Kaçamak yaşıyoruz.Herşeyden ,bazen kendimizden bile kaçıyoruz.Duygularımızı
paylaşmak nedense zor geliyor bize.Kendimiz bile yaşayamıyoruz ki...Hep içimize
atıyoruz sevgileri,hüzünleri,mutlulukları. Bağırıp çağırıp hani derler ya
''bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi'' ağlayamıyoruz bile.
Utanıyoruz...Kızgınlıklarımızı hep içimize atıyoruz. Aslında kendimize
kızıyoruz. Karşımızdakinin hiç suçu yok ''sadece o O'nun düşüncesi''
diyemiyoruz.Gördüğümüz her iyilik ve kötülüğün bizden kaynaklandığını
anlayamıyoruz.Volkanlar patlıyor içimizde söndüremiyor gözyaşlarımızı içimize
akıtıyoruz.
Görmüyoruz...kör değiliz sadece bakıyoruz.Çevremizdekileri sadece hareket eden
birer obje olarak değerlendiriyoruz.Doğan güneşin sıcaklığını ,rüzgarın
getirdiği okşamayı,kuş sesindeki canlılığı ve hayatı hep kaçırıyoruz.Ruhumuzu bi
yerlerde bıraktık ,bulamıyoruz...Çok hızlı gidiyor,dinlenemiyoruz.Herkes ama
herkes, herşey üstümüze üstümüze geliyor...Korkup kaçıyoruz.
Sevemiyoruz...Sevgilerimizin bile sebebi çıkar ilişkisine dayalı.Hep bir şeyler
bekliyoruz karşımızdakinden .Peki... Ne veriyoruz..?.Arkadaşlığı bile
beceremiyoruz.Bazan bir merhaba demek bile zor geliyor.''O bana dün selam
vermemişti ben neden vereyim'' bile diyebiliyoruz.Aslında kendimizle
inatlaşyoruz.Egomuz daima üstün geliyor.Sebebini bilmiyoruz.
Düşünmüyoruz.geleceğimizi,geçmişimizi içinde bulunduğumuz anı bile
düşünmüyoruz.Hep gel geç ilişkilerde gözümüz.Hep başkası olmakta...Kendi
benliğimizi kaybettik.Tanımıyoruz içimizdeki beni.Ne istediğimizi ne
beklediğimizi bile bilmiyoruz.Kendimizden bile kaçıyoruz. Yüzleşemiyoruz
kendimizle...Eleştiride dozu kaçırmaktan korkmuyoruz ama kendimize yöneltilen
eleştirileri saldırı olarak algılıyoruz.Hayatın tüm yanlışları hep bizim
dışımızda...
Bir tebessümü bile çok görüyoruz karşımızdakine.Bilmiyoruz, aslında o çok
gördüğümüz tebessümün kendimize verdiğimiz en değerli hazine olduğunu...
Hayatta herşey size bağlı.Sen istersen dünya daha güzel.Sensin tüm güzellikleri
yansıtan. Diğer olan biten herşey sadece araç.Yani sen varsan herşey var.Kendini
tanımaktan geçiyor herşey.Bir tebessümle başlıyor güzellikler.Sabah yataktan
kalktığında aynada kendine tebessüm et ve Günaydın dileklerini ilet
kendine...Gözlerini kapat hayatın seslerini dinle.Yeni bir gün,her yeni gün
seninle birlikte var.Ruhun bir yerlerde seni bekliyor.Bul Onu. Hisset tüm
hissettiklerini.Bak nasıl değişecek hayat...
paylaşmak nedense zor geliyor bize.Kendimiz bile yaşayamıyoruz ki...Hep içimize
atıyoruz sevgileri,hüzünleri,mutlulukları. Bağırıp çağırıp hani derler ya
''bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi'' ağlayamıyoruz bile.
Utanıyoruz...Kızgınlıklarımızı hep içimize atıyoruz. Aslında kendimize
kızıyoruz. Karşımızdakinin hiç suçu yok ''sadece o O'nun düşüncesi''
diyemiyoruz.Gördüğümüz her iyilik ve kötülüğün bizden kaynaklandığını
anlayamıyoruz.Volkanlar patlıyor içimizde söndüremiyor gözyaşlarımızı içimize
akıtıyoruz.
Görmüyoruz...kör değiliz sadece bakıyoruz.Çevremizdekileri sadece hareket eden
birer obje olarak değerlendiriyoruz.Doğan güneşin sıcaklığını ,rüzgarın
getirdiği okşamayı,kuş sesindeki canlılığı ve hayatı hep kaçırıyoruz.Ruhumuzu bi
yerlerde bıraktık ,bulamıyoruz...Çok hızlı gidiyor,dinlenemiyoruz.Herkes ama
herkes, herşey üstümüze üstümüze geliyor...Korkup kaçıyoruz.
Sevemiyoruz...Sevgilerimizin bile sebebi çıkar ilişkisine dayalı.Hep bir şeyler
bekliyoruz karşımızdakinden .Peki... Ne veriyoruz..?.Arkadaşlığı bile
beceremiyoruz.Bazan bir merhaba demek bile zor geliyor.''O bana dün selam
vermemişti ben neden vereyim'' bile diyebiliyoruz.Aslında kendimizle
inatlaşyoruz.Egomuz daima üstün geliyor.Sebebini bilmiyoruz.
Düşünmüyoruz.geleceğimizi,geçmişimizi içinde bulunduğumuz anı bile
düşünmüyoruz.Hep gel geç ilişkilerde gözümüz.Hep başkası olmakta...Kendi
benliğimizi kaybettik.Tanımıyoruz içimizdeki beni.Ne istediğimizi ne
beklediğimizi bile bilmiyoruz.Kendimizden bile kaçıyoruz. Yüzleşemiyoruz
kendimizle...Eleştiride dozu kaçırmaktan korkmuyoruz ama kendimize yöneltilen
eleştirileri saldırı olarak algılıyoruz.Hayatın tüm yanlışları hep bizim
dışımızda...
Bir tebessümü bile çok görüyoruz karşımızdakine.Bilmiyoruz, aslında o çok
gördüğümüz tebessümün kendimize verdiğimiz en değerli hazine olduğunu...
Hayatta herşey size bağlı.Sen istersen dünya daha güzel.Sensin tüm güzellikleri
yansıtan. Diğer olan biten herşey sadece araç.Yani sen varsan herşey var.Kendini
tanımaktan geçiyor herşey.Bir tebessümle başlıyor güzellikler.Sabah yataktan
kalktığında aynada kendine tebessüm et ve Günaydın dileklerini ilet
kendine...Gözlerini kapat hayatın seslerini dinle.Yeni bir gün,her yeni gün
seninle birlikte var.Ruhun bir yerlerde seni bekliyor.Bul Onu. Hisset tüm
hissettiklerini.Bak nasıl değişecek hayat...