gönül dostları...

Gönül Güzeli

Bahar yeşilinde, kar beyazında,

Alda sevdim seni gönül güzeli.

Yâre can sunarken aşk ayazında,

Gülde sevdim seni gönül güzeli.

Dağ başında elvan çiçek gezerken,

Şehre inip yürek yürek gezerken,

Kovanından âb-ı hayat sızarken,

Balda sevdim seni gönül güzeli.

Söz ırmağı dudağından akardı,

Her damladan inci mercan çıkardı,

Nefesin gülistan, sesin bahardı,

Dilde sevdim seni gönül güzeli.

Vefâ dağlarında bir alp erendin,

Şehri şâd eyleyen Âhi Evren’din,

Sevgi bahçesinde yediverendin,

Dalda sevdim seni gönül güzeli.

Yürek saflığında bir Türkmen halı,

Hoşgörü nakışlı muhabbet şalı,

Mevlâna misali, Yunus edâlı

Hâlde sevdim seni gönül güzeli.

Bestami Yazgan -Altınoluk-

bakışında sevdim seni
en çokta hırçın dalgalara hükmeden yanlarında
kış ayazında gönül muhabbetini sevdim
umusamaz tavırlarında ki gizi
rahatlığında perişanlığını sevdim bir de
insanlığını kuşkuluğunu sevdim ben
yalnızlara ortak oluşunu
yandığiımda söndürenc yanlarını
ellerini sevdim bir de
yoksula her uzatışında
seni sevdim öylesine
sesini sevdim ağlarken
inleyen namelerini
adımlarını sevdim
her gelişinde
gidişlerini sevdim bir de
gelmeye hazır bildiğim
ruhumu sarmanı sevdim
en çok hale gözlerinde
inadına benliğimde olmanı sevdim
sessiz sedasız
çılgın poyrazları yoruşunu
ben seni sevdim
ağlarken bulutlar
tututşurken yapğmurlar
sen konuşurken susan şehri sevdim
seni çok sevdim
bir yürek susarken