Sirket-i mânevi haysiyetiyle herbir kardesimiz bizim için bir "sevap fabrikasi" hükmündedir.
Günahi ise kendisine aittir.
Fabrikalaramizin sayisi ne kadar fazla olsa, kazancimizda o nisbette artacagi asikârdir.
O halde, hangi fikirle basit hatalar yüzünden kardeslerimizin bir kismini kenara itebiliyoruz?
Bir yumurta için tavugun binlerce nazini çektigimiz halde, kardeslerimizin eliyle kazandigimiz, uhrevî nimeti nasil hafife alabiliyor ve âdî bahaneler yüzünden onlarla alâkamizi kesebiliyoruz?
Günahi ise kendisine aittir.
Fabrikalaramizin sayisi ne kadar fazla olsa, kazancimizda o nisbette artacagi asikârdir.
O halde, hangi fikirle basit hatalar yüzünden kardeslerimizin bir kismini kenara itebiliyoruz?
Bir yumurta için tavugun binlerce nazini çektigimiz halde, kardeslerimizin eliyle kazandigimiz, uhrevî nimeti nasil hafife alabiliyor ve âdî bahaneler yüzünden onlarla alâkamizi kesebiliyoruz?