KÜFÜR SÖZLER
Bir kimse Allah (c.c) şöyle emretmiş olsaydı yapmazdım dese kafir olur. Bir kise Peygamberlerden bazılarını kabul etmezse ve ya peygamberlerin sünnetlerinin birine razı olmazsa kafir olur. Bir kimse eğer falan adam kıble olsaydı yüzümü ona çevirmezdim dese kafir olur. “Müşriklerin yanına giden bir kimse bir iki namazı onlara tazimen terk etse kafir olur.” Bir kimseye zekatını ver dense o da vermiyorum dese kafir olur. Bir kimse namazımı rafa kaldırdım derse kafir olur. Bir kimse benim ilim meclisinde ne işim var ve ya onların söylediklerine kimin gücü yeter dese kafir olur. Fesat çıkarmaya başlayan bir kimse geliniz güzel bir yaşayışa dese kafir olur. Alimlerimize göre bir kimse şaka ve istihza yollu küfür kelimesi söylese kafir olur. İnancı bana muhalifte olsa hüküm aynıdır.
Küfür ve şirkin nevilerinden birisi de insanın şu anda ve ya gelecekte küfre niyet etmesidir. Yani “Ben bir süre sonra kafir olacağım” diye kalbinden geçirmesidir. Veyahut şu şöyle, bu böyle olursa kafir olurum” diye hatırından geçirmek ve ya söylemekle, isterse o talik ettiği şey muhal olsa da kafir olur.
Küfrü gerektiren bir şeye inanmak küfrü gerektiren bir işi yapmak, ister inanarak, ister inanmayarak ve isterse istihazen olsun veyahut dinde ittifakla sabit olan ilmini ve ya Allah (c.c.) hakkında menfi olan bir sıfatı, mesela renk ve şekil gibi ve ya aleme muttasıldır, ve ya alemden hariçtir gibi şeyleri Allah’a isnad etmek gibi.
Tirmizinin Ebu Hureyre (r.a) den yaptığı rivayette, Peygamber (s.a.v) buyurdular ki; “İnsan öyle kelimeler konuşur ki onda hiçbir beis görülmez (ve ya görmez). Halbuki o kelime sebebi ile yetmiş yıl cehenneme sarkar ve gökten düşüşten daha uzak bir düşüşle düşer.”
İbn Ebi Dünya, Emet binti Hakem (r.a) nün Peygamber (s.a.v) den şöyle duyduğunu rivayet etmiştir. “Kişi cennete öylesine yaklaşır ki, onunla cennet arasında ancak bir mızrak boyu mesafe kalır. (Tam o sırada) bir söz sarf eder de cennetten, bura ile sana arası kadar uzaklaşır.”
Bir kimse el Fazı küfür kelimesinden herhangi birini zorlama olmaksızın söylese ( Söylerken kelbi imanla dolup taşsa dahi, İmam Azam) bu kimse indallah, indennas kafirdir.
Bir kimse el fazı küfrü kasten söylerse ittifakla kafirdir. Bir kimse kendi isteği ile el fazı küfürden bir söz sarf ederse bu sözün küfür olduğuna inanmadığını ya da bilmediğini söylese bütün alimlerce kafirdir.
Zira bilmemek özür değildir. Şayet bir söz söylerken dil sürçmesi neticesinde ağzından küfür ifade eden bir söz çıkarsa kafir olmaz. Fakat bu mahkeme için inandırıcı değildir. (Fetavay-ı Hindiye c.4)
Dinimiz İslama göre tazim ve saygı gösterilmesi lazım olan yine dinimizce mübarek, mukaddes ve değerli bulunan şeylerden birine dinden çıkmaya sebep teşkil eden sözleri reva görüp söylemeye küfür kelimesi (kelime-i küfür) denir (El fazı küfür, Hüseyin Aşık s.21)
Bir kimse Allah (c.c) şöyle emretmiş olsaydı yapmazdım dese kafir olur. Bir kise Peygamberlerden bazılarını kabul etmezse ve ya peygamberlerin sünnetlerinin birine razı olmazsa kafir olur. Bir kimse eğer falan adam kıble olsaydı yüzümü ona çevirmezdim dese kafir olur. “Müşriklerin yanına giden bir kimse bir iki namazı onlara tazimen terk etse kafir olur.” Bir kimseye zekatını ver dense o da vermiyorum dese kafir olur. Bir kimse namazımı rafa kaldırdım derse kafir olur. Bir kimse benim ilim meclisinde ne işim var ve ya onların söylediklerine kimin gücü yeter dese kafir olur. Fesat çıkarmaya başlayan bir kimse geliniz güzel bir yaşayışa dese kafir olur. Alimlerimize göre bir kimse şaka ve istihza yollu küfür kelimesi söylese kafir olur. İnancı bana muhalifte olsa hüküm aynıdır.
Küfür ve şirkin nevilerinden birisi de insanın şu anda ve ya gelecekte küfre niyet etmesidir. Yani “Ben bir süre sonra kafir olacağım” diye kalbinden geçirmesidir. Veyahut şu şöyle, bu böyle olursa kafir olurum” diye hatırından geçirmek ve ya söylemekle, isterse o talik ettiği şey muhal olsa da kafir olur.
Küfrü gerektiren bir şeye inanmak küfrü gerektiren bir işi yapmak, ister inanarak, ister inanmayarak ve isterse istihazen olsun veyahut dinde ittifakla sabit olan ilmini ve ya Allah (c.c.) hakkında menfi olan bir sıfatı, mesela renk ve şekil gibi ve ya aleme muttasıldır, ve ya alemden hariçtir gibi şeyleri Allah’a isnad etmek gibi.
Tirmizinin Ebu Hureyre (r.a) den yaptığı rivayette, Peygamber (s.a.v) buyurdular ki; “İnsan öyle kelimeler konuşur ki onda hiçbir beis görülmez (ve ya görmez). Halbuki o kelime sebebi ile yetmiş yıl cehenneme sarkar ve gökten düşüşten daha uzak bir düşüşle düşer.”
İbn Ebi Dünya, Emet binti Hakem (r.a) nün Peygamber (s.a.v) den şöyle duyduğunu rivayet etmiştir. “Kişi cennete öylesine yaklaşır ki, onunla cennet arasında ancak bir mızrak boyu mesafe kalır. (Tam o sırada) bir söz sarf eder de cennetten, bura ile sana arası kadar uzaklaşır.”
Bir kimse el Fazı küfür kelimesinden herhangi birini zorlama olmaksızın söylese ( Söylerken kelbi imanla dolup taşsa dahi, İmam Azam) bu kimse indallah, indennas kafirdir.
Bir kimse el fazı küfrü kasten söylerse ittifakla kafirdir. Bir kimse kendi isteği ile el fazı küfürden bir söz sarf ederse bu sözün küfür olduğuna inanmadığını ya da bilmediğini söylese bütün alimlerce kafirdir.
Zira bilmemek özür değildir. Şayet bir söz söylerken dil sürçmesi neticesinde ağzından küfür ifade eden bir söz çıkarsa kafir olmaz. Fakat bu mahkeme için inandırıcı değildir. (Fetavay-ı Hindiye c.4)
Dinimiz İslama göre tazim ve saygı gösterilmesi lazım olan yine dinimizce mübarek, mukaddes ve değerli bulunan şeylerden birine dinden çıkmaya sebep teşkil eden sözleri reva görüp söylemeye küfür kelimesi (kelime-i küfür) denir (El fazı küfür, Hüseyin Aşık s.21)