Bir hayat var yaşanılan her dem farklı yönlere savurur duygularımızı,an gelir yüreğimiz dolup taşar bir çağlayan gibi içimiz içimize sığmaz olur,an gelir fıtınalardan ,deli dalgalardan uzak bir koy gibi durgunlaşırız.Gün olur sınırsız bir liman olur gönlümüz ve fırtınaya kapılmış gemiler misali sığınacak bir yer arayan dostlara açarız bağrımızı.Dertleri ile hemhal oluruz,kendi sıkıntılarımız aklımıza bile gelmez öncelik her daim gönül limanımıza sığınanların olur..varsa elden gelen can fedayane yaparız bazanda naçar kalır sadece dinlemekle kalırız mecburen lakn gönüllerimiz ağlar..
Ağlamak ağlamak ağlamak ama hangi ağlamak?Önce gönüller ağlar,yürekler ağlar ve bu yürek ağlayışı çoğu zaman gözlerden akan yaşlara karışır.Kaybolur gideriz duygu deryasında..Veee Rabbimize dahada bir içten yöneliriz .Sereriz seccademizi gönül dergahımıza ve yüzümüze kapanmayan tek kapıya yöneliriz.
Birde ağlamak var ki timsah göz yaşları derler,yürekte zerre kadar dugudan mahrum sırf ağladı desinler diye ağlamak ne iğrenç değilmi?Bilmezmi ki o kişi Rabbimiz c.c biliyor kalptekini...!
Yıllar geçmiş ardımıza dönüp baktığımızda birkaç dönüm noktasıdır,yaşanan özel anlardır,acı anlardır,veya ilklerdir hatırlanan.................... ..........................!
Her yaşanan gönlümüzde bir iz bırakır ve bu izler çizgiler olarak yüz hatlarımızda belirir .Aynaya baktığımız zaman şu çizgi şurdan kalma şu acıdan ,şu üzüntüden kalma deriz.Gün olur aynalara küseriz....
Sevgi !Nedir sevgi ? Hayata anlamını veren duygudur sevgi,insan olmanın,insan kalabilmenin adıdır sevgi,bazan bir serçenin kanat çırpışında,bir kelebeğin kısacık ömründe,bir yetimin saçını okşamakta,bir insana zor zamanda el verebilmenin adıdır sevgi ve ona el uzatıp yardımına koşarken çektiğin sıkıntıları yansıtmamaktır karşındakine sadece sadece ulaşabilmektir sevgi.. ve hüzün dünyevi kazanç için kozalarından çıkmadan ipek elde etmek için canlı canlı kaynar suya atılan ipek böceklerinin kanatlarındadır hüzün,bir yetim kimsesizin umutsuz bakışlarındadır hüzün,beklemektedir hüzün ve beklediğin kişilerin aramamasındadır hüzün,hüzün yanlızlıktadır ve içindeki duyguları paylaşamamaktadır ve yine Rabbine yönelmektir yani
kapanmayan tek kapıya...
Ağlamak ağlamak ağlamak ama hangi ağlamak?Önce gönüller ağlar,yürekler ağlar ve bu yürek ağlayışı çoğu zaman gözlerden akan yaşlara karışır.Kaybolur gideriz duygu deryasında..Veee Rabbimize dahada bir içten yöneliriz .Sereriz seccademizi gönül dergahımıza ve yüzümüze kapanmayan tek kapıya yöneliriz.
Birde ağlamak var ki timsah göz yaşları derler,yürekte zerre kadar dugudan mahrum sırf ağladı desinler diye ağlamak ne iğrenç değilmi?Bilmezmi ki o kişi Rabbimiz c.c biliyor kalptekini...!
Yıllar geçmiş ardımıza dönüp baktığımızda birkaç dönüm noktasıdır,yaşanan özel anlardır,acı anlardır,veya ilklerdir hatırlanan.................... ..........................!
Her yaşanan gönlümüzde bir iz bırakır ve bu izler çizgiler olarak yüz hatlarımızda belirir .Aynaya baktığımız zaman şu çizgi şurdan kalma şu acıdan ,şu üzüntüden kalma deriz.Gün olur aynalara küseriz....
Sevgi !Nedir sevgi ? Hayata anlamını veren duygudur sevgi,insan olmanın,insan kalabilmenin adıdır sevgi,bazan bir serçenin kanat çırpışında,bir kelebeğin kısacık ömründe,bir yetimin saçını okşamakta,bir insana zor zamanda el verebilmenin adıdır sevgi ve ona el uzatıp yardımına koşarken çektiğin sıkıntıları yansıtmamaktır karşındakine sadece sadece ulaşabilmektir sevgi.. ve hüzün dünyevi kazanç için kozalarından çıkmadan ipek elde etmek için canlı canlı kaynar suya atılan ipek böceklerinin kanatlarındadır hüzün,bir yetim kimsesizin umutsuz bakışlarındadır hüzün,beklemektedir hüzün ve beklediğin kişilerin aramamasındadır hüzün,hüzün yanlızlıktadır ve içindeki duyguları paylaşamamaktadır ve yine Rabbine yönelmektir yani
kapanmayan tek kapıya...