Neler yeni
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark

Hep çocuk Kaldi Bir Yanim...............

  • Konbuyu başlatan hüma-gül
  • Başlangıç tarihi
H

hüma-gül

Guest
Çocukluğum küçük emrahın
Acılı şarkılarını filmlerinde dinlemekle geçti
Papatyaların çok yapraklılarını toplardım
Senin beni sevebildiğini kanıtlamak için
O gün bu gündür hala içimde
Bir yanım çocuk kaldı..

Kağıttan uçaklar yaparak
Boeing 747'lere taş çıkartırdım
Astronot olurdum hep rüyalarımda
Ama bir türlü ulaşamazdım aya
Bir gün hayat olmadığını öğrendiğimde ayda
Vazgeçtim astronot olmaktan içim burkularak
Adam gibi meslekler seçmeliydim
Örneğin öğretmenlik gibi
Ve bu hayal ilk okulu bitirmeme yetti
Ama Hep Çocuk Kaldı bir yanım....

Yıllar geçti ve ben
Yüzümde tomurcuklanmaya başlayan
Kırmızı başlıklı sivilcelere inat
Büyüyordum gelecekten habersizce
Ortaokula başladığımda
Fen bilgisinin şifreli formüllerine
Bir türlü alışamayan aklım
Lise bölümündeki abilerimin,ablalarımın
Edebiyat defterlerine doğru
Kaçamaklar yapıyordu
Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin
Kerem ile Aslı ve daha bir çokları.....

Mecnun oldum bir süre
Zaman geçtikçe uğrunda çöllere düşecek
Leylalar olmadığını gördüm
Bir süre ferhat olmaya karar verdim
Ama uğruna dağı delecek Şirinler de yoktu
Daha doğrusu dağları delecek
Gücüm yoktu o zamanlar
Ama Hep Çocuk Kaldı Bir Yanım........

Bir kaç kötü alışkanlığı kar bilerek
Bitirmeyi başardığım ortaokul sonunda
Nihayet Liseye başlamıştım
Koltuk altında ders kitapları yerine
Saklamadan taşıdığım Çalıkuşu, Kızılcık Dalları
Ve Daha aşk, sevgi, edebiyat kokan bir çok kitapları
İnadına Fizik dersinin o soğuk geçen saatlerine inat
Arka sırada oturan Ali ile yer değiştirerek
Okumaya çalışırdım. Edisonun elektriğe
Suyun kaldırma kuvvetine, yerçekimine karşı
Aşkın değişik çekimlerini zamanlardım fiillerde
Ama Hep Çocuk Kaldı Bir Yanım........

Yaz taillerinde çam kokani deniz kokan
Kısacası insan kokan
Çam pürçüklü yollarında çocukluğumu tükettiğim
Ve Yıllar sonra aşık olacağım köye giderdim
Daha burunlarını silmeyi bilmeyen çocuklar
Çeviriverirlerdi etrafımı bağrışarak
Ben adamlık taslardım güya
Her ne kadar okey oynamasını bilmesemde
Saatlerce dumanlar içinde boğulma ihtimalini
Göze alarak kahvede otururdum.
Ama içimde hep koşup top, çelik çomak, oynamak vardı
Yani Hep Çocuk Kalmıştı Bir Yanım


İlkokulda iken rüyalarımı süsleyen
Öğretmenlik hayali, lise biterken beni
Artık ilgilendirmiyordu
Galiba aşık olmuştum, yani bir bakıma büyümüştüm
Eskiden köye gitmek zor gelirken
Şimdi şehre dönmek zor geliyordu
Ve bir sonbahardı bağladım umutlarımı
Bir başkasına vermemecesine
Ama Hep Çocuk Kaldı Bir Yanım

Üniversite benim için artık uzaktaydı
Yani sağ-sol kavgaları yani terör olayları
Yani öğrenci hakları
Çatışmalar, atışmalar, günibirlik kavgalar
Üniversite hayatını uzaklaştırmıştı benden
Çünkü Hep Çocuk Kaldı Bir Yanım

Lisenin bitmesiyle ayrılıklar da başlamıştı
Hocalarım yoktu, arkadaşlarım yoktu
Matematik, Fizik Kimya Psikoloji yoktu
Ama Edebiyat hep vardı benim için
Çünkü edebiyat şiirden çok nesirden çok
Edepli olma sanatıydı yani medeni olma sanatı
Şimdi yalnızca hayat vardı kalan ömrümde
Belki öğretmenlerimle kavga edemiyeceğim
Belki arkadaşlarımın defterlerine
Gizlice aşk şiirleri yazamayacaktım
Çünkü hayat vardı önümde bütün heybetiyle
Belki okul tiyatrolarında rol alamayacaktım
Ama Hep Çocuk Kaldı Bir Yanım

ALINTI
 

mhmt

New member
Katılım
7 Kas 2006
Mesajlar
2,965
Tepkime puanı
715
Puanları
0
sağolunz.güzelmiş okurken aklma ibrahim sadirniin bi şiiri geldi.. inşallah bulursam onuda aktaım burya..
selametle..
 

mhmt

New member
Katılım
7 Kas 2006
Mesajlar
2,965
Tepkime puanı
715
Puanları
0
MASAL
Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum
Sonra büyüdüm
Bombaların ve bankaların dağlardan ve ırmaklardan
Daha fazla olduğunu gördüm
Bahçıvanlar generallerden
Menekşeler mermilerden daha azdı
Yenilmişti dünya yenilmişti

Duanın özgürleştiren rüzgarı çekilmişti yüzlerden
İnsanlar doğa değil yönetmelik kokuyordu
Nükleer artıklar ve çok uluslu yalanlarda
Kirlenmişti yüzümüz

Teknolojinin o yok edici
O gri gölgesi düşmüştü yüzlere
Yenilmişti yüzümüz
Ve görüntü aynıydı bütün aynalarda

Herşey çok açıktı
Herkes kimsesiz
Herkes birşeyin yoksuluydu
Hepimiz aynı anda yenilmiştik
Ve şarkılarımız kederliydi

Yanlış bir zamanda mı yaşıyordum
Çekip gitsemi idim
Hayır ne yanlış bir zamanda yaşıyordum
Ne de çekip gidecek bir yer vardı
Heryer aynıydı kaldım
Sürekli çağıran ve ayırım yapmayan toprak
Nasıl olsa birgün beni de çağıracaktı

Masal dünyanın bittiği yerde başlar
Biliyorum klasik zamanlarda değiliz artık
Ve masallar böyle anlatılmaz
Biliyorum ben hiç masal yazmazdım
Dünya sisteminin hepimize anlattığı masal
Kötü olmasa bu kadar

Biliyorum bir karınca türküsünden
Daha hafif olacak sesim
Biliyorum insanların birbirlerine olan
Yabancılığı büyüyecek dünya küçüldükçe
Biliyorum telefonlar oldukça
İnsanlar biribirini hiç görmeyecek
Biliyorum bir birimizi görmeden öleceğiz

Her şey için tek şey biliyorum
Allah'ın gülleri yakamızı bırakmasın

Metin : M.İdris ZENGİN Şiir Düzenleme : İbrahim SADRİ
 
H

hüma-gül

Guest
**Keşke hep çocuk kalsaydım... **
AYAKKABI NUMARAM YİRMİ BEŞ OLSAYDI

Keşke hep çocuk kalsaydım... Herkes büyümeyi
isterken ve sürekli
değiştirirken yüzündeki saflık maskesini, ben büyümeyi
unutsaydım,
yüzümde
hep çocukluk maskesi takılı kalsaydı...

Dinlediğim her masalın ardından hayatın toz
pembeliğinde
boğulsaydım ve
inansaydım gerçekten kurdun karnının kesildiğinde
babaannenin
çıkacağına,
parmak çocuklara, öpüldüğü zaman prens olan
kurbağalara...

Keşke gerçeklerle hiç tanışmasaydım. Aklım bütün
sorulara cevap
aramasaydı, mantık denen o asabi çehreyle hiç
karşılaşmasaydım.

Büyük yaramazlıklar yapıp küçük cezalar alsaydım.
Elma
yanaklarım, badem

gözlerim olsaydı, herkes bana hizmet etseydi, bana
ninni
söyleselerdi, beni
güldürüp eğlendirselerdi...

Yüzümde hiç eksilmeyen kocaman gülücükler olsaydı,
anlattıklarımı
herkes

zor anlasaydı, beni taklit etselerdi ve herkes benimle
beraber çocuk
olsaydı. Ayakkabı numaram yirmi beşi
geçmeseydi...Ellerim minicik,
ayaklarım

küçücük, fakat hayallerim kocaman olsaydı.

Ölüm nedir bilmeseydim, acı nedir tatmasaydım,
öfke nedir
görmeseydim,
yalan nedir duymasaydım, kalbim hiç kırılmasaydı veya
bunları hiç
anlamasaydım. Keşke hep çocuk kalsaydım.

Avcuma denizi doldurabilseydim, kuşlar gibi
özgürce uçabilseydim,
hayallerle yaşasaydım, masallarda dolaşsaydım, baş
parmağımı diğerine
değdirip birdenbire tekrar çocuk olsaydım
 
H

hüma-gül

Guest
Keske Sütümü Içmeseydim...

Yıldızların daha parlak

güneşin daha sıcak ,

yeşilin daha yeşil,

insanların daha mutlu olduğu

yada olduğunu sandığım o günlere dönmek istiyorum.

Kaybettiğim her şeyi istiyorum.

Benden alınan daha doğrusu çalınan

bana ait her şeyi istiyorum.

Yaşlanıyorum.Yüzümdeki çizgiler artıyor.

Artık gülmediğim zamanlarda bile onları görebiliyorum.

O yerinde duramayan saçlarım,

kısaldıkları günden beri daha bir sakin görünüyor.

Güzel ellerim biraz sinirlenince tir tir titriyor.

Gözlerimdeki o pırıltı yok.İçimdeki o kıpırtı…

Yaşama sevincim nereye gitti.

Kim aldı onu benden??

Yıllar mı aldı? Yoksa göz yaşlarımla mı aktı?

Gözlerimden yaşlar akıtan her yeri çınlatan

kahkahalarıma ne oldu?

Ya bana sürekli ne kadar güzel olduğumu söyleyen o insanlar,

o insanlar nereye gitti?

Ne zamandır yalnızım ben ?

Kim beni bu kadar yalnız bıraktı?

Omuzlarımda taşıdığım bunca yükü

ne zaman kim koydu oraya?

Bunca yükün altına ne zaman girdiğimi

ne zamandır taşıdığımı bile bilmiyorum.

Bildiğim tek şey omuzlarım bacaklarım bedenim yüreğim acıyor.

Dün oturduğum bu sıralara şimdi

başka çocuklar oturmuş.

Bana öğretmenim diyen bu çocuklar da nereden çıktı.?

Arkadaşlarım öğretmenlerim nerede?

“Sütünü içmezsen büyüyemezsin”diyen annemin sesi

kulaklarımda çınlıyor.

Yıllar geçmiş ben büyümüşüm.

Keşke sütümü içmeseydim.

Büyümeseydim hiç.

Hep çocuk kalsaydım.

Akşamları babamın yolunu bekleyip

gelir gelmez gelir gelmez kucağına atlasaydım.

Cebinden çıkardığı kırmızı horoz şekerini

sevinçle alıp yalarken yine dünyanın en mutlu kızı olsaydım.

Geceleri yatağıma yatar yatmaz uyusaydım

Beni yoran üzen kaygılandıran hiçbir şey olmasaydı.

Bedenimde yılların değil,

oynadığım oyunların izlerini taşısaydım.

Kafamda yarın mahallede oynayacağım oyun dışında

hiçbir kaygım olmasaydı.

Keşke sütümü içmeseydim de büyümeseydim.

Yokluğu bilmeseydim.

İhaneti görmeseydim.Hep çocuk kalsaydım da

hep mutlu olsaydım.

Hayatın debdebesinden

koşturmasından,nankör insanlardan

iki yüzlülerden yalandan, dolandan,

çıkarcılıktan hayat kavgasından bıktım.

KEŞKE SÜTÜMÜ İÇMESEYDİM…

Songül KÜRŞAT
 

sene

New member
Katılım
1 Ara 2006
Mesajlar
33
Tepkime puanı
0
Puanları
0
Yaş
37
Rabbim razı olsun kardeşim....
 
Üst Alt