ALEMİN EFENDİSİNE MEKTUP
Hamd, yalnızca Alemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur.Salat ve selam O’nun Resulüne ve Habibine olsun.
Gül Peygamberim, seni anlatmaya diller ve gönüller yetersiz kalır. Sana olan sevgimizi, özlemimizi, muhtaçlığımızı anlatmaya sayfalar yetmez. Ama biz; bütün eksikliğimizle, ilimizin döndüğünce durumumuzu sana anlatmaya çalışacağız..
Can Peygamberim, sen hayatın boyunca bize önderlik yaptın. Sen ki Allah’ın korumasında yetim kaldın ve çektiğin bütün acılar bizler içindi. Tanıttın Rabbimizi öğrettin. Sabrı, azmi, çalışkanlığı, güvenilirliği öğrettin. Ama yetmedi Peygamberim. Şanını koruyamıyoruz artık. 1000 sene boyunca hiçbir Alim’in edemediği o mübarek cemalini şimdi son derece saygısızlık ve terbiyesizlikle karikatür olarak yayınlıyorlar. Ve bizde hiçbir şey yapamıyoruz peygamberim. Utanıyorum peygamberim utanıyorum. Nasıl izin verdik. Ahirette nasıl yüzüne bakacağız? Nasıl işte bu benim Peygamberim diyerek sarılıp ağlaya ağlaya öpeceğiz? Nasıl senin safında Allah’ın katına çıkacağız?
Biliyorum peygamberim, senin safında başımın birkaç santim yükseltmem için en azından bazı kimseler gibi sana yapılan hakareti sıradan bir vaka gibi karşılamamam gerekirdi. Bunun karşılığını vermem icab ederdi. Ama olmuyor peygamberim, Tek başıma yapamıyorum.
Dünya batıyor ya Muhammed. Bizde bu girdapta sürüklenip yok oluyoruz, peygamberim. Kurtulmak için adım atmıyor değiliz ancak İslam’ı da yok ediyorlar peygamberim. Ve bu noktada sana nasıl ihtiyaç duyduğumuzu hissediyorum. Çok aradım seni. Çok özledim ve özlüyorum da Peygamberim. Geceleri hasretini ağlayarak örtbas etmekten bıktım. Allah’ım nasip etse de varsam yanına. Dünyayı nurlandırmaya yeten o nur yüzünü görebilsem. Görsem de unutsam tüm acıları, yeter ki sen hiç üzülme, bir kere daha gül ki bir daha aydınlansın Dünya.
Keşke elimden bir şey gelse. Keşke yapılan hakaretlerin cevabını verebilsem. Elimden bir şey gelmiyor ki peygamberim..
KUSURA BAKMA…
2. Mektup
EY ÜMMETİN NURU, SEVGİLİ PEYGAMBERİM,
Sana nasıl hitap edeceğimi bilemiyorum. Çünkü sen, Allah’tan sonra bütün güzel sıfatların sahibisin.
Her zaman bizler için çalıştın, çabaladın. Daha bizi görmeden, tanımadan iyiliğimizi istedin. Şimdi sıra bizlerde! Biz de çalışacağız, çabalayacağız. Allah’ın emirlerini ve canımdan çok sevdiğim peygamberim Hz. Muhammed’in (s.a.v.) davranışlarını yerine getireceğim.
Ey peygamberim, seni öylesine seviyorum ki. Mezarındaki bir parça, bir avuç toprağa kurban olurum. Name name fısıldar sanki bize seni güller. Kırılsın peygamberimize hakaret eden eller. Allah’ın izniyle şefaatine nail olsun, ibadetlerini yerine getirenler.
Dualarımız, ibadetlerimiz hepsi bizi sana ve Allah’a yakınlaştırır peygamberim. Gözyaşlarım sel olup dünyayı kuşatana kadar, senin gül kokun her tarafı sarana kadar, biraz daha sabretsin tüm insanlar…
Ey Peygamberim, isterdim ki bu mektubu sana vereyim, isterdim ki, çık gel şu kapıdan bana de ki, “mektubunu almaya geldim”, isterdim ki, hızla geçip Sırat Köprüsünden senin şefaatine nail olayım. Bir kez düşüme gir ne olur, bana güzelliklerden haber ver. Bir kez rüyama gir de bir güneşim daha olsun, içimi ısıtan…
Keşke bir güzel söz olarak dökülsem dudaklarından…. Kaybetsem hayatımı, senin dudaklarından dökülmenin şerefi ve gururuyla…
Sen ki, barış elçisi… Seni nasıl bombaların yanında çizerler? Seni nasıl çizebilirler? Sen kimseye benzemezsin ki… Ne büyük bir günah bu…
Seni ne kadar çok seviyorum. Nurlu yüzünü görmek istiyorum. Ey Allah’ın elçisi, ümmetin nuru, içimizi ısıtan güneş… Kokunu duymak ne güzel… Şu anda senin kokunu duyuyorum ve “Peygamberim” diyorum. Sana ulaşmak için biraz daha çabalıyorum. Hasta olsam bir gül koklarım ve işte dimdik ayaktayım. Sana koşmanın verdiği dinçlikle…