Varlığın bir ruh gıdası
Ve yokluğun kıyamet habercisi
Nerdesin ey en Sevgili!
Seni özlemişiz, şimdi sensiz ne eyleriz biz,
Sensiz güneş doğar mı, yağmur su indirir mi bize?
“Bilmiyorlar, bilmiyorlar, bilselerdi böyle yapmazlardı” dedin
Biz bile bile attık kendimizi günaha, harama ey en Sevgili,
Biz şimdi sana layık olamadık efendim;
Biz son Peygamberin (S.a.v), alemlere rahmet senin ümmetiyiz
Demekten utanıyoruz, Sen’in için:
“Size sizin içinizden öyle bir Peygamber geldi ki,
Sizin sıkıntıya düşmeniz ona çok ağır gelir,
O size çok düşkündür...” buyurdu Allah,
Evet biz bilemedik efendim,
Kapında Kıtmir olmaya, sana layık olmaya geldik..
Nerdesin ey en Sevgili!
Dünya derdi bitap düşürdü bizi, Sen’i unuttuk
Sen’den daha çok sevdik eşimizi,
Çocuğumuzu, anne ve babamızı..
Ey en Sevgili! Senden çok biz kendimize değer verdik,
Yüzümüz yok sana gelmeye, utanıyoruz,
Ölmek için dünyaya geldiğimizi unuttuk..
Seni unuttuk, affeder misin bizi efendim?
Bizi kapına Kıtmir diye alır mısın efendim?
Her uğurda bir feda gerek
Senin ve dinin için feda olmaya geldik..
Başımız önümüzde eğik, gül yüzüne bakamıyoruz ki Sen’in,
Öyle ki ashabın da bile
“Onun imanı bir tarafa ümmetimin imanı bir tarafa konsa,
Onun imanı daha ağır gelir” dediğin
Sıdık-ı Ekber ve
“Benden sonra Peygamber gelseydi bu Ömer olurdu” dediğin
Hz Ömer senin yüzüne ancak bakabiliyordu sadece..
Nerdesin ey en Sevgili!
Seni anlatmaya ne hacet
Tevrat’ta Ahmed, İncil’de Ahyed
Kur’an-ı Kerimde Muhammed (S.a.v) ismiyle övülmüşsün Sen,
Allah sana “Habibim” yani “Sevgilim” dedikten sonra
Biz sana ne diyelim efendim,
Yaratılış sebebimiz olan sen, canımıza can olan sen
Gönlümüzün sultanı olan yine sen,
Kapında acip bir dilenciyiz şimdi
Ayağının tozu olmaya geldik efendim..
Sana layık ümmet olabilirsek
İşte o zaman kazanan biz olacağız,
İstemez miyiz ki dünya onların, ahiret bizim olsun, bizim..
Nerdesin ey en Sevgili, nerdesin…
Seni, sesini ve ölümsüzlük tadındaki gül kokunu özledik efendim.
Ve yokluğun kıyamet habercisi
Nerdesin ey en Sevgili!
Seni özlemişiz, şimdi sensiz ne eyleriz biz,
Sensiz güneş doğar mı, yağmur su indirir mi bize?
“Bilmiyorlar, bilmiyorlar, bilselerdi böyle yapmazlardı” dedin
Biz bile bile attık kendimizi günaha, harama ey en Sevgili,
Biz şimdi sana layık olamadık efendim;
Biz son Peygamberin (S.a.v), alemlere rahmet senin ümmetiyiz
Demekten utanıyoruz, Sen’in için:
“Size sizin içinizden öyle bir Peygamber geldi ki,
Sizin sıkıntıya düşmeniz ona çok ağır gelir,
O size çok düşkündür...” buyurdu Allah,
Evet biz bilemedik efendim,
Kapında Kıtmir olmaya, sana layık olmaya geldik..
Nerdesin ey en Sevgili!
Dünya derdi bitap düşürdü bizi, Sen’i unuttuk
Sen’den daha çok sevdik eşimizi,
Çocuğumuzu, anne ve babamızı..
Ey en Sevgili! Senden çok biz kendimize değer verdik,
Yüzümüz yok sana gelmeye, utanıyoruz,
Ölmek için dünyaya geldiğimizi unuttuk..
Seni unuttuk, affeder misin bizi efendim?
Bizi kapına Kıtmir diye alır mısın efendim?
Her uğurda bir feda gerek
Senin ve dinin için feda olmaya geldik..
Başımız önümüzde eğik, gül yüzüne bakamıyoruz ki Sen’in,
Öyle ki ashabın da bile
“Onun imanı bir tarafa ümmetimin imanı bir tarafa konsa,
Onun imanı daha ağır gelir” dediğin
Sıdık-ı Ekber ve
“Benden sonra Peygamber gelseydi bu Ömer olurdu” dediğin
Hz Ömer senin yüzüne ancak bakabiliyordu sadece..
Nerdesin ey en Sevgili!
Seni anlatmaya ne hacet
Tevrat’ta Ahmed, İncil’de Ahyed
Kur’an-ı Kerimde Muhammed (S.a.v) ismiyle övülmüşsün Sen,
Allah sana “Habibim” yani “Sevgilim” dedikten sonra
Biz sana ne diyelim efendim,
Yaratılış sebebimiz olan sen, canımıza can olan sen
Gönlümüzün sultanı olan yine sen,
Kapında acip bir dilenciyiz şimdi
Ayağının tozu olmaya geldik efendim..
Sana layık ümmet olabilirsek
İşte o zaman kazanan biz olacağız,
İstemez miyiz ki dünya onların, ahiret bizim olsun, bizim..
Nerdesin ey en Sevgili, nerdesin…
Seni, sesini ve ölümsüzlük tadındaki gül kokunu özledik efendim.
