geceler..

Yalnız kaldığında insan dertleriyle, bırakılmışsa kul gam ve kederiyle, gecenin koynuna sığınınca, boynuna sarılınca karanlığın, şad olur işte o dem... Hüzünler başka bir hâle bürünür artık; sürura dönüşür. Bir başka aşk olur artık, seher aşkı... Karallığın aydınlığa terfi etmesini müşahade etme heyecanı oluverir artık... Ateşlerin gül olması demi gelince,o güllerin kokusundan hisse almak saadeti yaşanır...

Bir derdini taşımadan, başka bir yaratılmışa şikayet etmeden, geceye saklasa; o çözümsüz sandığı sıkıntısını, Rabbine ulaştırsa hemencecik, görecek ki aydınlıkmış esasında karanlıklar...

Dertler dermanmış...
Allaha yaklaştırmakmış.
Geceleri uyumak değil, Allah'ı anmakmış...
Zahirde cefa olanın esasında sefa olduğunu idrak edince insan, bir aşka dönüştürecek seheri...

Sırları gecelerde bilen ve arayan seher âşıklarının gündüzleri de gecenin aksidir. bu yüzden hayatları hep gece aydınlığında geçer onların. Her saatleri gecedir, gecenin tezahürü bir berekettedir.
-İbrahim Rabbini gece keşfetti.
-Yusuf Züleyha imtihanını gece kazandı, zindanı gece ama gecesi aydınlıktı.
-Yunus'un balığı geceydi ama gecesinin ardı ışık oldu.
-Eyyüb uyumadı; maraza sebebi oldu, geceleri gündüz.
SENİN DE VAR ELBET BİR SEBEBİN, BİR GECEN...

Beyazıd-ı Bestami: Geceler de gündüzler kadar aydınlık olmadıkça, hiçbir sır kalbe inmez...