sensiz kalan bu sehir
anlamistim herseyi
geçte olsa anlamistim
saskinligim bir anda içime sigmayan aciya dönüsmüstü
yanlizdim artik
sensiz kalan bu sehir beni boguyordu
yarabbim neydi suçum diyemedim
cevabini biliyordum
gözyaslarimin her bir tanesi yakiyordu yanagimi
icimde ki aciyi haykirmak istedim
ama yapamadim
dedim ya
suç benimdi
biliyordum bunu
yastigima yumruklari indirdim
onun suçu neydi bilmiyordum
umurumda da degildi
benim içim yaniyordu
önemli olan buydu
ama olmadi yetmedi
aklimda sen vardin
hiç çikmamistin
günah gibi bana bagliydin sanki
bunu sen bilmiyordun
anlayamazdin zaten
bir an önce disari çikmaliydim
kendimi sokaklara atip
bagirip çagirmaliydim
bütün dünya beni duymaliydi
fakat birseye yaramazdi
bu da dindiremezdi acimi
sokaga çiktim
sagima soluma baktim
kimseler yoktu
yanlizdim
sen birakmistin beni
senden kalan sadece bu sehir vardi
ama sensiz anlami yoktu
sen olmadigin sürecede
olmayacakti
basimi kaldirdim
bulutlari eksilmeyen bu sehrin
bugün yoktu bulutlari
yesil bir alana geldim
hic umurumda olmayan çayirlar beyaz cicek açmis
agaçlar ise civdirmisti
kuslar ötüyordu
benim yasamaktan vazgeçtigimi
bile bile
hayat devam ediyor dediler
hepsi bana inatmiydi yapiyordu bunu
ama hakliydilar
onlar benim umurumda olmadiklari gibi
bende onlarin umurunda degildim
bencillik ettim
beni anlamalarini istedim
oysa benim içimi yakan sendin
ve acimasiz gidisin
ama ben sana küsemem
bu sehir üstüme düser
basimi tekrar kaldirdim
tam karsimda ay parliyordu
gözyaslarimi unutup
onu dinliyordum
benim kadar artik sende yanlizsin
unut dedi
unut
kolaymiydi sensiz yasamak
her sabah sensiz kalan bu sehrin yüzüne bakmak
kolaymiydi
yüzüm öne eyildi
sanki
biri elini omuzuma koyup
bu da geçer
denilmesini bekliyordum
ama yok
dedim ya
beni bu sehirle yanliz birakmistin
beni yanliz sen anlardin
sen gideli çok olmustu
gözlerim doldu
aya tekrar baktigimda
gördüm ki onunda gözleri dolmus
birden aramiza bir çember gibi
kara bulutlar girdi
yagmur yagdi
beni cicekler
agaçlar
kuslar ve
sen degil
beni ay ve
yagmur anliyordu
benimle beraber agladilar
yagmur elini omuzuma koyar gibi
islatmisti beni
artik anlamistim
yanliz degildim
acimi paylasan
sensiz kalan
ve benim kadar sirilslklam olan
biraktigin bu sehir vardi
el ele verdik
ve birer birer acílan sokak lambalarin esliginde
yürüdüm sonu gelmeyen
sokaklarda
20.04.2005
anlamistim herseyi
geçte olsa anlamistim
saskinligim bir anda içime sigmayan aciya dönüsmüstü
yanlizdim artik
sensiz kalan bu sehir beni boguyordu
yarabbim neydi suçum diyemedim
cevabini biliyordum
gözyaslarimin her bir tanesi yakiyordu yanagimi
icimde ki aciyi haykirmak istedim
ama yapamadim
dedim ya
suç benimdi
biliyordum bunu
yastigima yumruklari indirdim
onun suçu neydi bilmiyordum
umurumda da degildi
benim içim yaniyordu
önemli olan buydu
ama olmadi yetmedi
aklimda sen vardin
hiç çikmamistin
günah gibi bana bagliydin sanki
bunu sen bilmiyordun
anlayamazdin zaten
bir an önce disari çikmaliydim
kendimi sokaklara atip
bagirip çagirmaliydim
bütün dünya beni duymaliydi
fakat birseye yaramazdi
bu da dindiremezdi acimi
sokaga çiktim
sagima soluma baktim
kimseler yoktu
yanlizdim
sen birakmistin beni
senden kalan sadece bu sehir vardi
ama sensiz anlami yoktu
sen olmadigin sürecede
olmayacakti
basimi kaldirdim
bulutlari eksilmeyen bu sehrin
bugün yoktu bulutlari
yesil bir alana geldim
hic umurumda olmayan çayirlar beyaz cicek açmis
agaçlar ise civdirmisti
kuslar ötüyordu
benim yasamaktan vazgeçtigimi
bile bile
hayat devam ediyor dediler
hepsi bana inatmiydi yapiyordu bunu
ama hakliydilar
onlar benim umurumda olmadiklari gibi
bende onlarin umurunda degildim
bencillik ettim
beni anlamalarini istedim
oysa benim içimi yakan sendin
ve acimasiz gidisin
ama ben sana küsemem
bu sehir üstüme düser
basimi tekrar kaldirdim
tam karsimda ay parliyordu
gözyaslarimi unutup
onu dinliyordum
benim kadar artik sende yanlizsin
unut dedi
unut
kolaymiydi sensiz yasamak
her sabah sensiz kalan bu sehrin yüzüne bakmak
kolaymiydi
yüzüm öne eyildi
sanki
biri elini omuzuma koyup
bu da geçer
denilmesini bekliyordum
ama yok
dedim ya
beni bu sehirle yanliz birakmistin
beni yanliz sen anlardin
sen gideli çok olmustu
gözlerim doldu
aya tekrar baktigimda
gördüm ki onunda gözleri dolmus
birden aramiza bir çember gibi
kara bulutlar girdi
yagmur yagdi
beni cicekler
agaçlar
kuslar ve
sen degil
beni ay ve
yagmur anliyordu
benimle beraber agladilar
yagmur elini omuzuma koyar gibi
islatmisti beni
artik anlamistim
yanliz degildim
acimi paylasan
sensiz kalan
ve benim kadar sirilslklam olan
biraktigin bu sehir vardi
el ele verdik
ve birer birer acílan sokak lambalarin esliginde
yürüdüm sonu gelmeyen
sokaklarda
20.04.2005