Şehitler çiçeğe durmuş

Şehitler Çiçeğe Durmuş

Bu nasıl duygu ki, bütün duygulardan gür,
Arınmış benliğim, yer çekiminden özgür!
Uhrevi ezgiler içinde eriyorum;
Bir tüy gibi hafif, kendimden geçiyorum.
Bir huşu mudur bu? Huşunun da ötesi;
Yükseliyor ruhumda sessizliğin sesi.
Bir şahlanış mı, bir hüzün mu, tanımı zor,
Donan gözyaşlarım yüreğime akıyor.
Burası Conkbayır, Anafarta, Sulva mı?
Şura Kabatepe, Arıburnu Tuzla mı?
Vatan tanımının yapıldığı yerleri,
Galip ve mağlupların şanlı askerleri;
Zafer ve yenilgiye destan sunuyorlar,
Şimdi birbiriyle barışık uyuyorlar.
Bu rüya değil ki sığmasın bir tabire,
Düşündüm; boşu boşuna Anıtkabir’e,
Toprak taşımışlar yurdun dört bir yanından,
Bir parça bulunsun diye can ve kanından!
Gördüm, inandım ve kokladım doyasıya,
Vatan niyetiyle yüce Kurtarıcı’ya.
Oysa yeterdi buradan bir avuç toprak;
Atamız’a olsun diye ebedi yatak!
Şehitler çiçeğe durmuş Gelibolu’da;
Burcu burcu kokar bütün Anadolu’da.