A
abdirabbih
Guest
Denizlere açılan bendim,
Rüzgarlar arkadaşım.............
Gecesinde yıldızlar konuştuğum,
Gündüzünde Martılar...........
Yıllandım,
Eskidim,
Yıprandım...........
Mavi bulutlar gibi Savruldum,
Bir Başıma Köşelerde şimdi ben.........
Anılar avuntum...........
Yangınlardayım yanıyorum,
Ne sönüyor,
Ne kabuk bağlıyorum......
Düpedüz yanıyor ve Kanıyorum............
Gün bitiyor,
Hafta bitiyor,
Ay bitiyor..........
Ben Bitiyorum,
Okyanusun Maviliklerinde Kayboluyorum,
Gözlerim birşeyler arıyor,
Bakıyorum,
Bulamıyorum.......
Payıma,
Damardan,
En acı yerinden 2 damla yaş düşüyor.......
Ağlıyorum,
Umutlarıma.........
Acı tebessüm Öylede güzel yakışıyor yüzüme,
Film şeridi gibi önümden geçiyor yıllar......
Okyonuslarda bir kayıkcı teknesi ben,
O Esen Deli Rüzgarlara sevdalı ben,
Martıların Aşığı.........
Şimdi Bilinmez Kumsalarda,
Bedenini yiyen Tum tanelerine hapis ben,
Onları Hakeden sen........
Hayat Sen ne acımasızsın..............
Hiçlikten,
Sadece Et Parçası olarak geldiğin,
Ve
Toprağa,
Sadece Bir Bez Parçası ile gideceğin zaman dilimi içersindeki yaşamın adıdır Hayat...........
Acımasız olan, İsimlendiren değildir.......
İsimlendirileni yaşam namına yaşayan ve Şekillendirendir.......
İnsan Denen Mahluk ne Oldum Sevdasında oldukca,
Olacağı kaçınılmazdır........
Kum tanecikleri içinde acı Çekmemek için,
Okyonuslarda tevazu ile yol almayı bilmek Gerek.........
Hayat içersinde Kaybolup, Sen ne acımasızsın dememek için,
Bu Yaşam Okyonusunda gittiğin yolları iyi bilmek Gerek...
Değilmi,
KAYIKCI TEKNESİ................
buluntucum