A
abdirabbih
Guest
hüzün şehri ŞAM"dan geliyorum.
sevgiler diyarından gözyaşımla dönüyorum.
gözyaşı dökmeyenin kaleminden mürekkep akmaz. dertli olmayandan dertli kelimeler kaçar. o arar, o sorar ama emin ol ey can, bulamaz. sanırsın hüzün kelimeleri kaf dağında, hüzün kelimeleri kayıp.... anahtarı bir kuşun kanadında, anahtarı bir anka... o anka ki külünde yok olmuş...
gezide bi hasret vardı. gözyaşı dökmek ağlamak isteyen gitmeli oralara. gözyaşı diyarı, şam şehri: HÜZÜN....
şamda halit bin velid var. zaman duruyor bu yiğidin yanıbaşında. Ölmeden önce ki hali geliyor gözlerinizin önüne. meydanlarda şehit olamadım da yatakta ölüyorum diye ağlayan yiğidin gözyaşı dökülüyor avuçlarınıza. türbesinde bizansın sasaninin ve daha nicelerinin önündeki günlerine, geçin HALİDİN günleri diyorsunuz. ve geçiyor bir bir...
bilalin ezanını duyarsın ey can,şam'da... zira bilal orda medfun, bilal burda mahzun. uzak zira sevgili diyarından. çok uzak medine ezanından. sonra bilale ağlarsın. kırık dökük bir evde.. tıpkı ilk dönemdeki gibi yokluk içinde.... ona da ağlarsın. biz geldik ya bilal bize de ezan okur musun dersin, ses gelmez hüzün sarar seni. bize kırgın mısın ey nebiler nebisinin müezzini? dönersin bir ses yok, bir seda yok hasret gırtlakta ey can.
Mutenin kartalı cafer-i tayar..... eşini ve çocuklarını görürsün ve başlarsın hıçkırığa. cafer yok aralarında, çocuklar yetim, çocuklar kimsesiz. cafer mute'de şehit....efendimizin caferin çocuğunu toz toprak içinde görünce hıçkırığı gelir gözleriniz önüne, niye ağlıyorsun ey nebi deyince ashap, nebiler nebisinin , bu sevgilinin sevgiliye gözyaşıdır, ifadesini duyarsınız. caferin çocukları toprak altında ve cafer şehit...
kerbala şehitlerine gidersin ve hüseynnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn biz geldik kaldır başını dersin ama hüseyn başsız hüsyn şehit, hüsyn on altı şehidiyle yanyana...canım hüsyn, efendiler efendisinin biricik torunu hüsyn....
gün biter zaman geçer, iki gün ne de çabuk geçti dersin eycan. ve... şam şehri hüznünle kal ben dönüyorum.... selahaddin-i eyyubiden halid bin velidden bilal- habeşiden ümmü seleme ve zeynep validelerimizden izin alarak dönüyorum.. halidin türbesinin başında durur, efendim izin var mı gitmeye dersin...meğer sizi ne kadar özlemişim.. gidersem izin var mı... her bir kaç adımda geriye dönüp bakarsın.. bana el eder mi diye... sonra günahların gelir önüne ve kendi kendine sultanlar sultan gönülleri uğurlar.... kalbin dersin kendi kendine.. kalbin kir pas içinde.... ama sanki bir hüzün hissedersin içten içe.. sanki onlarda istemiyor ayrılığı.... kırılmayın ne olur... söz yine gelecezzzzzz...
alıntıdır............
sevgiler diyarından gözyaşımla dönüyorum.
gözyaşı dökmeyenin kaleminden mürekkep akmaz. dertli olmayandan dertli kelimeler kaçar. o arar, o sorar ama emin ol ey can, bulamaz. sanırsın hüzün kelimeleri kaf dağında, hüzün kelimeleri kayıp.... anahtarı bir kuşun kanadında, anahtarı bir anka... o anka ki külünde yok olmuş...
gezide bi hasret vardı. gözyaşı dökmek ağlamak isteyen gitmeli oralara. gözyaşı diyarı, şam şehri: HÜZÜN....
şamda halit bin velid var. zaman duruyor bu yiğidin yanıbaşında. Ölmeden önce ki hali geliyor gözlerinizin önüne. meydanlarda şehit olamadım da yatakta ölüyorum diye ağlayan yiğidin gözyaşı dökülüyor avuçlarınıza. türbesinde bizansın sasaninin ve daha nicelerinin önündeki günlerine, geçin HALİDİN günleri diyorsunuz. ve geçiyor bir bir...
bilalin ezanını duyarsın ey can,şam'da... zira bilal orda medfun, bilal burda mahzun. uzak zira sevgili diyarından. çok uzak medine ezanından. sonra bilale ağlarsın. kırık dökük bir evde.. tıpkı ilk dönemdeki gibi yokluk içinde.... ona da ağlarsın. biz geldik ya bilal bize de ezan okur musun dersin, ses gelmez hüzün sarar seni. bize kırgın mısın ey nebiler nebisinin müezzini? dönersin bir ses yok, bir seda yok hasret gırtlakta ey can.
Mutenin kartalı cafer-i tayar..... eşini ve çocuklarını görürsün ve başlarsın hıçkırığa. cafer yok aralarında, çocuklar yetim, çocuklar kimsesiz. cafer mute'de şehit....efendimizin caferin çocuğunu toz toprak içinde görünce hıçkırığı gelir gözleriniz önüne, niye ağlıyorsun ey nebi deyince ashap, nebiler nebisinin , bu sevgilinin sevgiliye gözyaşıdır, ifadesini duyarsınız. caferin çocukları toprak altında ve cafer şehit...
kerbala şehitlerine gidersin ve hüseynnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn biz geldik kaldır başını dersin ama hüseyn başsız hüsyn şehit, hüsyn on altı şehidiyle yanyana...canım hüsyn, efendiler efendisinin biricik torunu hüsyn....
gün biter zaman geçer, iki gün ne de çabuk geçti dersin eycan. ve... şam şehri hüznünle kal ben dönüyorum.... selahaddin-i eyyubiden halid bin velidden bilal- habeşiden ümmü seleme ve zeynep validelerimizden izin alarak dönüyorum.. halidin türbesinin başında durur, efendim izin var mı gitmeye dersin...meğer sizi ne kadar özlemişim.. gidersem izin var mı... her bir kaç adımda geriye dönüp bakarsın.. bana el eder mi diye... sonra günahların gelir önüne ve kendi kendine sultanlar sultan gönülleri uğurlar.... kalbin dersin kendi kendine.. kalbin kir pas içinde.... ama sanki bir hüzün hissedersin içten içe.. sanki onlarda istemiyor ayrılığı.... kırılmayın ne olur... söz yine gelecezzzzzz...
alıntıdır............