EYNE TEZHEBÛN?
Ey Müslümanlar!
Ey ümmet-i Muhammed!
Ey ilâhiyatçılar!
Ey yöneticiler!
Ey gençlik!
Ey ahalî!
Eyne Tezhebûn - Nereye gidiyorsunuz?
Önümüzü görüyor muyuz?
Güzergâhımızı biliyor muyuz?
Bu yolun sonu nereye varır farkında mıyız?
Aklımızı başımıza alalım, kendimize gelelim, gafleti bırakalım.
Görmüyorsak, görene,
İşitmiyorsak, işitene,
Bilmiyorsak, bilene bir soralım, soralım da nasıl uçurumun kenarına geldiğimizi, bu gidişâta son vermezsek, nasıl helâk olacağımızı görüp, öğrenelim.
Tarih boyunca niceleri, Allah’ı inkar ettiler, peygamberleri inkar ettiler, paraya pula, nefislerine, dünyaya, putlara tapındılar. Hani onlar nerede? Akıbetleri çok feci oldu. Allah’ın lânetine uğradılar, peygamberlerin, salihlerin lânetine uğradılar da helâk olup gittiler.
Bu yolun sonu uçurum.
Bu gidişâtın sonu felâket,
Bu yaşantının âkıbeti azap ve âteş.
Vakit geç olmadan, ne zaman, nerede ve nasıl geleceğini bilmediğimiz ölüm gelip çatmadan;
Yaptıklarımızdan tevbe edelim,
Rabbimize yönelelim.
Kötülerle, kötülüklerle mücadele edelim.
İslam’ı tebliğ edelim.
Emr-i bil ma’ruf nehyi anil münker yapalım.
İslam kardeşliğini yeniden dorukta yaşayalım.
İslam’a, İslam’ın hakîkatlerine sarılalım,
Bütün batıl yolları terk edelim.
Hakka, Yaratan’a teslim olup, kurtulalım.
Şeytanın adımları ardından gitmeyelim
"Ey iman edenler! Şeytanın adımlarını tâkip etmeyin. Kim şeytanın adımları ardınca giderse, bilsin ki, şeytan fuhşiyyatı ve kötülüğü emreder. Eğer Allah’ın lütuf ve merhameti olmasaydı, içinizden hiçbir kimse temize çıkamazdı. Fakat Allah dilediğini arındırır. Allah işitir ve bilir." (Nur-21)
Evet. Allah Teâlâ bizi uyarıyor, şeytanın adımları ardınca gitmememizi emrediyor. Çünkü şeytan, kötülükleri emreder. Ona uyan kötülük yapar. Kötü olur. Şeytanın emrine girer, şeytanın askeri olur. Artık o, insan kılığında bir şeytan olup çıkar.
İşte çağımızın dinsizliklerinden bir dinsizlik, satanistlik yani şeytana tapıcılık, kâfirlik. Gençlerimiz arasında sinsi sinsi yayılmakta.
Onun için:
Ey analar, babalar!
Ey eğitimciler!
Ey yöneticiler!
Eyne tezhebûn! diye feryat ediyoruz.
Çocuklarınıza mukayyet olun. Onların bu hain tuzaklara düşmemesi için onlara “dinini öğretin” diye feryat ediyoruz.
Eğitimcilere, yöneticilere, müslümanlarla, başörtüsüyle, imam-hatip ve Kur’an kurslarıyla uğraşacağınıza, bunlarla uğraşın diyoruz. Allah’a karşı, bu millete karşı sorumluluklarınızı yerine getirin diyoruz. Bu vazifelerinizi yerine getirmezseniz, dünyada da, ukbada da kaybedersiniz diyoruz.
Ey ilahiyatçılar!
Özellikle ilâhiyatçılara, din-i mübin-i İslam’ı bu millete öğretmekle mükellef olanlara;
Yamukluk yapmayınız,
Dini esaslarla oynamayınız,
Kur’an’ı tevil etmeyiniz,
Sünneti tahrif etmeyiniz,
Para, pul, makam, mevki için devlet adamlarına yaltakçılık yapmayınız, dininizden taviz vermeyiniz ikazında bulunuyor, bunu olmazsa olmaz bir vazife olarak telâkki ediyoruz.
Çünkü selef-i sâlihîn, ülema-yı âmilin ecdadımız hep bu ikazları yapmışlar, idarecilere yaltakçılık yapan, dünyası için dininden taviz veren kişilere uyarılarda bulunmuşlardır.
Bizler de onların izini tâkip ederek;
İlim kisvesini kirleten,
İlimini dünyasına âlet eden,
İdarecilere yaltakçılık yapan
Dininden tâviz veren kişileri ikaz etmemiz, yaptıkları yanlışları düzeltmeleri için uyarmamız, kötü örnek olmamaları hususunda tenbihatta bulunmamız gerekmektedir.
Bir âlime idareci kapısında zilletle beklemek yakışmaz
Bakınız, büyük alim, müctehit, Allah dostu Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, bu gibi kişileri nasıl ikaz ediyor:
Bir gün Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, vali konağının önünden geçiyordu. Valinin kapısında bekleyen bir kısım âlimleri gördü. Onların bu haline çok üzüldü de şunları söyledi:
"Niçin burada bekliyorsunuz? Cenab-ı Hak sizin gibi idarecilerin kapısında bekleşen alimleri çoğaltmasın. Sizler dünyalık peşinde koşan şu idarecilerin huzuruna mı girmek istiyorsunuz?
Allah’a yemin ederim ki, onlara yakınlık, iyilerle beraber olmaya benzemez. Onların meclisleri, Salihler meclisi gibi değildir. Haydi burayı terk edin. Cenab-ı Hak, iman edenleri sizin şu hâlinize düşürmesin. Ayakkabılarınızı ve en güzel elbiselerinizi giymişsiniz. Saçlarınızı keserek, gözlerinize sürme çekmişsiniz. Şu hâlinizle sizler ne kötü bir cemaat oldunuz. Tamahınızdan dolayı bıyıklarınızı bile keşmişsiniz. Yazık size. Alimleri rezil ettiniz. Allah celle celâluhu, iki yakanızı bir araya getirmesin.
Eğer siz tenezzül ederek onlardaki servete göz dikmeseydiniz, onlar elbette size yönelecek, sizdeki ilme gıpta edecekti. Fakat siz mal ve servete tamah ettiniz. Bu yüzden onlar ne size meyletti, ne de sahip olduğuz ilme. Cenab-ı Hak, kendisinden uzaklaşan kullarını rahmetinden işte böyle uzaklaştırır.
Ey alimler! Sizler ne zamandan beri Allah’ın kapısını bıraktınız da, idarecilerin, zalimlerin kapısında bekliyorsunuz?"
Dikkat buyurun, o büyük velî müctehit Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, bu sözleri İslam’ın hakim olduğu bir dönemde, İslam’ın ahkamını uygulayan bir valinin kapısında bekleşen alimlere söylemektedir.
İzzet İslam’dadır
Bir de bu günümüzü düşünelim, İslamî hükümlerin yürürlükten kaldırıldığı, Müslümanların fişlendiği, namaz kılan ve hanımı başörtülü olan memurların işten çıkarıldığı, başörtülü bayanların okullarda okutulmadığı, devlet dairelerinde memur yapılmadığı, bir kısım devlet müesseselerine sokulmadığı ve hatta bir kısım yöneticilerin açıktan açığa İslam’a saldırdığı, Müslümanlara hakaret ettiği bir ortamda, böylesi idarecilere yaltakçılık yapan, onların kapılarında izzet, şeref arayan alim bozuntularını görseydi ne demezdi ki.
Asla unutmayalım! İzzet ve şeref Allah katındadır, İslam’dadır. İslam’ın dışında izzet arayanlar, zillete ve meskenete düşmeye mahkumdurlar. Ahiretteki rüsvaylıkları ise kat be kat olacaktır.
Biz böyle değildik. Veya böyle görünmüyorduk. Bize ne oldu da bir anda bütün hassasiyetlerimizi kaybettik. Dün şiddetle savunduklarımızdan, bugün vazgeçtik. Vazgeçmek şöyle dursun daha önce niçin öyle yapmışız diye pişmanlık duyar olduk.
Kendimizi inkar etmeyelim
Kendi kendimizi, geçmişimizi inkar eder olduk. Bu bir değişim değil, bir başkalaşımdır.
Bir fert, geçmişte yapmış olduğu dindışı ahlâk dışı kötülüklerden pişmanlık duyarsa, bu bir fazilettir.
Ancak geçmişte yapmış olduğu İslamî hizmetlerden, İslamî yaşayıştan dolayı pişmanlık duymak böyle bir geçmişe bigâne kalmak, bir rezalettir. Allah indinde de, Allah’ın salih kulları indinde de rüsvaylıktır.
Düzene, düzanbazlara yaranmaya çalışmak, İslam’a ve Müslümanlara tavırlı ve hatta düşman kişilere hoş görünmek için kendi değerlerinden taviz vermek samimi bir müslümanın asla yapamayacağı bir çirkinliktir.
Rabbimiz’e dönelim
Ey millet! Artık silkinip kendimize gelme, kendi değerlerimize sahip çıkma, müslümana müslümandan başka dost olmadığını fark etme, bütün hırslarımızı, kötü huylarımızı, kıskançlıklarımızı, mal, mülk, makam, mevki, para, pul düşkünlüğümüzü terk edip, bütün samimiyetimizle, Rabbimize, dinimize dönme, yeniden kendi medeniyetimizi kurma zamanıdır, bu zaman.
Pula, kula kul olmayı bırakıp,
Rabbimize kul olalım.
Rabbimize kul olalım ki gerçekten insan olalım. Zillet ve meskenetten kurtulup izzet ve şerefe kavuşalım. Bilelim ki, izzet ve şeref Allah’ın katındadır. Bu hususta Allah Teala şöyle buyurmaktadır:
“Gerçek izzet ancak Allah’ın, Peygamberinin ve mü’minlerinindir. Lakin münafıklar bunu bilmezler.” (Münafikun-8)
Bilhassa İslamî hizmetlerde bulunan kişilere, İslamî hizmette bulunan özel kurum ve kuruluşlara diyorum ki, sakın ola ki düzene ve düzenin adamlarına yaranmak için çalışmalarınızdan, aldığınız İslamî ölçülerden, İslamî değerlerden asla taviz vermek gibi bir yanlış yapmayınız. Düzenbazlara yaranmak için Rabbiniz’in gazabını celbetmeyiniz.
Bizi biz yapan değerlerimizi, politikacılar yeteri kadar yıpratıyor, sulandırıyor. Onları örnek alıp da aynı gaflete siz de düşmeyiniz. Davâmızı sulandırmayınız
alıntı
Ey Müslümanlar!
Ey ümmet-i Muhammed!
Ey ilâhiyatçılar!
Ey yöneticiler!
Ey gençlik!
Ey ahalî!
Eyne Tezhebûn - Nereye gidiyorsunuz?
Önümüzü görüyor muyuz?
Güzergâhımızı biliyor muyuz?
Bu yolun sonu nereye varır farkında mıyız?
Aklımızı başımıza alalım, kendimize gelelim, gafleti bırakalım.
Görmüyorsak, görene,
İşitmiyorsak, işitene,
Bilmiyorsak, bilene bir soralım, soralım da nasıl uçurumun kenarına geldiğimizi, bu gidişâta son vermezsek, nasıl helâk olacağımızı görüp, öğrenelim.
Tarih boyunca niceleri, Allah’ı inkar ettiler, peygamberleri inkar ettiler, paraya pula, nefislerine, dünyaya, putlara tapındılar. Hani onlar nerede? Akıbetleri çok feci oldu. Allah’ın lânetine uğradılar, peygamberlerin, salihlerin lânetine uğradılar da helâk olup gittiler.
Bu yolun sonu uçurum.
Bu gidişâtın sonu felâket,
Bu yaşantının âkıbeti azap ve âteş.
Vakit geç olmadan, ne zaman, nerede ve nasıl geleceğini bilmediğimiz ölüm gelip çatmadan;
Yaptıklarımızdan tevbe edelim,
Rabbimize yönelelim.
Kötülerle, kötülüklerle mücadele edelim.
İslam’ı tebliğ edelim.
Emr-i bil ma’ruf nehyi anil münker yapalım.
İslam kardeşliğini yeniden dorukta yaşayalım.
İslam’a, İslam’ın hakîkatlerine sarılalım,
Bütün batıl yolları terk edelim.
Hakka, Yaratan’a teslim olup, kurtulalım.
Şeytanın adımları ardından gitmeyelim
"Ey iman edenler! Şeytanın adımlarını tâkip etmeyin. Kim şeytanın adımları ardınca giderse, bilsin ki, şeytan fuhşiyyatı ve kötülüğü emreder. Eğer Allah’ın lütuf ve merhameti olmasaydı, içinizden hiçbir kimse temize çıkamazdı. Fakat Allah dilediğini arındırır. Allah işitir ve bilir." (Nur-21)
Evet. Allah Teâlâ bizi uyarıyor, şeytanın adımları ardınca gitmememizi emrediyor. Çünkü şeytan, kötülükleri emreder. Ona uyan kötülük yapar. Kötü olur. Şeytanın emrine girer, şeytanın askeri olur. Artık o, insan kılığında bir şeytan olup çıkar.
İşte çağımızın dinsizliklerinden bir dinsizlik, satanistlik yani şeytana tapıcılık, kâfirlik. Gençlerimiz arasında sinsi sinsi yayılmakta.
Onun için:
Ey analar, babalar!
Ey eğitimciler!
Ey yöneticiler!
Eyne tezhebûn! diye feryat ediyoruz.
Çocuklarınıza mukayyet olun. Onların bu hain tuzaklara düşmemesi için onlara “dinini öğretin” diye feryat ediyoruz.
Eğitimcilere, yöneticilere, müslümanlarla, başörtüsüyle, imam-hatip ve Kur’an kurslarıyla uğraşacağınıza, bunlarla uğraşın diyoruz. Allah’a karşı, bu millete karşı sorumluluklarınızı yerine getirin diyoruz. Bu vazifelerinizi yerine getirmezseniz, dünyada da, ukbada da kaybedersiniz diyoruz.
Ey ilahiyatçılar!
Özellikle ilâhiyatçılara, din-i mübin-i İslam’ı bu millete öğretmekle mükellef olanlara;
Yamukluk yapmayınız,
Dini esaslarla oynamayınız,
Kur’an’ı tevil etmeyiniz,
Sünneti tahrif etmeyiniz,
Para, pul, makam, mevki için devlet adamlarına yaltakçılık yapmayınız, dininizden taviz vermeyiniz ikazında bulunuyor, bunu olmazsa olmaz bir vazife olarak telâkki ediyoruz.
Çünkü selef-i sâlihîn, ülema-yı âmilin ecdadımız hep bu ikazları yapmışlar, idarecilere yaltakçılık yapan, dünyası için dininden taviz veren kişilere uyarılarda bulunmuşlardır.
Bizler de onların izini tâkip ederek;
İlim kisvesini kirleten,
İlimini dünyasına âlet eden,
İdarecilere yaltakçılık yapan
Dininden tâviz veren kişileri ikaz etmemiz, yaptıkları yanlışları düzeltmeleri için uyarmamız, kötü örnek olmamaları hususunda tenbihatta bulunmamız gerekmektedir.
Bir âlime idareci kapısında zilletle beklemek yakışmaz
Bakınız, büyük alim, müctehit, Allah dostu Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, bu gibi kişileri nasıl ikaz ediyor:
Bir gün Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, vali konağının önünden geçiyordu. Valinin kapısında bekleyen bir kısım âlimleri gördü. Onların bu haline çok üzüldü de şunları söyledi:
"Niçin burada bekliyorsunuz? Cenab-ı Hak sizin gibi idarecilerin kapısında bekleşen alimleri çoğaltmasın. Sizler dünyalık peşinde koşan şu idarecilerin huzuruna mı girmek istiyorsunuz?
Allah’a yemin ederim ki, onlara yakınlık, iyilerle beraber olmaya benzemez. Onların meclisleri, Salihler meclisi gibi değildir. Haydi burayı terk edin. Cenab-ı Hak, iman edenleri sizin şu hâlinize düşürmesin. Ayakkabılarınızı ve en güzel elbiselerinizi giymişsiniz. Saçlarınızı keserek, gözlerinize sürme çekmişsiniz. Şu hâlinizle sizler ne kötü bir cemaat oldunuz. Tamahınızdan dolayı bıyıklarınızı bile keşmişsiniz. Yazık size. Alimleri rezil ettiniz. Allah celle celâluhu, iki yakanızı bir araya getirmesin.
Eğer siz tenezzül ederek onlardaki servete göz dikmeseydiniz, onlar elbette size yönelecek, sizdeki ilme gıpta edecekti. Fakat siz mal ve servete tamah ettiniz. Bu yüzden onlar ne size meyletti, ne de sahip olduğuz ilme. Cenab-ı Hak, kendisinden uzaklaşan kullarını rahmetinden işte böyle uzaklaştırır.
Ey alimler! Sizler ne zamandan beri Allah’ın kapısını bıraktınız da, idarecilerin, zalimlerin kapısında bekliyorsunuz?"
Dikkat buyurun, o büyük velî müctehit Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh, bu sözleri İslam’ın hakim olduğu bir dönemde, İslam’ın ahkamını uygulayan bir valinin kapısında bekleşen alimlere söylemektedir.
İzzet İslam’dadır
Bir de bu günümüzü düşünelim, İslamî hükümlerin yürürlükten kaldırıldığı, Müslümanların fişlendiği, namaz kılan ve hanımı başörtülü olan memurların işten çıkarıldığı, başörtülü bayanların okullarda okutulmadığı, devlet dairelerinde memur yapılmadığı, bir kısım devlet müesseselerine sokulmadığı ve hatta bir kısım yöneticilerin açıktan açığa İslam’a saldırdığı, Müslümanlara hakaret ettiği bir ortamda, böylesi idarecilere yaltakçılık yapan, onların kapılarında izzet, şeref arayan alim bozuntularını görseydi ne demezdi ki.
Asla unutmayalım! İzzet ve şeref Allah katındadır, İslam’dadır. İslam’ın dışında izzet arayanlar, zillete ve meskenete düşmeye mahkumdurlar. Ahiretteki rüsvaylıkları ise kat be kat olacaktır.
Biz böyle değildik. Veya böyle görünmüyorduk. Bize ne oldu da bir anda bütün hassasiyetlerimizi kaybettik. Dün şiddetle savunduklarımızdan, bugün vazgeçtik. Vazgeçmek şöyle dursun daha önce niçin öyle yapmışız diye pişmanlık duyar olduk.
Kendimizi inkar etmeyelim
Kendi kendimizi, geçmişimizi inkar eder olduk. Bu bir değişim değil, bir başkalaşımdır.
Bir fert, geçmişte yapmış olduğu dindışı ahlâk dışı kötülüklerden pişmanlık duyarsa, bu bir fazilettir.
Ancak geçmişte yapmış olduğu İslamî hizmetlerden, İslamî yaşayıştan dolayı pişmanlık duymak böyle bir geçmişe bigâne kalmak, bir rezalettir. Allah indinde de, Allah’ın salih kulları indinde de rüsvaylıktır.
Düzene, düzanbazlara yaranmaya çalışmak, İslam’a ve Müslümanlara tavırlı ve hatta düşman kişilere hoş görünmek için kendi değerlerinden taviz vermek samimi bir müslümanın asla yapamayacağı bir çirkinliktir.
Rabbimiz’e dönelim
Ey millet! Artık silkinip kendimize gelme, kendi değerlerimize sahip çıkma, müslümana müslümandan başka dost olmadığını fark etme, bütün hırslarımızı, kötü huylarımızı, kıskançlıklarımızı, mal, mülk, makam, mevki, para, pul düşkünlüğümüzü terk edip, bütün samimiyetimizle, Rabbimize, dinimize dönme, yeniden kendi medeniyetimizi kurma zamanıdır, bu zaman.
Pula, kula kul olmayı bırakıp,
Rabbimize kul olalım.
Rabbimize kul olalım ki gerçekten insan olalım. Zillet ve meskenetten kurtulup izzet ve şerefe kavuşalım. Bilelim ki, izzet ve şeref Allah’ın katındadır. Bu hususta Allah Teala şöyle buyurmaktadır:
“Gerçek izzet ancak Allah’ın, Peygamberinin ve mü’minlerinindir. Lakin münafıklar bunu bilmezler.” (Münafikun-8)
Bilhassa İslamî hizmetlerde bulunan kişilere, İslamî hizmette bulunan özel kurum ve kuruluşlara diyorum ki, sakın ola ki düzene ve düzenin adamlarına yaranmak için çalışmalarınızdan, aldığınız İslamî ölçülerden, İslamî değerlerden asla taviz vermek gibi bir yanlış yapmayınız. Düzenbazlara yaranmak için Rabbiniz’in gazabını celbetmeyiniz.
Bizi biz yapan değerlerimizi, politikacılar yeteri kadar yıpratıyor, sulandırıyor. Onları örnek alıp da aynı gaflete siz de düşmeyiniz. Davâmızı sulandırmayınız
alıntı