verinceye kadar sabret! Çünkü o, hüküm verenlerin en hayırlısıdır.(Yunus s. a.109